Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα… Κάπως έτσι έληξε η υπόθεση με τις υπερπτήσεις των ρωσικών μεταγωγικών με προορισμό τη Συρία μέσω FIR Αθηνών που λίγο έλειψε να προκαλέσει διπλωματική κρίση στις σχέσεις της Αθήνας και με τη Μόσχα και με την Ουάσιγκτον.
Θυμίζω ότι αφορμή για την επαπειλούμενη κόντρα ήταν η άδεια που είχε παραχωρήσει η προηγούμενη κυβέρνηση στα ρωσικά αεροσκάφη να μεταφέρουν (από την 1η μέχρι και τις 24 Σεπτεμβρίου) μέσω FIR Αθηνών ανθρωπιστικό υλικό προς τη Συρία. Ομως μας πήραν χαμπάρι οι Αμερικάνοι που υποψιάζονται ότι οι Ρώσοι μεταφέρουν όπλα και το περασμένο Σάββατο μάς ζήτησαν να απαγορεύσουμε τις διελεύσεις τους από το δικό μας FIR.
Τελικά μάς έσωσαν οι Βούλγαροι. Δεν χρειάζεται να είσαι Αϊνστάιν για να καταλάβεις ότι δέχθηκαν την ίδια πίεση με μας από τους Αμερικανούς. Η γειτονική χώρα που είχε παραχωρήσει παρόμοιες άδειες στους Ρώσους ανακοίνωσε ότι δεν θα επιτρέψει τις υπερπτήσεις από το FIR της και έτσι σωθήκαμε κι εμείς. Λογικό. Πώς θα πετούσαν από το δικό μας FIR οι Ρώσοι αν δεν περνούσαν πρώτα από τη Βουλγαρία;
Κατόπιν τούτων, οι φίλοι Ρώσοι θα πετάξουν περίπου μέσω… Λαμίας για να φτάσουν στη Συρία. Για την ακρίβεια, από το Ιράν. Μου κάνει εντύπωση, πάντως, που όλα αυτά έγιναν και δεν άνοιξε μύτη. Τουλάχιστον από τη ρωσική πλευρά.
Εψαξα κι έμαθα ότι αυτό δεν οφείλεται στην κατανόηση της Μόσχας. Αλλά στο γεγονός ότι, όπως φαίνεται, πριν πάρουν είδηση οι Αμερικανοί για το τι γίνεται κάποια ρωσικά ιπτάμενα… αντικείμενα είχαν ήδη κάνει χρήση του βουλγαρικού και του ελληνικού FIR για να φτάσουν στη Συρία. Σιγά μη μας ζητούσαν και τα ρέστα.
