Ακόμα και η κακογουστιά κρύβει μέσα της ψήγματα ποιότητας. Για τον χθεσινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας δεν υπήρχαν ούτε αυτά. Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους ποδοσφαιριστές και τους διαιτητές για την άνοστη σούπα. Ποδόσφαιρο σημαίνει χαρά, διασκέδαση, φωνές, κόσμος.
Τα άδεια καθίσματα, άψυχα κορμιά σε νεκροτομείο, υπενθύμιζαν τα εγκλήματα που έχουν γίνει εις βάρος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Απ’ όλους ανεξαιρέτως.
Ο τελικός ήταν ένας αγώνας σε συνθήκες εχεμύθειας. Με ποιο δικαίωμα απαγόρευσαν σε χιλιάδες φίλους της Ενωσης να πανηγυρίσουν στο γήπεδο τη μεγάλη επιτυχία της ομάδας τους ύστερα από την ιστορική ατραπό που διέβη η αγαπημένη τους ομάδα;
Ποιο διεστραμμένο μυαλό θεώρησε πως το άδειο γήπεδο μπορεί να λειτουργήσει ως καθαρτήριο του ποδοσφαίρου;
Και τα τελευταία επιχειρήματα για το ποιος ευθύνεται για τα επεισόδια καταρρίφθηκαν χθες. Προπηλακισμός δημοσιογράφου, ένταση στις εξέδρες, υβριστικά συνθήματα, απειλές.
Φταίει η ΕΠΟ, φταίει ο Κοντονής, φταίνε οι διαιτητές, φταίνε οι παίκτες, φταίνε οι σύλλογοι; Οχι. Φταίει η Αστυνομία που δεν κάνει τη δουλειά της. Που αρνείται πεισματικά να συλλάβει τους θερμοκέφαλους ακόμα κι όταν δρουν ενώπιόν της. Σαν να βρίσκεται σε λευκή απεργία. Εκτός κι αν το νέο δόγμα αναφέρει να αποφεύγονται οι συλλήψεις γιατί είναι γεμάτα τα κρατητήρια και οι φυλακές.