Μπαίνω στο Θέατρο Πόρτα για να συναντήσω την Ελένη Ευθυμίου και τον Δημήτρη Ζάχο σχετικά με ένα ιδιαίτερο project που ετοιμάζουν με τίτλο «Χορωδία Ανέργων». Ακούω κάποιον να τραγουδάει: «Μια μέρα σαν και αυτή γύρισα από το σχολείο και έμαθα με έκπληξη πως η μαμά δεν έχει πια δουλειά» και μετά «Ωραία, στοπ, στοπ, στοπ. Αντώνη μπορείς να έρθεις λίγο πιο κέντρο; Γιώργο, μπορούμε να χαμηλώσουμε λίγο το ασύρματο, να είναι λίγο πιο χαμηλά. Αντώνη πάμε λίγο και παίζε δυνατά». Τα λόγια είναι της σκηνοθέτριας Ελένης Ευθυμίου που συντονίζει τους ηθοποιούς, οι οποίοι είναι άνεργοι άνθρωποι ή έχουν κάποια σχέση με την ανεργία.

Η ιδέα. «Πριν από ενάμισι χρόνο μας απασχολούσε το ζήτημα της εργασίας, και δη της απώλειας της εργασίας» εξηγεί η σκηνοθέτρια που μαζί με το Δημήτρηα Ζάχο υπογράφουν και την έρευνα και τη δραματουργία. «Είτε από προσωπικά βιώματα από τις περιόδους που ψάχνεις απεγνωσμένα και δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, είτε από τις περιόδους που δουλεύεις ασταμάτητα και όχι πάντα με απολαβές. Ηταν ιδέα του Δημήτρη να κάνουμε μια χορωδία ανέργων και κάπως ήρθε και κούμπωσε ενστικτωδώς, η δημιουργία μιας πρωτότυπης και μη συμβατικής χορωδίας. Μιας χορωδίας που δεν αποτελείται από μουσικούς ή άνεργους μουσικούς, αλλά άνεργους ανθρώπους που δεν είναι τραγουδιστές. Σκοπός μας ήταν να φτιάξουμε μια ομάδα από το μηδέν, όπου άνθρωποι που έχουν κάποια σχέση με την ανεργία, είτε είναι οι ίδιοι, έχουν υπάρξει ή γνωρίζουν κάποιον άνεργος στο κοντινό τους περιβάλλον, έτσι ώστε να έχουν κάτι να μοιραστούν και να συνδημιουργήσουμε έναν πυρήνα και να ενωθούμε μέσα από το τραγούδι. Να μην είμαστε πια μόνοι μας».

Στόχος της παράστασης. «Ενας άνθρωπος που έχει χάσει τη δουλειά του, δεν είναι δεδομένο ότι έχει χρόνο» συμπληρώνει ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ζάχος. «Ξεκινήσαμε από το ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό πλαίσιο, κάναμε μια απόπειρα να πάμε στον ΟΑΕΔ και είδαμε ότι υπάρχουν κάποιοι που είχαν ανάγκη να εκφραστούν, σε άλλους άρεσε η ιδέα να τραγουδήσουν, να ενταχθούν σε ένα σύνολο που θα μιλούσε για την ανεργία, ενώ άλλοι είχαν ανάγκη από κοινωνικοποίηση. Το να είσαι με ανθρώπους είναι αφενός ένα άνοιγμα, αφετέρου δεν σου υπόσχεται ότι θα αλλάξει η κοινωνία, το σύστημα ή ο τρόπος που δουλεύει η αγορά εργασίας. Ούτε είναι αυτό που έχουμε σαν στόχο. Μπορούμε να κουβεντιάσουμε με το κοινό μετά την παράσταση πώς βιώνουν τον χρόνο εντός εργασίας και εκτός εργασίας ίσως, γιατί αυτό είναι ένα από τα καίρια ζητήματα που θέτει η παράσταση μας. Τι κάνω με τον εαυτό μου, με τις επιλογές μου, με τον χρόνο που μου αφήνει η δουλειά μου, πού είναι οι κόκκινες γραμμές που βάζω και πόσο είμαι διατεθειμένος να βάλω νερό στο κρασί μου σε σχέση με τις επιλογές μου και την επιβίωση».

Η μουσική ενώνει. «Η πρωτότυπη μουσική και οι στίχοι έχουν γραφτεί ειδικά για την παράσταση, με έμπνευση την όλη εμπλοκή με το ζήτημα» συνεχίζει η Ευθυμίου. «Από μια ατάκα που μας είπε κάποιος, μέχρι μια ολόκληρη ιστορία. Είναι κυρίως μουσική κάπως απλή για να μπορεί να τραγουδηθεί εύκολα από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τη μουσική, χωρίς όμως να χάνει την ποιότητα. Εχουμε και πιάνο και ένα από τα παιδιά παίζει μπουζούκι. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα σύνολο ετερόκλητο που όμως τους συνδέει κάτι κοινό: είτε η όποια σχέση τους με την ανεργία ή με τα εργασιακά προβλήματα, αλλά και η μουσική. Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους και αυτό είναι μια πρόταση στην πραγματικότητα. Δεν μιλάμε για την ανεργία, αλλά για το πώς μέσα από μια κατάσταση ανεργίας μπορείς να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα. Δείχνουμε ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν ομάδα».

Πώς ξοδεύουμε τον χρόνο μας. «Αυτό που συζητάμε σταθερά και επιστρέφει το μυαλό μου κάθε φορά είναι ο τρόπος που ξοδεύουμε τον χρόνο μας» συμπληρώνει ο Δημήτρης Ζάχος. «Ο χρόνος είναι κάτι σαν ένα αγαθό πολύτιμων πραγμάτων, πώς ανταλλάσσουμε τα δευτερόλεπτα με κάτι άλλο». Η Ελένη Ευθυμίου συνεχίζει «Ο πυρήνας και για μας είναι κάποια μορφή επιλογής του πώς θα ξοδέψουμε τον χρόνο μας. Δεν υπήρχε κάποια χρηματική υποστήριξη και επιλέξαμε να το δούμε σαν συνθήκη, να μπούμε και εμείς ως άνεργοι στο project και να δούμε πως είναι πραγματικά χωρίς να σε κινητοποιεί το οικονομικό, αλλά το ανθρώπινο».

Ταυτότητα παράστασης

«Χορωδία Ανέργων»

Σκηνοθεσία-Έρευνα-Δραματουργία: Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος

Μουσική: Ελένη Ευθυμίου

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Sound design: Οδυσσέας Γκάλλιος

Καλλιτεχνική – κινισιολογική συνεργασία: Βιττόρια Κοτσάλου

Εικαστικά: Ευαγγελία Μαργαρίτη

Πιάνο: Ναυσικά Μακράκη

Βοηθός σκηνοθέτη, video on stage: Δημήτρης Αμπατζής

Φωτογραφίες: Αλέξης Μανικάκης

Σχεδιασμός αφίσας – Artwork: Αχιλλέας Μεσσάικος

Εκτέλεση παραγωγής: Ευάγγελος Κώνστας – Constantly Productions

Βοηθός παραγωγής: Θέμης Θεοχάρογλου

Xορωδία Ανέργων: Αντώνης Αγγελάκης, Δημήτρης Αμπατζής, Μιχάλης Αρφάνης, Στεφανία Γώγου Πούλου, Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος, Αναστασία Καριοφύλλη, Κωνσταντίνος Κόλλιας, Ιωάννα Κωνσταντινίδη, Ναυσικά Μακράκη, Αλέξης Μανικάκης, Ευαγγελία Μαργαρίτη, Στέλιος Οικονομίδης, Ισμήνη Οικονόμου, Ευανθία Σιδέρη, Αντώνης Σούκερας, Ιουλία Συμεωνίδου

Βιολοντσέλο: Σταύρος Παργινός

Μουσικό Πριόνι: Iώ Αρματά

Θέατρο Πόρτα (Μεσογείων 59, τηλ. 210- 7711.333)

Κάθε Πέμπτη στις 21.15

Από 16 Μαρτίου έως 6 Απριλίου 2017

www.porta-theatre.gr

Τελευταία Νέα