Κάθε θαύμα τρεις ημέρες –αλλά το Μνημόνιο τριακόσιες εξήντα πέντε τον χρόνο: προ δεκαημέρου, η κυβέρνηση ανανέωσε με θριαμβευτικό τρόπο τη λαϊκή εντολή. Ο Αλέξης Τσίπρας κρίθηκε ως ο καταλληλότερος για να χειριστεί τη συμφωνία με τους δανειστές. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, οι υπουργοί του άρχισαν να αρνούνται τα συμφωνηθέντα.

Ο υπουργός Ενέργειας δήλωσε ότι η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ δεν περιλαμβάνεται στο Μνημόνιο. Ο υπουργός Υγείας ξεκαθάρισε ότι η συμφωνία θα μπει σε συνολική επαναδιαπραγμάτευση –τη στιγμή που οσονούπω αρχίζει η αξιολόγηση από την πλευρά των δανειστών και απαιτείται η άμεση ψήφιση νέων, σκληρών προαπαιτουμένων για να ξεκλειδώσει η επόμενη δόση.

Δυστυχώς δεν υπάρχει Μνημόνιο α λα καρτ: η χώρα έχασε αρκετούς μήνες με την προσπάθεια πολιτικής διαπραγμάτευσης και φτάσαμε στο χείλος της εξόδου από την ευρωζώνη προτού επιτευχθεί συμφωνία. Ομως οι δανειστές έχουν δέσει την κυβέρνηση. Η χρηματοδότηση δίνεται με το σταγονόμετρο και με αυστηρές προϋποθέσεις.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι τα μέτρα είναι οδυνηρά και μάλιστα έρχονται ύστερα από μία πενταετία θυσιών. Ωστόσο έχει γίνει πλέον σαφές ότι κάθε καθυστέρηση από ελληνικής πλευράς στην υλοποίηση της συμφωνίας απλώς μεγαλώνει τον επόμενο λογαριασμό.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει ψευδαισθήσεις. Γνωρίζει τι ψήφισε, γνωρίζει τι θα πληρώσει. Το θέμα είναι να το αντιληφθούν και οι υπουργοί.