«Νομίζω ότι δεν υπάρχει υπουργός που να μην πέρασε από το μυαλό του η σκέψη ή που να μη μοιράστηκε αυτή τη σκέψη»: είχαμε περάσει ήδη τους 80 νεκρούς την ώρα που ο υπουργός Πάνος Σκουρλέτης είπε τα παραπάνω απαντώντας περί παραιτήσεων. Ηταν λίγο μετά από τη στιγμή που ο Πάνος Καμένος έριχνε τις ευθύνες της καταστροφής στους πολίτες: «Εχουν κάνει κατάληψη της ακτής χωρίς να εφαρμόζουν τους νόμους. Μετά από μία τέτοια τραγωδία είναι καιρός να καταλάβουν ότι είναι επικίνδυνο για αυτούς και τις οικογένειές τους να μην τηρούν τους νόμους και τους κανόνες». Αυτό είπε όταν επισκέφθηκε το Μάτι. Ηταν η άθλια «απάντησή» του σε ανθρώπους που του φώναζαν «πήγαμε ανάποδα τη Μαραθώνος για να σωθούμε. Γιατί κλείσατε τη Μαραθώνος; Μας αφήσατε στο έλεος! Δεν ήρθε πυροσβεστικό. Τίποτα! Μας αφήσατε να καούμε! Κάηκε ο κόσμος τζάμπα».

Μάλιστα. Οι υπουργοί το σκέφτηκαν. Και κατά τον Σκουρλέτη μάλλον όλοι: Να παραιτηθεί κανείς ή να μην παραιτηθεί; Τα ζύγισαν και αποφάσισαν: Ασε καλύτερα… Ο Καμένος πάλι όχι απλώς δεν το σκέφτηκε, αλλά πέρασε και στην επίθεση: Φταίτε, είπε στους κυριολεκτικά χαροκαμένους ανθρώπους. Φταίτε, γενικώς και αορίστως, επειδή δεν τηρείτε τους νόμους. Και αυτός και η κυβέρνησή του τόσα χρόνια που είναι στην εξουσία και δεν κάνουν κάτι για αυτούς που δεν τηρούν τους νόμους; Πόσα αυθαίρετα έχουν ρίξει; Σε πόσα μέρη; Κανένα, πουθενά. Τώρα όμως φταίνε οι άλλοι. Και αλήθεια, πόσοι από τους τραγικούς ανθρώπους που έχασαν τις ζωές τους εκεί είχαν αυθαίρετα που έκλειναν τις προσβάσεις; Το ρώτησε αυτό πριν μιλήσει με τέτοιο επαρμένο, υβριστικό, ασεβή τρόπο; Πριν κάνει τον Γκέμπελς και εκτοξεύσει μαζικές απρόσωπες κατηγορίες την ώρα που τόσες δεκάδες άνθρωποι ήταν νεκροί; Πριν φτάσει στην αδιανόητη αθλιότητα να εξισώσει όλες αυτές τις χαμένες ζωές με «μάθημα»;

Υβριστές, ασεβείς και θεομπαίχτες. Αυτοί είναι. Και ας έκλεισε η Μαραθώνος, ενώ αν δεν είχε κλείσει τα θύματα θα ήταν ασυζητητί πολύ λιγότερα. Τους εγκλώβισαν και κάηκαν. Αλλά φταίνε οι άλλοι. Η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να περιμένει κανείς τα πάντα από τέτοιους ανθρώπους. Πούλησαν όλες τις υποσχέσεις τους (μα όλες!), πούλησαν τις «ιδέες» τους (αν φυσικά είχαν ποτέ), πούλησαν τους παλαιούς «συντρόφους» τους (τους οποίους φυσικά πρώτα χρησιμοποίησαν), πούλησαν τον ελληνικό λαό (με τα Μνημόνια που… «έσκισαν», που τον έστειλαν σε ένα τραγικό δημοψήφισμα και αμέσως μετά ανέτρεψαν την ετυμηγορία του), πούλησαν ολόκληρη την αξιοποιήσιμη εθνική περιουσία με τη σύσταση του διαβόητου «Υπερταμείου» (που ο Σαμαράς αρνήθηκε ακόμα και να συζητήσει με τους δανειστές – και από εκεί και πέρα άρχισε να ξετυλίγεται η πτώση του), πούλησαν τη Δημοκρατία που θεσμικά και πολιτικά την κουρέλιασαν, πούλησαν τη χώρα μετατρέποντάς την και με τη βούλα σε μεταναστευτικό υπόγειο της Ευρώπης για να βοηθήσουν τη Μέρκελ να μην καταρρεύσει, πούλησαν προχθές το όνομα της Μακεδονίας.

Πούλησαν, πραγματικά, τους πάντες και τα πάντα. Αλλά ούτε αυτό τους ήταν αρκετό. Υπήρχε ακόμα πιο χαμηλά να φτάσουν: να λένε ότι με δεκάδες νεκρούς το σκέφτηκαν να φύγουν αλλά τελικά έμειναν για να μοιράζουν αλλού τις ευθύνες. Υβριστές, ασεβείς και θεομπαίχτες. Επί πτωμάτων.