Αναζήτηση
Από το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, μας κυβερνάει η Νέα Δημοκρατία.
Σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους εξάλλου προσπάθησαν να μας το κάνουν γνωστό ώστε να το εμπεδώσουμε όλες οι κυβερνητικές δυνάμεις.
Λες και τους τελευταίους είκοσι μήνες κυβερνάει ο Μητσοτάκης, υπουργοί έσπευσαν να απαντήσουν σε κάθε λέξη από τις διακηρύξεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ.
Σε μια αντίστροφη πορεία, σχεδόν δεν θα θυμόμαστε τίποτε από τη φετινή ΔΕΘ. Ισως μόνο την άκομψη απάντηση Τσίπρα στην επίσης ατυχή ερώτηση – τοποθέτηση δημοσιογράφου στη συνέντευξη Τύπου του πρώτου. Θα θυμόμαστε όμως το νιτερέσο να απαντηθούν τα σχέδια Κυριάκου.
Η κυβέρνηση σήμερα, σε εμφανή αναδίπλωση, κάνει ένα στρατηγικό λάθος. Δεν απαντά στην κοινωνία. Δεν επιστρέφει σε αυτήν. Δεν εκλαϊκεύει και εξειδικεύει ένα μίνιμουμ σχέδιο ανακούφισης –στο μέτρο του δυνατού της επιτροπείας. Απαντά στον Κυριάκο. Τον σπρώχνει άθελά της στο ρινγκ της κυβερνησιμότητας. Ο ίδιος, ως ταχύτατος παίκτης, έχει αφήσει πίσω του την επαναλαμβανόμενη ρητορεία των εκλογών, χωρίς όμως να την ξεχνά. Στο πεδίο των δεξιοτήτων που η ίδια η κυβέρνηση μετατοπίστηκε, ο συνεπής νεοφιλελεύθερος Κυριάκος έχει προβάδισμα. Η ίδια η σκληρή γραμμή των λόγων του νομιμοποιήθηκε από την ίδια την ΤΙΝΑ («δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική») που σήμερα καταπίνει και τους κυβερνώντες.
Κοστούμι πρωθυπουργικό όμως βιάστηκαν να του φορέσουν και όλοι αυτοί που τον τελευταίο χρόνο διακρίνονται για την επιπολαιότητα και τις ρηχές αναγνώσεις τους. Μπορεί ο Κυριάκος να έχει δημοσκοπικό προβάδισμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά. Τα κλειδιά των εκλογών κρατούνται από τον σημερινό Πρωθυπουργό. Και ο τελευταίος δεν είναι ένας απλός τακτικιστής.
Η επιπολαιότητα δε αυτή, είναι κι αυτό παράδοξο των ημερών, δεν εκπορεύεται από το κόμμα του Κυριάκου (πράγμα που θα ήταν προφανώς δικαιολογημένο). Περιγράφεται και την είδαμε από όλους αυτούς που δεν κατανοούν πως οι κοινωνικές συμμαχίες είναι αυτές που φτιάχνουν και πολιτικές ηγεμονίες. Θα μπορούσε να τους ρωτήσει κάποιος αφού βιάζονται τόσο: Μήπως ο Τσίπρας βάζει σε διακινδύνευση τον ίδιο τον πυρήνα του οδικού χάρτη της χώρας; Τα γεγονότα λένε άλλα πράγματα. Μόνο σε τμήματα του εποικοδομήματος βλέπουμε μια άλλη λογική. Θα πρέπει όλοι αυτοί να δώσουν μεγάλη μάχη να μας πείσουν πως η αγωνία τους δεν εκπορεύεται από τη μη πρόσβαση σε προνόμια που είχαν για καιρό. Στην τελική, και για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, όποιος βιάζεται να δει τον Κυριάκο πρωθυπουργό οφείλει να στρατευθεί στην προσπάθειά του.
