Στα χρόνια της διεθνούς οικονομικής κρίσης, όταν το ζωνάρι έσφιγγε σε κρατικούς προϋπολογισμούς και εταιρείες-κολοσσούς, μια βιομηχανία επιδείκνυε εντυπωσιακές αντοχές.
Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο όχι μόνο άντεξε στο σφυροκόπημα των αγορών, αλλά αναπτύχθηκε με τρελούς ρυθμούς. Οι σύλλογοι από το τοπ 5 –Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία –κατέρριπταν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στα έσοδα, με την Μπάρτσα να έχει θέσει ως ημερομηνία-ορόσημο το 2020 για να γίνει η πρώτη ομάδα που θα ξεπεράσει το ένα δισ. ευρώ. Αποκορύφωμα αυτής της αυξητικής τάσης ήταν η πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Πρέμιερ Λιγκ της τριετίας 2016/2017-2018/2019 που θα αποφέρει στους αγγλικούς συλλόγους το εξωπραγματικό ποσό των 7 δισ. ευρώ μόνο από τα βρετανικά δίκτυα.
Ιδιον των μάνατζερ που επιτυγχάνουν τέτοιες συμφωνίες αποτελεί η λαμπροειμονία. Αρνούνταν κατηγορηματικά πως οι τιμές συνιστούν φούσκα και προέβλεπαν τη συνέχιση της ανοδικής τάσης για πολλά ακόμα χρόνια.
Οι τελευταίες μετρήσεις μοιάζουν με πάγο στη ραχοκοκαλιά τους καθώς για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια οι δείκτες τηλεθέασης των ζωντανών τηλεοπτικών μεταδόσεων παρουσιάζουν πτωτική πορεία.
Οταν η «Γκάρντιαν» ζήτησε από τους αναγνώστες της να αναφερθούν στις τηλεοπτικές συνήθειές τους, η πλειονότητα όσων απάντησαν συμφώνησε σε ένα πράγμα: δεν μπορεί άλλο να πληρώνει υπέρογκα ποσά σε συνδρομητικά κανάλια. Η φούσκα άρχισε να χάνει αέρα.
