«Η πλημμύρα της Μάνδρας δεν είναι απλώς μία τραγική σελίδα της νεότερης ιστορίας μας. Είναι ο καθρέφτης μιας χώρας που επί δεκαετίες άφησε τα ρέματα να χαθούν κάτω από μπετά, αυθαιρεσίες και γραφειοκρατικές σιωπές. Είναι η πιο σκληρή υπενθύμιση ότι η φύση λειτουργεί με κανόνες — κι εμείς επιμένουμε να τους αγνοούμε», αναφέρει σε ανάρτησή του ο Θοδωρής Κολυδάς.

«Το νερό ακολούθησε τον δρόμο που του άφησαν. Κι αυτός ο δρόμος οδηγούσε μέσα στην πόλη.

Η Μάνδρα πνίγηκε από μια καταιγίδα εξαιρετικής έντασης, αλλά ο θάνατος 25 ανθρώπων δεν ήταν «θεομηνία». Ήταν η χρονομετρημένη κατάρρευση ενός συστήματος που τόσα χρόνια ανέβαλε, παρέβλεπε, συγκάλυπτε και αδυνατούσε να δει ότι η υδρολογία δεν συγχωρεί. Η φύση δεν περιμένει τις δημοπρατήσεις. Δεν περιμένει εγκρίσεις. Δεν περιμένει το “επόμενο πρόγραμμα”.

Όπως έδειξαν όλα τα επιστημονικά δεδομένα —ραντάρ, υετογράμματα, υδρολογικά μοντέλα και χάρτες επικινδυνότητας— η καταστροφή ήταν προβλέψιμη. Δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία. Όχι για τη Μάνδρα. Όχι για τη Θεσσαλία. Όχι για καμία ελληνική πόλη που ζει με ρέματα αφανισμένα και λεκάνες απορροής παραμορφωμένες από αυθαίρετους δρόμους, επιχώσεις, οδικούς κόμβους και εργοστάσια».