Αναζήτηση
Μερικοί την προτιμούν ανόθευτη. Κι ανάμεσά τους λέει ότι συγκαταλέγεται και ο Βασίλης Λεβέντης, που έχει διαμηνύσει ότι θα ψήφιζε την απλή αναλογική. Αλλά όχι σκέτη απλή. Αδολη απλή, χωρίς μπόνους.
Δεν εννοούν όλοι το ίδιο όταν χρησιμοποιούν τον όρο απλή αναλογική. Το ΠΑΣΟΚ θέλει ένα σύστημα όπου οι έδρες θα μοιράζονται αναλογικά, εκτός αν το πρώτο κόμμα πάρει πάνω από 40%, οπότε θα δικαιούται ένα κάποιο μπόνους. Το Ποτάμι έχει προτείνει το δικό του σύστημα –μισή έδρα μπόνους στον πρώτον για κάθε ποσοστιαία μονάδα. Ο Λεβέντης και το ΚΚΕ δεν θέλουν πριμοδότηση –και δεν είναι οι μόνοι. Το ίδιο λάβαρο της ανόθευτης σηκώνουν και σημαίνοντες παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν από το Μαξίμου να υλοποιήσει την ιστορική θέση της Αριστεράς.
Αν αυτή η καταγραφή έχει σημασία δεν είναι τόσο για να οριοθετήσει το πλαίσιο εντός του οποίου θα επιδιωχθεί η μεγάλη συναίνεση των 200 ψήφων. Είναι κυρίως για να επιβεβαιώσει ότι, έχοντας χάσει περίπου όλα τα υπόλοιπα, το σύστημα Τσίπρα διατηρεί την ικανότητα να παίζει με το τηλεκοντρόλ του πολιτικού συστήματος. Να επιβάλλει με τακτικισμούς μια ατζέντα που δεν είναι απλώς παρελκυστική, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσε να ζαλίσει την αντιπολίτευση.
Τι κι αν η ΝΔ αναδεικνύει τη σκοπιμότητα και απορρίπτει ως υστερόβουλη κάθε συζήτηση για τον εκλογικό νόμο; Αυτό δεν την απεγκλωβίζει από το σκηνικό που θα στηθεί μόλις οι υπόλοιποι αρχηγοί αρχίσουν ένας ένας να περνούν την πόρτα του Μαξίμου: Η ΝΔ θα φωνάζει μόνη της «φύγετε», ενώ οι δυνητικοί σύμμαχοι τού «φύγετε» θα διαβουλεύονται με τον Τσίπρα για την αριθμητική της αναλογικής.
Δύσκολα οι μικροί θα μπορούσαν να αρνηθούν τη συζήτηση για την επούλωση ενός θεσμικού ελλείμματος όπως ο εκλογικός νόμος. Εξίσου όμως δύσκολα θα μπορούσαν να αποφύγουν να πιαστούν σε ένα ακόμη κόλπο αμφιθεατρικού συνδικαλισμού που αυτή τη φορά θα εμφανιστεί με θεσμικό μανδύα.
Συνεχίζοντας την τηλεοπτική του καριέρα από άλλη θέση, ο Λεβέντης δεν είναι πια η φωνή του καφενείου. Είναι η φωνή του καφενείου εξοπλισμένη με εννιά κοινοβουλευτικές έδρες. Το ύφος του τον εμφανίζει σαν ανορθολογικό παίκτη –απρόβλεπτο και ευάλωτο στα συναινετικά «τυράκια» του Τσίπρα. Πρόκειται για μια υποψία που δεν έχει πάντως επιβεβαιωθεί από τη στάση του. Μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί λιγότερο Λεβέντης απ’ ό,τι αναμενόταν καθώς δεν έχει παρασυρθεί σε τίποτε από την κυβέρνηση.
Αν σε κάτι μπορούν να βασιστούν οι ηγεσίες των μικρών κομμάτων, αν έχουν ένα διαπραγματευτικό απόθεμα έναντι του Τσίπρα, είναι η εμπειρία τους από τα συμβούλια αρχηγών. Εκεί ο Πρωθυπουργός έχει δείξει πώς εννοεί και πώς επιδιώκει τη συναίνεση. Εχει διαμορφώσει ένα δεδικασμένο που ξεπερνιέται μόνο αν οι άλλοι, εκτός του Λεβέντη, διαθέτουν λεβέντεια ελαφρότητα.
