Αν είναι να υποστούν το μαρτύριο της νέας συγκατοίκησης με την Ανγκελα Μέρκελ, τουλάχιστον να το εξαργυρώσουν ακριβά. Αυτή τη γραμμή υιοθετούν οι Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι οδεύουν στον δεύτερο κατά σειρά και τέταρτο μεταπολεμικά μεγάλο συνασπισμό με τη δεξιά Χριστιανική Ενωση της Μέρκελ.
Στη νέα κυβέρνηση οι Σοσιαλδημοκράτες διεκδικούν το υπουργείο Οικονομικών. «Στόχος μας είναι το υπουργείο Οικονομικών» είπε ο πρόεδρος του SPD Μάρτιν Σουλτς σε κύκλο βουλευτών του κόμματος, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Χάντελσμπλατ». Την πληροφορία για τη διεκδίκηση του υπουργείου Οικονομικών επιβεβαίωσαν χθες κύκλοι του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων dpa.
Αύριο πραγματοποιείται η πρώτη συνάντηση των διαπραγματευτικών ομάδων CDU/CSU και SPD. Η Ανγκελα Μέρκελ ξεκαθάρισε ότι το μόνο που θα διαπραγματευτεί με τους Σοσιαλδημοκράτες είναι μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.
Ωστόσο, οι αντιστάσεις στους Σοσιαλδημοκράτες για να μπουν ξανά σε κυβέρνηση της Μέρκελ παραμένουν ισχυρές. Ο αριστερός αντιπρόεδρος του SPD Ραλφ Στέγκνερ τόνιζε χθες ότι είναι ανοιχτό το εάν στο τέλος θα συγκροτηθεί κυβέρνηση. «Δεν είμαι σίγουρη πού θα προσγειωθούμε» δηλώνει η πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD Αντρέα Νάλες στις σημερινές εφημερίδες του ομίλου FUNKE.
Τούτων δοθέντων, το υπουργείο Οικονομικών θα είναι το «χάπι» που θα «χρυσώσει» τη στροφή του Μάρτιν Σουλτς και του SPD από την αρχική άρνηση να μπουν σε νέα κυβέρνηση της Μέρκελ μετά τη δραματική ήττα των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Με το υπουργείο Οικονομικών οι Σοσιαλδημοκράτες θα έχουν το σημαντικότερο χαρτοφυλάκιο μετά την καγκελαρία στην άσκηση κυβερνητικής πολιτικής τόσο στο εσωτερικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η συγκυρία είναι πολύ καλή, η Γερμανία έχει τη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη εδώ και δεκαετίες, τα ταμεία του Δημοσίου είναι γεμάτα. Ο νέος υπουργός Οικονομικών όχι μόνο δεν θα χρειαστεί να ακολουθήσει τις πολιτικές λιτότητας του προκατόχου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά θα έχει την ευχέρεια χρηματοδότησης επενδυτικών προγραμμάτων και κοινωνικής πολιτικής που είναι προγραμματικές προτεραιότητες του SPD.
Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα
Αισιοδοξία, αλλά όχι μεγάλες προσδοκίες
Ενδεχόμενη αλλαγή σκυτάλης στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας θα διαμορφώσει καλύτερους συσχετισμούς και για τη διευθέτηση των ανοιχτών ζητημάτων που έχει η Ελλάδα στην πορεία μέχρι τη λήξη του τρίτου Μνημονίου και τη διαμόρφωση της επόμενης μέρας. Τα δεδομένα άλλαξαν ήδη με τον Χριστιανοδημοκράτη υπηρεσιακό υπουργό Οικονομικών Πέτερ Αλτμάιερ, ο οποίος είναι το δεξί χέρι της καγκελαρίου Μέρκελ. Θα βελτιωθούν ακόμη περισσότερο αν περάσει το υπουργείο Οικονομικών στο SPD. Ωστόσο, θα ήταν υπερβολική και αβάσιμη η προσδοκία ότι θα αλλάξει η στάση της Γερμανίας σε θεμελιακά ζητήματα, όπως η αμοιβαιοποίηση του χρέους των χωρών της ευρωζώνης.
Σοσιαλιστές
Η αμφίθυμη σχέση τους με την Οικονομία
Στη δεύτερη συγκατοίκηση με την Ανγκελα Μέρκελ το 2013, οι Σοσιαλδημοκράτες δεν έδειξαν καμία διάθεση να αναλάβουν το υπουργείο Οικονομικών, ο πρόεδρός τους Ζίγκμαρ Γκάμπριελ προτίμησε το αναπτυξιακό υπουργείο Οικονομίας. Τότε η κρίση χρέους στην ευρωζώνη ήταν στο απόγειό της με τέσσερις χώρες σε Μνημόνια, οι μηχανισμοί διαχείρισης της κρίσης, το προσωρινό ταμείο EFSF και ο μόνιμος μηχανισμός ESM που έστηνε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ήταν σε δοκιμασία. Δεδομένου ότι οι Σοσιαλδημοκράτες δεν είχαν συνολική διαφορετική πρόταση, άφησαν τον Σόιμπλε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά της ευρωκρίσης.
Τώρα το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στη μετεξέλιξη της ευρωζώνης και οι Σοσιαλδημοκράτες ενδιαφέρονται να βάλουν τη σφραγίδα τους στην ΕΕ των επόμενων δεκαετιών.
Διεκδικώντας το υπουργείο Οικονομικών, σε μια νέα κυβέρνηση της Μέρκελ, οι Σοσιαλδημοκράτες θα πρέπει να έχουν ταυτόχρονα και το δεύτερο τη τάξει χαρτοφυλάκιο, το υπουργείο Εξωτερικών. Αυτό είχε συμβεί και στον πρώτο μεγάλο συνασπισμό της Μέρκελ το 2005, όταν το SPD είχε αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών με τον Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ και το υπουργείο Οικονομικών με τον Πέερ Στάινμπρουκ μέχρι το 2009. Ο Στάινμπρουκ άφησε καλή εικόνα στο υπουργείο Οικονομικών, κυρίως με την αποφασιστικότητα στη διαχείριση της τραπεζικής κρίσης του 2008, όταν έδωσε μαζί με τη Μέρκελ την εγγύηση ότι «οι καταθέσεις των Γερμανών είναι ασφαλείς».
