Αναζήτηση
Περίπου ένα εκατομμύριο διαβητικοί υπολογίζεται ότι υπάρχουν στην Ελλάδα.
Ο διαβήτης είναι κατά βάση μεταβολική νόσος που χαρακτηρίζεται από αύξηση του σακχάρου αίματος και εκτιμάται καλύτερα όχι τόσο από τη στιγμιαία αύξησή του όσο από την αύξηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) που εκφράζει την εκτροπή της μέσης τιμής του για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι φυσιολογικές τιμές της HbA1c είναι της τάξεως του 4,8-5,9%.
Από την πρώτη στιγμή που διαπιστώνεται εκτροπή της τιμής του σακχάρου, ο διαβητικός πρέπει να συνειδητοποιεί ότι είναι αγγειακός άρρωστος και διατρέχει μεγάλο κίνδυνο θρόμβωσης ή αιμορραγίας των αρτηριών σε όλα τα όργανα του σώματος, κυρίως του εγκεφάλου ή της καρδιάς.
Αν προσβληθούν οι αρτηρίες της καρδιάς, κινδυνεύει από έμφραγμα του μυοκαρδίου ή από καρδιακή ανεπάρκεια, η οποία εμφανίζεται κυρίως λόγω της βλάβης των μικρού μεγέθους αρτηριών της καρδιάς.
Συνήθως η προσβολή των αγγείων δεν εκδηλώνεται με συμπτώματα που να προειδοποιούν τον άρρωστο, αλλά απότομα με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, θρομβωτικό ή αιμορραγικό.
Ο διαβητικός δεν πρέπει να ξεχνά ότι δεν πρέπει να αναζητά εάν υπάρχουν στενώσεις στις αρτηρίες του όντας ασυμπτωματικός. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να αποδέχεται θεραπείες με αγγειοπλαστική (μπαλόνι) ή stents με στόχο να καταπολεμήσει τη «σιωπηρή» ισχαιμία ή να προλάβει την εκδήλωση του εμφράγματος.
Η εμφύτευση του stent δεν προλαμβάνει ένα έμφραγμα, αντίθετα αυξάνει την πιθανότητα να εμφανιστεί έξι φορές περισσότερο από όσο εάν ο ίδιος άρρωστος κάνει εγχείρηση bypass. Αυτό αποδεικνύουν όλες οι μέχρι σήμερα δημοσιευμένες πολυκεντρικές μελέτες.
Αντίθετα, εάν ο άρρωστος υποστεί έμφραγμα, η εμφύτευση του stent είναι επιβεβλημένη τόσο κατά την εκδήλωση του εμφράγματος όσο και της προεμφραγματικής περιόδου. Εάν, μάλιστα, παρουσιάσει προεμφραγματική (ασταθή) στηθάγχη, τότε και μόνο τότε θα πρέπει να του εμφυτευθεί stent.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνει ο διαβητικός στην υγιεινή των ποδιών του, γιατί ακόμα και μικροτραυματισμοί μπορεί να του στοιχίσουν έως και ακρωτηριασμό λόγω της προσβολής και των εμβολών ακόμα και αρτηριών μικρού μεγέθους.
Τέλος, ο διαβητικός δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο σακχαρώδης διαβήτης είναι η 7η αιτία καρδιολογικού θανάτου, ξεπερνώντας ακόμα και πιο σοβαρές καρδιολογικές παθήσεις. Ομως, όταν η στάθμη του σακχάρου του κυμαίνεται περίπου στα φυσιολογικά επίπεδα – με συνδυασμό σωστής δίαιτας και σωστής θεραπείας –, τότε η τύχη του τείνει να εξομοιωθεί με την τύχη του μη διαβητικού. Αυτό είναι το θετικότερο μήνυμα που πρέπει να φθάσει σε όλους τους ασθενείς.
