Εχεις λεμόνια, κάνεις λεμονάδα. Εχεις στάδια, φιλοξενείς διεθνείς διοργανώσεις δίνοντας υπεραξία στα πανάκριβα αλλά ανενεργά ολυμπιακά έργα.
Το σπηλαιολογικό περιβάλλον των Μνημονίων επέτρεψε την ανάπτυξη μυκητιασικών ιδεοληψιών που οδηγούν στη μουχλιασμένη αντίληψη πως για ό,τι κακό έχει συμβεί στη χώρα μας την τελευταία πενταετία φταίνε οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004.
Τα στάδια όμως δεν είναι selles sur cher, ούτε brie. Είναι φτιαγμένα από σίδερα που σκουριάζουν, από τζάμια που ραγίζουν, από πλαστικά που τα τρώει ο ήλιος. Κυρίως είναι φτιαγμένα από χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων.
Υπάρχει ο αντίλογος πως ξοδεύτηκαν υπέρογκα χρηματικά ποσά για άχρηστα φαραωνικά έργα. Σύμφωνοι. Ομως τα έργα έγιναν και χάσκουν ενώπιόν μας. Με το να κλαίμε για το γάλα που χύθηκε, δεν θα γεμίσει ξανά η καρδάρα.
Το Euro 2020 ήταν μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την κληρονομιά των Αγώνων, το Ολυμπιακό Στάδιο. Η μυωπική κουλτούρα της πολιτικής και αθλητικής ηγεσίας θεώρησε υπερβολικά τα 3-4 εκατ. ευρώ που έπρεπε να δαπανηθούν για να κάνει λίφτινγκ το κόσμημα του Αμαρουσίου, τη στιγμή που τα έσοδα θα ήταν εικοσαπλάσια.
Τις τελευταίες ημέρες αποκαλύπτεται πως το Βέλγιο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην κατασκευή του Eurostadium στις Βρυξέλλες, το οποίο υποσχέθηκε στην UEFA να είναι έτοιμο μέχρι το 2019 για το Euro 2020.
Οι Βρυξέλλες διεκδίκησαν και πήραν μερίδιο από τη μεγάλη διοργάνωση παρουσιάζοντας «αέρα», όταν στην Αθήνα υπάρχει ένα από τα καλύτερα στάδια στον κόσμο.
Ελληνικές αεροβασίες.
