Η οικογένεια του Νίκου Κούρκουλου μετρούσε τέσσερα παιδιά, όλα αγόρια, με τον σπουδαίο ηθοποιό να είναι το δεύτερο στη σειρά. Μια οικογένεια ιδιαίτερα αγαπημένη και δεμένη, η οποία βίωσε δυστυχώς απρόσμενες απώλειες.

Το μοιραίο ναυάγιο

Το 1952, ο πρωτότοκος γιος, Σπύρος, ταξίδευε με ένα γκαζάδικο ως τρίτος πλοίαρχος στα ανοιχτά της Βενεζουέλας. Εκεί το πλοίο χτυπήθηκε από τυφώνα και κόπηκε στα δύο. Σύμφωνα με μαρτυρίες το πλήρωμα σώθηκε, καθώς ο καπετάνιος έβαλε σε μια βάρκα τους πλοιάρχους και τους δύο μηχανικούς.

Η βάρκα μετά από περιπλάνηση στη θάλασσα, ξεβράστηκε σε μια ακτή της Βενεζουέλας, όπου οι κάτοικοι βρήκαν μόνο το άψυχο σώμα του καπετάνιου. Οι υπόλοιποι που επέβαιναν στη βάρκα δεν βρέθηκαν ποτέ.

Μάλιστα, την ημέρα του ναυαγίου, ο Νίκος Κούρκουλος ξύπνησε ξαφνικά και είπε στη μητέρα του, Αυξεντία: «Μάνα, μεγάλο κακό θα μας βρει». Η οικογένεια κατέρρευσε μόλις έμαθε τα νέα, ενώ η μητέρα του δεν αποδέχτηκε ποτέ τον θάνατο του παιδιού της και διατηρούσε μια άσβεστη ελπίδα στην ψυχή της, μιας και το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.

Ο Νίκος Κούρκουλος συγκλονίστηκε από τον χαμό του αδελφού του, με τον οποίο είχαν μικρή διαφορά ηλικίας και ήταν αρκετά δεμένοι. Ο ηθοποιός δεν μιλούσε ποτέ δημόσια για την οικογενειακή τραγωδία και προτιμούσε να αναφέρεται στο θέατρο και τον έρωτα.

Η μοναδική αναφορά στον αδελφό του έγινε σε συνέντευξη του στο Θανάση Λάλα το 1998, όπου είχε μιλήσει για τη σχέση μεταξύ του πρωτότοκου παιδιού με τα αδέλφια του. «Ήμουν το δεύτερο παιδί. Το νούμερο που, έτσι πιστεύω, ­είναι το πιο δυνατό τις περισσότερες φορές. Είναι η άμιλλα που αναπτύσσεται στο δευτερότοκο παιδί. Γεννιέται με το στίγμα, ότι ποτέ δεν θα γίνει πρώτο… ως παιδί ζει πάντα για να ξεπεράσει τον πρώτο αδελφό του. Εγώ τουλάχιστον, με αυτό βασανιζόμουν. Και εκεί ήταν ο αγώνας, εκεί έδινα τη μάχη. Ήμουν ένα παιδί που έβγαλε νυχτερινό γυμνάσιο, επειδή ήθελε να αποδείξει­ νομίζω ­ ότι “εγώ μπορώ να σπουδάζω και να φέρνω και λεφτά στο σπίτι”. Πήγα, δούλεψα, πήγα και στο νυχτερινό γυμνάσιο και όλα τα λεφτά πήγαιναν στο σπίτι. Βέβαια, όλα αυτά δεν είχαν να κάνουν με τον αδελφό μου… Ο πρώτος αδελφός μου, ο Σπύρος, ήταν ένα εξαίρετο παιδί, το καλύτερο παιδί ή αν θέλεις, πολύ καλύτερο παιδί από μένα… Μετά από κάποια χρόνια, ένιωσα τύψεις για τη συμπεριφορά μου απέναντί του, και κάποια στιγμή του είπα: “Ποτέ δεν θα συγχωρήσω στον εαυτό μου, που σου φέρθηκα έτσι σαν πιτσιρικάς”. Τον είχα πει κάποτε “χαραμοφάη”. Είναι πολύ σκληρά τα παιδιά. Μερικές φορές είναι κακά πολύ. Ο αδελφός μου σπούδαζε, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τότε. Αυτός πήγαινε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, άρα χαραμοφάης, ενώ εγώ ήμουν ο δουλευταράς, που πήγαινε και στο νυχτερινό. Τι ανόητος που ήμουν τότε, Θεέ μου, και πόσο άδικος».

Ακόμα και τότε, ο ηθοποιός δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα στον τραγικό χαμό του αδελφού του, ωστόσο η τραγική ιστορία της οικογένειας αποκαλύφθηκε πρόσφατα μετά από συνέντευξη στον Γιώργο Λιάνη, του μικρότερου και τελευταίου αδελφού του ηθοποιού, Στέφανου, χωρίς όμως το θέμα να πάρει διαστάσεις.

Ο θάνατος και του δεύτερου αδελφού

Στη συνέντευξη αυτή, ο Στέφανος Κούρκουλος αποκάλυψε τη δεύτερη πράξη της οικογενειακής τραγωδίας. Τότε που χάθηκε αναπάντεχα και ο τρίτος γιος της οικογένειας. Ο Στέφανος Κούρκουλος είχε τελειώσει το Πολυτεχνείο και μαζί με τον αδελφό του, έχτιζαν πολυκατοικίες. Όταν έχτιζαν τη δεύτερη πολυκατοικία, ένα δυστύχημα συγκλόνισε για δεύτερη φορά την οικογένεια Κούρκουλου. Ο τρίτος γιος βρισκόταν στην οικοδομή μαζί με τους εργάτες, όταν ξαφνικά έπεσε από την ταράτσα και σκοτώθηκε. Η οικογένεια υπέμεινε και αυτή την απώλεια, χωρίς το θέμα να πάρει δημοσιότητα, αν και ο Νίκος Κούρκουλος ήταν ήδη γνωστός ηθοποιός.

Ο Νίκος Κούρκουλος δεν αναφερόταν ποτέ στον θάνατο των αδελφών του, αλλά δεν έμενε ανεπηρέαστος. Οι φήμες έλεγαν ότι η ένταση που έβγαλε ο γνωστός ηθοποιός στην ταινία «Ορατότης Μηδέν», οφείλεται στη μνήμη του αδελφού του, καθώς η ταινία αναφέρεται σε ένα θανατηφόρο, στημένο ναυάγιο. Ίσως γιατί για τον Κούρκουλο, η συναισθηματική φόρτιση του ήρωα δεν ήταν μόνο στο σενάριο, αλλά και στην ίδια του τη ζωή.