Αναζήτηση
Οι άνθρωποι που βοηθούν τους άλλους δίχως να επιζητούν ανταλλάγματα ή φήμη, ως φαίνεται γεννιούνται και δεν γίνονται, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Επιστήμονες που μελετούσαν πανομοιότυπους (μονοωογενείς) και μη πανομοιότυπους (διωογενείς) διδύμους κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα γονίδια είναι υπεύθυνα για το 41% της πιθανότητας να νιώθει κάποιος ευτυχισμένος όταν βοηθά τους συνανθρώπους του δίχως να προσδοκά ένα «ευχαριστώ» ή να το μάθουν όλοι για να του πουν πόσο καλός είναι.
Τα γονίδια εξηγούν επίσης το 33% της πιθανότητας να συμμετάσχει κανείς εθελοντικά σε δραστηριότητες της τοπικής κοινωνίας του και για το 28% της πιθανότητας να συμβάλλει οικονομικά σε κοινωφελείς σκοπούς.
Στη μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Philosophical Transactions of the Royal Society B», συμμετείχαν 1.197 ζεύγη πανομοιότυπων διδύμων και 684 ζεύγη μη πανομοιότυπων.
Οι πανομοιότυποι δίδυμοι έχουν τα ίδια ακριβώς γονίδια, ενώ οι μη πανομοιότυποι έχουν διαφορετικά.
Έτσι, όταν οι επιστήμονες κοιτάζουν τις διαφορές ανάμεσα στους διδύμους, μπορούν να υπολογίσουν με ακρίβεια σε ποιο βαθμό αυτές οφείλονται στα γονίδια και σε ποιον στην ανατροφή, αναλόγως βεβαίως και με το αν οι δίδυμοι μεγάλωσαν μαζί ή χώρια.
Οι ερευνητές με επικεφαλής τον δρα Κρίστοφερ Ντος, επίκουρο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, πραγματοποίησαν τη μελέτη τους αναζητώντας τις τυχόν γενετικές συνιστώσες της συμμετοχής στα κοινά.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι όντως υπάρχει υποκείμενη γενετική συμβολή και πως το αν θα συμμετέχει κανείς συστηματικά σε εθελοντικές δραστηριότητες δεν είναι μόνο θέμα κοινωνικό, αλλά κάτι που έχει τις ρίζες του στα γονίδια και την προσωπικότητά του».
Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν εκείνα προγενέστερων μελετών που είχαν δείξει ότι ο αλτρουισμός έχει γενετικές συνιστώσες, αλλά τα επεκτείνουν κιόλας καθώς δείχνουν ότι και άλλεςκοινωνικές συμπεριφορές, όπως η εθελοντική προσφορά, επηρεάζονται από αυτά.
