ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίον του Ολάντ

Το «ένας για όλους και όλοι για έναν» είναι ένα σύνθημα πολύ γαλλικό. Οχι όμως και για τη γαλλική Αριστερά. Με μια πληθώρα υποψηφίων να ονειρεύονται το προεδρικό χρίσμα και τον σοσιαλιστή πρόεδρο να είναι ο πιο αντιδημοφιλής επικεφαλής του κράτους στην ιστορία της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, το σύνθημα από τους «Τρεις Σωματοφύλακες» του Αλέξανδρου Δουμά έχει δώσει τη θέση του σε ένα άλλο, οπωσδήποτε λιγότερο ηρωικό και καθόλου ενωτικό: «Ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίον του Ολάντ».

Κάποιοι από τους διεκδικητές του χρίσματος –επισημαίνει η «Μοντ» –ήταν υπουργοί του Ολάντ. Είναι μια λεπτομέρεια που αφήνει μια αίσθηση αχαριστίας, αν όχι προδοσίας. Η Σεσίλ Ντιφλό, για παράδειγμα, ήταν υπουργός Στέγασης. Ο Αρνό Μοντεμπούρ, υπουργός Οικονομίας. Η πρώτη θα διεκδικήσει το χρίσμα στις προκριματικές των Πρασίνων, ο δεύτερος είναι πιθανό να κατεβεί απευθείας ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές καθώς δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν θα διεκδικήσει το χρίσμα στις προκριματικές εκλογές του Σοσιαλιστικού Κόμματος, οι οποίες προβλέπονται για τον Ιανουάριο του 2017. Ο τρίτος πρώην υπουργός που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του είναι ο Μπενουά Αμόν –αυτός ήταν επικεφαλής του Παιδείας. Υπάρχει όμως και τέταρτος, ο διάδοχος του Μοντμπούρ στο Οικονομίας. Είναι ο Εμανουέλ Μακρόν, ανατέλλον αστέρι της γαλλικής πολιτικής σκηνής που δεν έχει πατήσει ακόμη τα 40 και κρατάει στάση αναμονής.

Ολοι αυτοί οι δηλωμένοι και αδήλωτοι υποψήφιοι έρχονται να προστεθούν σε μια ήδη μακρά λίστα υποψηφίων που συνωστίζονται στον χώρο της πληθυντικής Αριστεράς. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Ζαν-Λικ Μελανσόν για το Κόμμα της Αριστεράς, ο Φιλίπ Πουτού για το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, η Ναταλί Αρνό για την Εργατική Πάλη. Εχει κανένας από αυτούς έστω και τις ελάχιστες πιθανότητες να περάσει το κατώφλι του Ελιζέ; Ασφαλώς όχι. Κατακερματίζουν όμως την αριστερή ψήφο. Με αποτέλεσμα να φέρνουν πιο κοντά τον εφιάλτη του αποκλεισμού της Αριστεράς από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Για όλους αυτούς τους υποψηφίους ο αποκλεισμός θα γίνει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία εάν αποφασίσει να διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία στις προεδρικές εκλογές ο Φρανσουά Ολάντ. «Μου είναι αδύνατον, όπως και σε εκατομμύρια Γάλλους, να υποστηρίξω τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας» εξηγούσε ο Μοντεμπούρ την περασμένη Κυριακή. Για τον πρώην υπουργό Οικονομίας και αντάρτη του PS, η θητεία του Ολάντ ήταν μια ευκαιρία που χάθηκε. «Του ζητώ να σκεφθεί την απόφασή του, να ζυγίσει τα γεγονότα, να λάβει υπόψη του το γενικό συμφέρον της χώρας όπως και την ιστορική και αδιανόητη αδυναμία του, να αναμετρηθεί με τη συνείδησή του και να αναλάβει τις ευθύνες του».

Στο ίδιο απαξιωτικό πνεύμα κινήθηκε και η υποψήφια των Πρασίνων. Με την πολιτική που ακολούθησε, είπε, γύρισε την πλάτη του στις δεσμεύσεις μας και στο μέλλον. Η Σεσίλ Ντιφλό μίλησε ακόμη και για «ηθικό Βατερλό», το οποίο επέφερε η «εγκατάλειψη» των προσφύγων. Και ο Μπενουά Αμόν, ο τρίτος των πρώην υπουργών; «Στα μάτια μου, ο Φρανσουά Ολάντ δεν είναι ο κατάλληλος υποψήφιος επειδή σε πολλούς τομείς, της οικονομίας, της κοινωνίας, δεν προσπάθησε καν να εφαρμόσει αριστερή πολιτική. Είναι πολύ αργά για να αποκαταστήσει τη σχέση εμπιστοσύνης με το εκλογικό σώμα» λέει.

Φρανσουά Ολάντ

Ο γάλλος πρόεδρος είναι πιθανό να γίνει ο πρώτος στην πρόσφατη ιστορία της χώρας του που μολονότι εν ενεργεία δεν θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία. Ολες οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να χάνει από τον πρώτο γύρο. Ο ίδιος έκανε μια σιβυλλική δήλωση στην πτήση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο («Για να κατεβείς υποψήφιος πρέπει να έχεις έναν πολύ σοβαρό λόγο. Ο απολογισμός των πεπραγμένων σου δεν αρκεί») και δείχνει να μη βιάζεται: θα ανακοινώσει την απόφασή του, λέει, τον Δεκέμβριο

εΜανουέλ Μακρόν

Ο 38χρονος υπουργός Οικονομίας εξετάζει ακόμη την υποψηφιότητά του –αν και το πιθανότερο είναι ότι θα ενδώσει στον πειρασμό. Το μομέντουμ φαίνεται να είναι με το μέρος του. Αυτό που τον προβληματίζει πάντως είναι εάν θα κατεβεί ως ανεξάρτητος ή εάν θα διεκδικήσει το χρίσμα των Σοσιαλιστών. Ο φόβος του είναι ότι το κόμμα –και ασφαλώς ένα σεβαστό τμήμα των ψηφοφόρων της Αριστεράς –τον θεωρεί υπερβολικά δεξιό.

Αρνό Μοντεμπούρ

Η παραίτησή του από το υπουργείο Οικονομίας πριν από ακριβώς δύο χρόνια τάραξε για τα καλά τα νερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Τότε κατήγγειλε τις δεξιές πολιτικές της κυβέρνησης, σήμερα φιλοδοξεί να ενσαρκώσει τη χαμένη ψυχή της γαλλικής Αριστεράς και να αποκαταστήσει τη χαμένη της τιμή. Στο πρόγραμμά του, «Σχέδιο Γαλλία», ο Μοντεμπούρ υπόσχεται ότι θα θέσει τέλος στις πολιτικές λιτότητας, ενώ ως βασικός στόχος τίθεται η «πλήρης απασχόληση».

Μαρτίν Οµπρί

Πολλοί περίμεναν ότι η αντίπαλος του Φρανσουά Ολάντ στις εσωκομματικές εκλογές του 2012 θα διψούσε για τη ρεβάνς. Η κόρη του Ζακ Ντελόρ, πρώην γραμματέας του κόμματος και σημερινή δήμαρχος της Λίλλης, τους εξέπληξε ανακοινώνοντας ότι δεν θα διεκδικήσει εκ νέου το χρίσμα του κόμματος για τις προεδρικές εκλογές. Παραμένει πάντως στα πράγματα και η γνώμη της μετράει..

δεξια

Ο Σαρκοζί επιστρέφει

με σκληρή ατζέντα

Ηταν την περασμένη Τετάρτη, όταν ο Νικολά Σαρκοζί θα ανακοίνωνε την υποψηφιότητά του για το χρίσμα της γαλλικής Δεξιάς με την έκδοση του βιβλίου του «Ολα για τη Γαλλία». Την ημέρα εκείνη η αριστερή «Λιμπερασιόν» κυκλοφόρησε με έναν ευφάνταστο πρωτοσέλιδο τίτλο: «Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να κερδίσει». Ο τίτλος του ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες ήταν ακόμη πιο εμβληματικός: «Ο φόβος για πρόγραμμα». Η υποψηφιότητα Σαρκοζί δεν είναι απλώς άλλη μία στις τέσσερις που έχουν ήδη κατατεθεί για τις εσωκομματικές εκλογές της 20ής Νοεμβρίου (ένας δεύτερος γύρος προβλέπεται για τις 27 του ίδιου μήνα). Οπως φάνηκε και από την υποδοχή που της επιφύλαξε η αριστερή «Λιμπερασιόν», είναι αυτή που μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα.

Πώς; Μα φυσικά με τον φόβο. Από τα τέλη του 2015 παρατηρείται μια σταθερή μεταστροφή της κοινής γνώμης ως προς την ιεράρχηση των προβλημάτων που την απασχολούν. Εως τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου, η ανεργία θεωρούνταν το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για το 35% των Γάλλων ενώ ακολουθούσε η ασφάλεια με 18%.

Στη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Ifop που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιουλίου η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική. Το 58% θεωρεί μείζον πρόβλημα την ασφάλεια, ενώ μόλις το 17% την ανεργία. Σε αυτήν την αλλαγή διάθεσης της κοινής γνώμης πατάει και ο «Σαρκό» για να ανατρέψει τη διαφορά των 20 μονάδων που τον χωρίζουν από τον Αλέν Ζιπέ στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών. Οποιος δώσει τα 18 ευρώ για να αγοράσει το «Ολα για τη Γαλλία» του πρώην προέδρου αντιλαμβάνεται αμέσως ποια είναι η ατζέντα του: ασφάλεια και εθνική ταυτότητα, εθνική ταυτότητα και ασφάλεια, μείωση του αριθμού των ξένων. Ο Σαρκοζί ψαρεύει από τα θολά νερά της Ακρας Δεξιάς όχι μόνο για να διαφοροποιηθεί από τον κεντροδεξιό και πιο χαμηλών τόνων Ζιπέ αλλά και για να κλέψει από το ακροατήριο της Μαρίν Λεπέν. Είναι ένας διπλός στόχος που –πιστεύει –μπορεί να τον οδηγήσει ξανά στο Ελιζέ. Η λέξη «ταυτότητα» εξάλλου είναι ο τίτλος ενός από τα πέντε κεφάλαια του βιβλίου.

Οι άλλες είναι η αλήθεια, η ανταγωνιστικότητα, η κυριαρχία και η ελευθερία. Το ζουμί; «Ηρθε η ώρα να δώσουμε την αποφασιστική μάχη απέναντι στην πολυπολιτισμικότητα. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια οι Γάλλοι υφίστανται την τυραννία των μειονοτήτων».

Και οι άλλοι υποψήφιοι; Αξίζει να σταθεί κανείς στον αριθμό: είναι 12 –με τον Σαρκοζί 13. Ενας συνωστισμός από προσωπικές και πολιτικές φιλοδοξίες, φαβορί και αουτσάιντερ, λαγούς και άλογα της κούρσας. Οι γυναίκες πάντως που φιλοδοξούν να γίνουν οι πρώτες πρόεδροι θηλυκού γένους της Γαλλίας είναι μόλος δύο: η Ναταλί Κοσιουσκό Μοριζέ και η Ναντίν Μορανό. Ο πιο νέος, ο 39χρονος Ζεφρουά Ντιντιέ. Και ο μεγαλύτερος σε ηλικία, ο 70χρονος Αλέν Ζιπέ –ο μοναδικός άνθρωπος που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, μπορεί να στερήσει από τον Σαρκοζί τη χαρά της ρεβάνς μετά την ήττα του από τον Φρανσουά Ολάντ στις προεδρικές εκλογές του 2012.

Νικολά Σαρκοζί

Την επομένη της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς του έχασε 13 μονάδες. Στο ακροατήριο της Δεξιάς πάντως παραμένει δημοφιλής. Και φιλοδοξεί να το διευρύνει με απόψεις όπως αυτές που καταθέτει στο βιβλίο του «Ολα για τη Δεξιά»: «Ηρθε η ώρα να δώσουμε την αποφασιστική μάχη απέναντι στην πολυπολιτισμικότητα».

Αλέν Ζιπέ

Είναι ο βασιλιάς των δημοσκοπήσεων καθώς το 73% των Γάλλων έχει θετική γνώμη για το πρόσωπό του. Είναι και πολιτικά πολύπειρος: πρωθυπουργός τη διετία 1995-97, ενώ έχει περάσει από τα υπουργεία Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Αμυνας, Περιβάλλοντος και Οικονομικών. Στις πλάτες του κουβαλάει ένα οικονομικό σκάνδαλο στο οποίο ενεπλάκη ως δήμαρχος

του Μπορντό.

Φρανσουά Φιγιόν

Είναι παλιός στην πολιτική αλλά δεν ήταν ποτέ άλογο κούρσας. Το 66% των Γάλλων πάντως έχει θετική γνώμη για το πρόσωπό του, ενώ ήταν πρωθυπουργός όταν ο Νικολά Σαρκοζί ήταν πρόεδρος. Εχει ηγηθεί επίσης των υπουργείων Περιβάλλοντος, Παιδείας, Μεταφορών, Κοινωνικών Υποθέσεων.

Ζαν Φρανσουά Κοπέ

Πρώην πρόεδρος του UMP, δηλαδή του κόμματος της γαλλικής Δεξιάς πριν αυτό μετονομασθεί σε Les Republicains, ο Κοπέ απασχόλησε τελευταία το πολιτικό ρεπορτάζ εξαιτίας της μονομαχίας του με τον Φιγιόν.

Η καριέρα του έχει στιγματιστεί επίσης από την εμπλοκή του σε πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο που έμεινε γνωστό ως υπόθεση Bygmalion.