Ο δολοφόνος της Νίκαιας βγήκε από το ψυχιατρείο της Σταυρούπολης, πήρε μία καραμπίνα, κατέβηκε στην πρωτεύουσα και δολοφόνησε τον γαμπρό του. Αμέσως μετά αυτοκτόνησε. Σήμερα εγείρονται ερωτήματα για τους γιατρούς που του χορήγησαν εξιτήριο. Δεν γνωρίζουμε ακόμα αν υπάρχουν ευθύνες. Και το πιθανότερο είναι να μην υπάρχουν, ειδικά αν οι γιατροί τον εφοδίασαν με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Ενδεχομένως ο δολοφόνος και αυτόχειρας να είχε στην τσέπη τη συνταγή, αλλά όχι και τα φάρμακα. Ωστόσο εμείς επιμένουμε να συζητάμε για την έκρηξη της βίας και όχι για την έξαρση των προβλημάτων ψυχικής υγείας.

Στην περίπτωση της Νίκαιας ο δολοφόνος είχε οδηγηθεί στο ψυχιατρείο με εισαγγελική εντολή. Ορθώς και νομίμως. Ομως τα ψυχιατρεία δεν υποκαθιστούν τις φυλακές. Ούτε είναι σκοπός των γιατρών να περιορίσουν τον ασθενή σε ένα δωμάτιο. Στοχεύουν στο αντίθετο. Να χορηγήσουν την κατάλληλη αγωγή (φαρμακευτική και ψυχοθεραπεία) προκειμένου ο ασθενής να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό στο κοινωνικό του περιβάλλον. Από εκεί και πέρα υπάρχει η ευθύνη του ασθενούς και της οικογένειάς του για τη λήψη της αγωγής και έναρξη θεραπείας.

Στο έγκλημα που μας απασχολεί απουσίαζε ο παράγοντας της οικογένειας καθώς επρόκειτο για έναν άνθρωπο με ακραία κακοποιητική συμπεριφορά που, ορθώς, εγκαταλείφθηκε από τη σύζυγο και την κόρη του. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε μία συναστρία αρνητικών παραγόντων που οδήγησαν στο έγκλημα. Αλλωστε το θέμα δεν είναι το εξιτήριο από το ψυχιατρείο, αλλά η απουσία θεραπευτικής παρέμβασης για σειρά ετών. Αυτό που βλέπουμε, λοιπόν, καθημερινά, δεν είναι μόνο η βίαια φύση των γεγονότων.

Πρωτίστως βρίσκουμε μπροστά μας το έλλειμμα στην αντιμετώπιση θεμάτων ψυχικής υγείας. Ναι, εντάξει, μπορεί να υπάρχει υστέρηση σε δομές. Ομως πρόκειται και για θέμα κοινωνικής παιδείας. Για ένα σημαντικό, ακόμα, κομμάτι της κοινωνίας, η καταφυγή σε ψυχιατρική υποστήριξη θεωρείται ταμπού. Η κατάσταση μπορεί να λειαίνεται χρόνο με τον χρόνο, αλλά, ειδικά στην περιφέρεια, η ψυχική υγεία είναι θέμα που δεν συζητιέται ανοιχτά. Ας το δει λίγο πιο ζεστά ο υπουργός Υγείας. Και ας σχεδιάσει μία καμπάνια ενημέρωσης. Θα πιάσει τόπο.

Τελευταία Νέα