Το στόρι που θα σας αφηγηθώ σήμερα θα μπορούσε να έχει τίτλο: Πολλά πρόσωπα για λίγες θέσεις. Μιλώ για τις επικείμενες κάλπες στις εθνικές εκλογές. Ως γνωστόν υπάρχει ακόμη ισχυρή τάση εντός ΣΥΡΙΖΑ και κυβερνητικού στρατοπέδου που βλέπει με καλό μάτι εκλογές άμεσα. Ειδικότερα, μιλώ για τα μαρμαρένια αλώνια της Β’ Αθήνας. Οι συριζαίοι λοιπόν, μαθαίνω, έχουν πάρει χαρτί και μολύβι, κάνουν ασκήσεις επί χάρτου ενώ και το λόμπινγκ πάει σύννεφο. Κι αυτό αφού οι επίδοξοι μνηστήρες για μια βουλευτική έδρα στην αχανή Β’ Αθήνας είναι πολλοί. Ολοι όμως ξέρουν, και στο φόντο των αλλεπάλληλων αρνητικών ή και απογοητευτικών για αυτούς δημοσκοπικών ευρημάτων, πως λίγοι θα μπουν στη Βουλή.

Οι τρεις καμπαλέρος

Δεν είναι μόνο πως η εν λόγω επικράτεια είναι η πιο δύσκολη και μεγάλη. Αυτό που μπερδεύει ακόμη περισσότερο είναι πως το επικείμενο σχέδιο κατάτμησής της, by Σκουρλέτης, δεν θα επιτευχθεί εύκολα αφού θα απαιτούνται 200 ψήφοι για να ισχύει από τις προσεχείς εκλογές. Παρ’ όλα αυτά το σχέδιο μπερδεύει κι άλλο τους φιλόδοξους πολιτευτές με ερωτήματα τύπου «σε ποιον τομέα να πάω» και τέτοια, που έχουν οδηγήσει ορισμένους ακόμη και σε κλειστές συσκέψεις με συνεργάτες τους εν μέσω Ιουλίου. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι πως στη Β’ Αθήνας θα κονταροχτυπηθούν τρία μεγάλα ονόματα του ΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Παππάς, Ευκλείδης Τσακαλώτος και Πάνος Σκουρλέτης. Επειδή μου αρέσουν οι πολιτικοί συμβολισμοί, να πω πως καθένας από αυτούς εκφράζει και μια άλλη αντίληψη για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μεταξύ τους δεν υπάρχει ακριβώς και η καλύτερη χημεία. Με βεβαιότητα, μεταξύ Παππά και Ευκλείδη, άστε το καλύτερα. Δεν είναι όμως μόνο οι παραπάνω τρεις μεγάλοι και κοντά στον πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου. Είναι και οι Νίκος Τόσκας, Γιάννης Μπαλάφας, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Σταύρος Κοντονής, Γιώργος Βασιλειάδης. Αλλά και οι Αννέτα Καββαδία και Χαρά Καφαντάρη που θέλουν μια θέση στον ήλιο της Β’ Αθήνας. Μην ξεχνάτε και τον Αλέκο Φλαμπουράρη που αιωρείται ένα ερώτημα αν θα είναι υποψήφιος στη Β’ Αθηνών, αφού το Επικρατείας μοιάζει μακριά λόγω Νίκου Κοτζιά. Από κοντά και ο Κώστας Ζαχαριάδης που προσδοκά να κατέβει, σας το έχω ξαναγράψει, αν και του μπαίνουν διάφορα εμπόδια από εσωκομματικούς αντιπάλους. Κρατώ τελευταίο τον υφυπουργό Δημήτρη Λιάκο, που μην τον υποτιμάτε, αφού έχει όλη την εύνοια του Μαξίμου και του ίδιου του Τσίπρα, αν τελικώς επιλέξει να κατέβει κι αυτός.

Γράφουν κείμενα

Ολα τα παραπάνω στο φόντο της δημοσκοπικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ αποκτούν άλλη αξία. Η δεύτερη συζήτηση που γίνεται αυτές τις ημέρες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως η συμφωνία για το Μακεδονικό δεν πήγε ακριβώς καλά. Δεν είναι μόνο το κύμα δυσαρέσκειας του κόσμου, και το οποίο, όλο και περισσότερο γίνεται αισθητό στα στελέχη του κόμματος που βγαίνουν στις περιφέρειές τους. Είναι και μια αντίληψη που έχουν ορισμένοι, πως η fast track συμφωνία δεν εξηγήθηκε επαρκώς στο εκλογικό ή κοινωνικό σώμα. Τι χρειάζεται λοιπόν; Ε, τι φαντάζεστε. Μα, κείμενα προς την κοινωνία. Ναι, κείμενα ετοιμάζονται. Μου είπαν πως σε αυτά θα εμπλέκονται και διάφοροι της τάσης των 53, που γενικώς επιδοκιμάζουν τη συμφωνία σε αντίθεση με διάφορους πασοκογενείς (π.χ. Μπόλαρης).
Με σκηνή στην Κύθνο

Το παλαιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο ήξερε από διακοπές και έκανε και επιλογές όλων των τάσεων και των βαλαντίων. Σήμερα, που όλα είναι αλλιώς, μου έκανε εντύπωση ότι φέρελπις νέος του Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑΣΟΚ πήρε τη σκηνή του και πήγε για μια μικρή απόδραση στην ωραία Κύθνο. Εναλλακτικά και χαμηλών τόνων. Είναι νέος, φωτογενής, κορυφαίο στέλεχος και το επίθετό του παραπέμπει σε παλαιό Τσάρο

της Οικονομίας. Για λύτες.

Εύκολο κουίζ όμως.

Πόλεμος με την Ιεραρχία για την Τήνο

Ενα ακόμη επεισόδιο έντασης καταγράφεται μεταξύ κυβέρνησης και Εκκλησίας –αιτία τώρα είναι το Ιερό Ιδρυμα Τήνου. Ως γνωστόν, είχε υπάρξει τροπολογία που ψήφισαν οι συριζαίοι και οι ποταμίσιοι για αλλαγές στο Ιδρυμα και με σημαντικότερη την αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου στον επιχώριο μητροπολίτη. Υστερα από προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας λοιπόν η Διοικούσα Επιτροπή του Ιδρύματος πέτυχε να παραμείνει στα ηνία του Ιδρύματος. Η δε Ιερά Σύνοδος έβγαλε και μια σκληρή ανακοίνωση όπου ανάμεσα σε άλλα λέει πως «είναι παράδοξο ότι όσοι αφαίρεσαν το δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου από τον επιχώριο μητροπολίτη κάνουν λόγο για χούντα. Η χούντα είχε αποκεφαλίσει την εκλεγμένη διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος και το ίδιο έκαναν και αυτοί με την τροπολογία τους, αφού καθαίρεσαν την εκλεγμένη Διοικούσα Επιτροπή». Ο πόλεμος κορυφούται, όπως βλέπετε, και μια ακόμη κυβερνητική προσπάθεια αποτυγχάνει.

«Κι όμως υπάρχουμε…»

Διάφορες δημοσκοπήσεις που βγαίνουν, να ξέρετε, δεν αντιμετωπίζονται και πολύ θετικά από τη μεριά των μικρών της Αριστεράς. Και δεν εννοώ το ΚΚΕ. Για παράδειγμα η ΛΑΕ τουΠαναγιώτη Λαφαζάνηαλλά και η Πλεύση Ελευθερίας τηςΖωής Κωνσταντοπούλουκαταγράφονται με ισχνή δυναμική και επαναλαμβανόμενα, πράγμα που τους έχει εξοργίσει. Μου έλεγε κορυφαίο στέλεχος της ΛΑΕ πως κάνουν και δικές τους μετρήσεις, πως το δικό τους αντιμνημονιακό μέτωπο πάει καλά και πως η προσπάθεια να τους εξαφανίσουν στις μετρήσεις εκπορεύεται από μια λογική που δεν θέλει πια αντιμνημονιακές φωνές. Α, τα ‘χουν και με την κυβέρνηση σε αυτό, προφανώς.