Αναζήτηση
Πρέπει να πάμε σε αλλαγή νοοτροπίας και στους φορολογουμένους και στο κράτος απεφάνθη ο Τρύφων Αλεξιάδης, διαφημίζοντας την πρόθεση του υπουργείου Οικονομικών να επεκτείνει τη χρήση πλαστικού χρήματος με κίνητρα «υποχρεωτικά και εθελοντικά».
Πράγματι πρέπει να πάμε σε αλλαγή νοοτροπίας. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Φορολογική συνείδηση με το ζόρι δεν δημιουργείται. Και, σε κάθε περίπτωση, φορολογική συνείδηση έχουν πολίτες που το κράτος τούς παρέχει, μεταξύ των άλλων, ασφάλεια για το μέλλον, σεβασμό στην ιδιοκτησία, σταθερό εργασιακό, ασφαλιστικό και φορολογικό σύστημα, δικαιοσύνη και ίση μεταχείριση έναντι όλων.
Παροχές που προφανώς το κράτος αδυνατεί να προσφέρει αυτή τη στιγμή (αν τις παρείχε ποτέ…). Αντ’ αυτού, κυνηγώντας τα χαμένα ευρώ της φοροδιαφυγής, το υπουργείο Οικονομικών αυξάνει αναδρομικά τους φορολογικούς συντελεστές στα ενοίκια και στα εισοδήματα μέχρι 12.000 ευρώ. Οσο για τον ΕΝΦΙΑ που θα μετονομαστεί σε κάτι πιο εύηχο, θα διχάσει και τους ιδιοκτήτες μεταξύ τους, καθώς η πρόθεση είναι να αυξηθούν τα βάρη για τα μεγαλύτερης αξίας ακίνητα και να μειωθούν για τα μικρότερης.
Η κυβέρνηση μοιάζει παγιδευμένη. Από τη μια, η Σκύλλα της τρόικας που ζητά να καλυφθούν δημοσιονομικοί στόχοι εδώ και τώρα αδιαφορώντας, ως είθισται, για τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Από την άλλη, η Χάρυβδη της αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ που αντιμετωπίζει τη φορολογική πολιτική ως ταξικό εργαλείο.
Η φιλοσοφία για το αποτέλεσμα μοιάζει να είναι η εξής: αφού δεν έχουμε τη δυνατότητα παροχών ώστε να εξισώσουμε τους πάντες προς τα πάνω, ας εξισώσουμε τους πάντες προς τα κάτω. Κάπου εκεί κάτω, εξάλλου, μοιάζει να βρίσκεται η πλειονότητα του 62% που ψήφισε Οχι στο δημοψήφισμα, βασική δεξαμενή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ιδιοκτήτης ακινήτου ή επιχείρησης αντιμετωπίζεται περίπου ως ταξικός εχθρός. Η ατομική ιδιοκτησία και περιουσία θεωρείται απλώς μια ατυχής επιλογή. Αυτά, βέβαια, είναι ψιλά γράμματα όταν θέλεις να κλείσεις μνημονιακό προϋπολογισμό και να προλάβεις τις αντιδράσεις αυτών που σε ψήφισαν.
Από τα φορολογικά μέτρα που θα ψηφιστούν, ίσως αυτά που αφορούν τη φοροδιαφυγή και τις ποινές να τύχουν κάποιας αποδοχής από ένα μέρος της κοινωνίας που θέλει να δει το αίμα των διπλανών της να ρέει. Τα υπόλοιπα δύσκολα θα βρουν υποστηρικτές, αφού θα «πονέσουν» και αρκετοί δεν έχουν να πληρώσουν.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει περίπου 50 φορολογικές μεταρρυθμίσεις και έχουν εκδοθεί άλλες τόσες εγκύκλιοι. Σχεδόν όλες αφορούν μέτρα είσπραξης. Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα εδώ και δεκαετίες βρισκόταν σε φορολογική αφασία. Ολοι τρύπωναν κάπως σε ένα αφορολόγητο. Ή δεν πλήρωναν καθόλου ή πλήρωναν ελάχιστα. Τώρα κάποιοι πληρώνουν πολύ παραπάνω ή απλώς δεν έχουν να πληρώσουν. Και επειδή η φορολογία είναι καθρέφτης της παραγωγής πλούτου, όσο αυτή δεν θα υπάρχει τόσο τα ταμεία θα είναι άδεια.
