Το «δέσιμο» που έχουν τα αφεντικά με τον σκύλο τους έχει θεραπευτικές ιδιότητες, ωφελώντας τόσο την ψυχολογία όσο και τη φυσική κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι ηλικιωμένοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι τα οστά τους δοκιμάζονται κάθε φορά που τραβάνε με δύναμη το λουρί του σκύλου.

Οπως προκύπτει από πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην έγκριτη ιατρική επιθεώρηση «JAMA Surgery», το ρίσκο για βλάβη στα οστά, ακόμη και για σπάσιμο, είναι αυξημένο όσο μεγαλώνει η ηλικία του ιδιοκτήτη.

Ειδικότερα, οι ερευνητές έβαλαν στο… μικροσκόπιο δεδομένα 13 ετών τα οποία συνέλεξαν από Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων ανά τις ΗΠΑ. Μάλιστα και έπειτα τη σχετική ανάλυση εντόπισαν μία προοδευτική αύξηση στον αριθμό καταγμάτων που υπέστησαν ηλικιωμένοι, ενόσω έβγαζαν τον σκύλο τους βόλτα.

Πιο αναλυτικά, το 2004 καταγράφτηκαν 1.700 τέτοια περιστατικά, όμως το 2017 ο αριθμός τους αυξήθηκε στα 4.400. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι (53%) είχαν υποστεί κάταγμα στα άνω άκρα, ενώ περίπου δύο στους δέκα (17%) διαγνώστηκαν με κάταγμα ισχίου.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι σχεδόν για το 30% των ασθενών κρίθηκε απαραίτητη η εισαγωγή τους στο νοσοκομείο.

Οι ίδιοι ερευνητές κατέληξαν ότι το μέγεθος και συνεπώς η δύναμη του σκύλου δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο, όσο θα σκεφτόταν κανείς. Και αυτό διότι σαφώς ένα μεγάλο σκυλί τραβάει το λουρί του με μεγαλύτερη δύναμη και υπάρχει πάντα η πιθανότητα τραυματισμού, όμως και τα μικρότερα σκυλιά μπορούν να οδηγήσουν τα αφεντικά τους σε πτώση – π.χ. όταν μπερδεύονται στα πόδια τους.

Στο ερώτημα πώς μπορεί να προστατευθεί κανείς, οι συγγραφείς υποδεικνύουν ως την καλύτερη λύση τη σωστή εκπαίδευση των σκύλων, ώστε να είναι υπάκουοι.

Πάντως, αν εξαιρέσει κανείς τον κίνδυνο του κατάγματος, τα αξιαγάπητα αυτά τετράποδα… γλυκαίνουν κατά κανόνα την καθημερινότητα των μοναχικών ανθρώπων (έχει διαπιστωθεί ότι εκείνοι που ανήκουν στην τρίτη ηλικία βιώνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό μοναξιά) και αποτελούν την τέλεια αιτία για να σηκωθεί κανείς από τον καναπέ του.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με σουηδική έρευνα που ανέλυσε στοιχεία 3,4 εκατομμυρίων Σουηδών ηλικίας 40 – 80 ετών, οι άνθρωποι που κάθε πρωί ξυπνάνε για να πάνε τον σκύλο τους βόλτα διατρέχουν κατά μέσο όρο 33% μικρότερο κίνδυνο θανάτου και αντιμετωπίζουν κατά 11% μειωμένο ρίσκο να διαγνωσθούν με έμφραγμα του μυοκαρδίου συγκριτικά με τους ανθρώπους που δεν έχουν σκύλο.