Αναζήτηση
Οι γονείς και τα περισσότερα από τα αδέρφια του σκοτώθηκαν σε συμπλοκή με τους Ταλιμπάν. Οι μόνοι που κατάφεραν να σωθούν ήταν ο ίδιος και ο μεγαλύτερος αδερφός του. Ο Νέσαρ, μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν, πέρασε από 40 άκρως επικίνδυνα κύματα.
Σε ηλικία 11 ετών, μετά τον θάνατο των γονιών τους, τα δύο αδέλφια έφυγαν μαζί για το Πακιστάν. Ο μεγάλος αδελφός του Νέσαρ αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ευρώπη και για να μη διακινδυνεύσει το ανήλικο αγόρι, εμπιστεύθηκε τη φροντίδα του σε φιλική οικογένεια. Στο Πακιστάν ο Νέσαρ έμεινε πέντε χρόνια, ωστόσο η ζωή του γινόταν όλο και πιο εφιαλτική: Η «φιλική» οικογένεια στην πραγματικότητα δεν τον φιλοξενούσε: τον ανάγκαζε να δουλεύει, του έπαιρνε τα χρήματα και κοιμόταν έξω.
Ολο αυτό το διάστημα ο αδελφός του, ο οποίος είχε πάρει άσυλο στην Αυστρία, μάθαινε τα νέα του παιδιού από την οικογένεια, η οποία και τον καθησύχαζε πως όλα ήταν καλά. Η τελευταία δουλειά που έπιασε ο Νέσαρ ήταν σε εργοστάσιο, όπου τον κλείδωναν σε αποθήκη και του άνοιγαν μόνο για να δουλέψει. Τα χρήματα δεν του τα έδιναν και όταν διαμαρτυρήθηκε, τον ξυλοκόπησαν.
Το 16χρονο πια αγόρι κατάφερε να αποδράσει από την εργασιακή φυλακή και να ταξιδέψει μόνο του για την Τουρκία, απ’ όπου πέρασε στην Ελλάδα. Από τον Ιούλιο του 2017 ο Νέσαρ φιλοξενείται στη δομή για τα ασυνόδευτα παιδιά των Γιατρών του Κόσμου. Τότε, άλλωστε, μίλησε για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια με τον αδελφό του. Οταν έφτασε στη δομή ήταν ένα κλειστό παιδί, με σημάδια θλίψης.
Η εξέλιξή του τον τελευταίο αυτό χρόνο έχει εντυπωσιάσει τους ανθρώπους της δομής: πηγαίνει στην Α’ τάξη του Γυμνασίου, στο Διαπολιτισμικό Σχολείο στο Ελληνικό. Μέσα σε λίγους μήνες μεταμορφώθηκε από ένα παιδί που δεν ήξερε να γράφει και να διαβάζει ούτε καν στη γλώσσα του, σε έναν επιμελή μαθητή, που μαθαίνει αγγλικά και γερμανικά και καταλαβαίνει καλά την ελληνική γλώσσα, ωστόσο δυσκολεύεται ακόμη να μιλήσει. Πλέον, ο Νέσαρ περιμένει, όντας πιο αισιόδοξος, την απόφαση για την επανένωση με τον αδελφό του στην Αυστρία. Το 17χρονο αγόρι από το Αφγανιστάν μένει στη δομή φιλοξενίας μαζί με άλλα 30 παιδιά, ηλικίας 12 – 18 ετών, εκ των οποίων μόνο τέσσερα είναι κάτω των 14 ετών. Οπως εξηγεί ο υπεύθυνος της δομής Χρήστος Δημόπουλος, το 50% των παιδιών είναι από το Πακιστάν, κι ακολουθούν τα παιδιά από το Αφγανιστάν, τη Συρία και αφρικανικές χώρες. «Ορισμένα από τα παιδιά έχουν κάνει αίτηση για χορήγηση ασύλου στην Ελλάδα, κάποια περιμένουν τις αποφάσεις για επανένωση με μέλη των οικογενειών τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έχουμε και δύο παιδιά, τα οποία έχουν, ήδη, λάβει άσυλο. Στη δομή έχουμε και επτά παιδιά με ψυχιατρικά προβλήματα».
