Τα σενάρια γράφονται εδώ και καιρό, ζυμώθηκαν στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία και αναζωογονούνται με την αποχώρηση του ηγετικού κορμού των Ανεξάρτητων Ελλήνων από τη συγκυβέρνηση. Ο λόγος για τις μελλοντικές κινήσεις στον πολυδιασπασμένο χώρο στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Ο χώρος αυτός αποτελείται από πρώην στελέχη και ψηφοφόρους της ΝΔ με αναφορά στον Κώστα Καραμανλή ή τον Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι έχουν βγει από αυτό που κάποτε περιγράφαμε ως «γαλάζιο μαντρί». Αποτελείται επίσης από πρώην χρυσαυγίτες που αποχώρησαν για λόγους καθαρά πολιτικούς ή επειδή αισθάνθηκαν ότι θα είναι πιο… ασφαλείς, μετά την άσκηση διώξεων για εγκληματική οργάνωση.

Ανάμεσα σε αυτά τα βασικά «γκρουπ» του χώρου αυτού κυκλοφορούν διάφοροι αγνώστου προελεύσεως εθνικιστές κι ακροδεξιοί, ευρωσκεπτικιστές, «ελευθερόφρονες» και πατριώτες, αρκετοί αποσκιρτήσαντες από τα κόμματα των αποσκιρτησάντων και σταρ των περιφερειακών καναλιών.

Η απλή αναλογική και το Μακεδονικό υπήρξαν πρώτης τάξεως ευκαιρίες για συσπείρωση και παρασκηνιακές ζυμώσεις γύρω από το σενάριο ενός «δεξιού ΣΥΡΙΖΑ», ενός κόμματος – ομπρέλας που, συστεγάζοντας τις προσωπικότητες του χώρου, θα μπορέσει να βγει ανταγωνιστικά στο τερέν και να πάρει κομμάτια από την πίτα της ΝΔ, της Χρυσής Αυγής και να συγκρατήσει ένα μέρος τουλάχιστον των απογοητευμένων ψηφοφόρων Καμμένου. Ενα σενάριο που εξυπηρετούσε φυσικά τις επιδιώξεις του Μεγάρου Μαξίμου αφού, κατά τις εκτιμήσεις κάποιων, θα δημιουργούσε πρόβλημα στη ΝΔ και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αναγκάζοντάς τον να μετακινήσει μερικά κλικ δεξιά την ένταση της ρητορικής του, διακινδυνεύοντας τη, μάλλον επιτυχημένη, διεύρυνσή του στο Κέντρο. Από τις σχετικές συζητήσεις δεν έλειπαν και τα ονόματα των επιχειρηματιών που θα μπορούσαν να «επενδύσουν» σε αυτό το πρότζεκτ.

Παράλληλα, αλλά στο ίδιο πλαίσιο, υποστηρίχθηκε και η Κατερίνα Παπακώστα που μετά την ίδρυση του κόμματος ΝΕΟ εντάχθηκε στην κυβερνητική πλειοψηφία κι έγινε υφυπουργός, προστιθέμενη στο ρόστερ των καραμανλικών της κυβέρνησης, κοντά στον Πάνο Καμμένο και με τις ενθουσιώδεις ευλογίες του Ευάγγελου Αντώναρου. Ο Αντώναρος εμφανίζεται ως συνδετικός κρίκος ανένταχτων καραμανλικών κι έχει επιβεβαιώσει στο παρελθόν πως η «κοινωνική Δεξιά» κινείται για την επανασυσπείρωσή της μακριά από την Πειραιώς.

Παρά τις δηλώσεις προθέσεων που έχουν γίνει κατά καιρούς, όπως, για παράδειγμα, του Δημήτρη Καμμένου, οι προσπάθειες που έχουν γίνει ώς σήμερα για συνεργατικά σχήματα στον χώρο αυτόν σκοντάφτουν στους αρχηγούς του.

Από τη μια, οι παλαιότεροι, κοινοβουλευτικοί ή/και υπουργοί (πρώην και εν ενεργεία), όπως ο Γιώργος Καρατζαφέρης, βάζουν πολύ πιο δύσκολα πίσω τις ηγετικές φιλοδοξίες τους.

Ο Βελόπουλος. Από την άλλη, ο μόνος εξ αυτών που βρέθηκε να διεκδικεί σοβαρά την είσοδό του στη Βουλή είναι ο Κυριάκος Βελόπουλος. Ο Βελόπουλος, εκτός από το κόμμα του, την Ελληνική Λύση, που μετριέται ώς και στο 2% στις δημοσκοπήσεις, διαθέτει ως επικοινωνιακό εργαλείο τις εκπομπές του, που μεταδίδονται σε περιφερειακά κανάλια σε όλη την επικράτεια. Με αυτά τα δυνατά χαρτιά στο χέρι, ο Βελόπουλος δεν φαίνεται διατεθειμένος να μοιραστεί την ηγεσία με κανέναν άλλον. Σύμφωνα με τον Φαήλο Κρανιδιώτη, μάλιστα, παρότι είχε συμφωνήσει σε συνεργασία με τη Νέα Δεξιά, στη συνέχεια του έβαλε ως όρο να διαλύσει το κόμμα και να προσχωρήσει στο δικό του.

Ο Καμμένος. Πώς αλλάζει τα δεδομένα η νέα πορεία του Πάνου Καμμένου; Προς το παρόν αναμένεται να φανεί πώς θα επαναδιαμορφωθεί η σχέση του με τους καραμανλικούς κι αν θα μπορούσε να παίξει ρόλο σε ένα τέτοιο σχήμα, παρότι τώρα το σενάριο αυτό μοιάζει αρκετά πιο χλωμό. Αυτοί πάντως που παίζουν δεξιότερα στον χάρτη δεν φαίνεται να έλκονται από τον τέως συνεργάτη της μνημονιακής κυβέρνησης Τσίπρα.