Αναζήτηση
Οσοι βρίσκονται χρόνια κοντά στην πολιτική σκηνή αναφέρουν ότι πολύ εύκολα θα μπορούσε μια πολιτική αντιπαράθεση να καταλήξει σε πισώπλατα μαχαιρώματα μεταξύ πρώην συντρόφων. Τα παραδείγματα, άπειρα. Κάπως έτσι πιθανότατα να σκέφθηκαν και αρκετά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη διαρροή πληροφοριών προς τον Τύπο πως υπάρχουν δηλώσεις πόθεν έσχες υπουργών που χρήζουν μεγαλύτερης διερεύνησης.
Χωρίς να το πουν ανοιχτά, έδειχναν προς τους παλιούς τους συντρόφους που πλέον βρίσκονται στη Λαϊκή Ενότητα. Συγκεκριμένα, φωτογράφιζαν την πρώην αντιπρόεδρο της Βουλής και πρώην πρόεδρο της αρμόδιας επιτροπής Δέσποινα Χαραλαμπίδου.
Εκείνη αρνήθηκε πεισματικά πως ήταν το βαθύ λαρύγγι που άφησε να διαρρεύσουν στα μέσα ενημέρωσης οι ανοιχτές υποθέσεις κυβερνητικών στελεχών. Οσοι χαμηλόφωνα της το χρέωσαν, το έκαναν διότι θεωρούσαν ότι ήταν ένα από τα λίγα πρόσωπα που θα μπορούσε να γνωρίζει και γιατί η ίδια με δήλωσή της στο Mega δέχθηκε να επιβεβαιώσει πως υπάρχουν όντως κάποιες εκκρεμότητες υπουργών, χωρίς όμως να αποκαλύψει ονόματα.
Η ίδια όχι μόνο δεν αποδέχεται αυτήν την κατηγορία, αντίθετα κατακεραυνώνει όσους της το χρεώνουν. Θέτει πάντα το ίδιο ερώτημα. «Αφού λένε ότι το έκανα εγώ, γιατί να μην το χρησιμοποιούσα προεκλογικά, που θα μπορούσαμε να έχουμε και όφελος;». Παράλληλα, όσοι τη γνωρίζουν καλά, υποστηρίζουν ότι στην Αριστερά όπου η ίδια υπηρετεί δεν χωράνε ρουφιανιές, ειδικά εναντίον ανθρώπων με τους οποίους έχουν πορευθεί μαζί για σχεδόν 25 χρόνια.
Και σε αυτόν τον χώρο βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια. Από τότε που η αγροτική οικογένεια στην οποία μεγάλωσε άφηνε το Κιλκίς για να ζήσει μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα, στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης. Την ίδια εποχή, η Χαραλαμπίδου ξεκινούσε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Βιομηχανική Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα με τις σπουδές έπιασε δουλειά ως εργάτρια στον κλάδο του ιματισμού για να μην επιβαρύνει οικονομικά την οικογένειά της που τα έφερνε δύσκολα βόλτα. Εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, εντάχθηκε στην ΚΝΕ και από φοιτήτρια σε μια πολύ καλή σχολή μετατράπηκε σε μια από τις πλέον μαχητικές συνδικαλίστριες του κλάδου. Οι σπουδές εγκαταλείφθηκαν και αφοσιώθηκε πλήρως στα νέα της καθήκοντα.
Σύντομα αναδείχθηκε πρόεδρος του συνδικάτου ιματισμού και έγινε μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου της πόλης. Ολοι αναγνώριζαν πως ήταν ένα ιδιαίτερα ικανό και μαχητικό συνδικαλιστικό στέλεχος.
Αργότερα, το 1997, όταν έκλεισε το εργοστάσιο στο οποίο δούλευε, αποφάσισε να επιστρέψει στις σπουδές της, έστω και αν ήταν πλέον μητέρα δύο παιδιών, παίρνοντας το πτυχίο της από το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Στη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991, ακολούθησε στον Συνασπισμό όσους αποχώρησαν από τον Περισσό. Ηταν μια ιδιαίτερα δύσκολη απόφαση, η οποία την πλήγωσε πολύ. Από την πρώτη στιγμή συντάχθηκε με το Αριστερό Ρεύμα και δεν το εγκατέλειψε ποτέ. Από τις γραμμές του Συνασπισμού συνέχισε τη συνδικαλιστική δράση, ενώ βρέθηκε στις κορυφαίες καθοδηγητικές θέσεις του κόμματος στη συμπρωτεύουσα.
Στην απίθανη εκλογική αναμέτρηση του 2012 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην α’ Θεσσαλονίκης, με το συμμαχικό τότε σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και σε εκείνη του Ιουνίου του ίδιου έτους. Στον θρίαμβο του Ιανουαρίου του 2015 εξελέγη δεύτερη σε σταυρούς.
Στις περιφερειακές εκλογές του 2014 ήταν η επικεφαλής της παράταξης που στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για πολιτικοποίηση της μάχης, με τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών.
Στην πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς εξελέγη γ’ αντιπρόεδρος της Βουλής, ούσα η εκλεκτή της εσωκομματικής μειοψηφίας, δείχνοντας πόσο σημαντικό στέλεχος τη θεωρούσε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου, το γραφείο της στον δεύτερο όροφο της Βουλής μετατράπηκε σε έδρα της Αριστερής Πλατφόρμας. Ολες οι κρίσιμες αποφάσεις που έλαβαν τα στελέχη της ομάδας του Λαφαζάνη σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ελήφθησαν εκεί.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν. Η ασφυκτική πίεση που δημιούργησε στην ελληνική οικονομία η μακρά διαπραγμάτευση οδήγησε τον Αλέξη Τσιπρά στην υπογραφή μιας συμφωνίας που για την Αριστερή Πλατφόρμα θεωρήθηκε μη αποδεκτή.
Δεν στήριξε τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες σε καμία από τις κρίσιμες ψηφοφορίες του Ιουλίου – Αυγούστου και ως φυσικό επακόλουθο εντάχθηκε στις γραμμές της νεοσύστατης Λαϊκής Ενότητας.
Εδωσε τη μάχη των εκλογών του Σεπτεμβρίου και γεύτηκε το πικρό ποτήρι της αποτυχίας. Για λίγες χιλιάδες ψήφους το κόμμα της έμεινε εκτός Βουλής.
Παρά την ήττα, είναι από τα κεντρικά στελέχη που παλεύουν για την ανασυγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας. Σε αυτές τις προσπάθειες θα σταθεί στο πλευρό των δύο πολύ καλών της φίλων, του Αλέκου Καλύβη και του Στάθη Λεουτσάκου.
