Υπάρχουν πολλών ειδών επαναστάσεις. Από τη γαλλική, που μετατράπηκε σε μια από τις χειρότερες μορφές εξουσίας, την Οκτωβριανή που έδωσε την αίσθηση ότι δεν είναι μονόδρομος ο καπιταλισμός αλλά αδιέξοδο, την επανάσταση 17 παράξενων τύπων απέναντι στο τυραννικό καθεστώς του Μπατίστα, μέχρι και το… αριέλ, που κι αυτό έκανε (κατά δήλωση των ευφάνταστων διαφημιστών του) τη δική του επανάσταση.

Αν κατάφεραν να πετύχουν ο Φιντέλ κι ο Ραούλ Κάστρο, ο Καμίλιο Σιενφουέγος κι ο «αιώνιος επαναστάτης» Τσε Γκεβάρα, τότε μπορούμε να είμαστε ρεαλιστές και να πιστεύουμε στο ακατόρθωτο. Κι εδώ, για πολλούς, μοιάζει ακατόρθωτο να πέσει το καθεστώς Βασιλακόπουλου. Γιατί;

Ο Ζαν Φρανσουά Μπριέντ εξήγησε πως «ο σύγχρονος δούλος περιορίζεται σε αυτή τη ζωή, γιατί πιστεύει πως δεν μπορούν να υπάρξουν άλλες.

Η δύναμη της σημερινής κυριαρχίας είναι η διατήρηση της ψευδαίσθησης ότι αυτό το σύστημα είναι το τέλος της ιστορίας». Κι έτσι κανείς (εδώ και χρόνια) δεν λέει ότι κάνει καλό στο μπάσκετ ο «σωλήνας», απλά απαντά «ναι, αλλά αν φύγει αυτός, ποιος θα αναλάβει»;

Διαβάστε περισσότερα εδώ