Πρέπει να δοθεί μία δημόσια εικόνα και να είναι σαφέστατη. Η Λαϊκή Ενότητα αποτελεί τη μοναδική πραγματική αντιμνημονιακή δύναμη που ήρθε για να καλύψει τον χώρο που καταλάμβανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από τη στιγμή που πέρασε τον Ρουβίκωνα ανήκει στην πλευρά του Μνημονίου.

Επίσης, το νέο αυτό σχήμα προσπαθεί να είναι ενωτικό και επιδιώκει να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των αριστερών δυνάμεων που βρίσκονται απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική. Δεν θα διστάσει να συγκρουστεί με οποιονδήποτε –ειδικότερα με το κατεστημένο των Βρυξελλών –προκειμένου να πετύχει τον στόχο της, δηλαδή την απεμπλοκή της χώρας από τα Μνημόνια και τη λιτότητα.

Αυτή είναι η στρατηγική την οποία επεξεργάζονται και θέλουν να περάσουν στους ψηφοφόρους τα στελέχη του νεοσύστατου κόμματος. Βασική τους εκτίμηση είναι πως ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων που στήριξαν το Οχι στο δημοψήφισμα είναι έτοιμο να ακολουθήσει έναν τέτοιο σχηματισμό. Παράλληλα, η συμμαχία με δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς θα είναι το εχέγγυο πως εκείνοι δεν θα είναι μία από τα ίδια.

Στο πλαίσιο αυτού του πλάνου εντάσσεται και η αξιοποίηση της τρίτης διερευνητικής εντολής. Γνωρίζουν πολύ καλά πως κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή δεν πρόκειται να προκύψει. Μπορεί όμως να στρέψει για τρεις ημέρες όλα τα φώτα της δημοσιότητας στις ενέργειες και τις θέσεις τους κερδίζοντας μια άνευ προηγουμένου δημοσιότητα, με το θεσμικό μάλιστα κύρος που δίνει η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Η βασική επιδίωξη δεν θα είναι η συνάντηση με τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, αλλά η δυνατότητα συζήτησης με δυνάμεις και κινήματα που θα ήταν δυνάμει συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια.

ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΣΙΠΡΑ. Η όλη αυτή στρατηγική θυμίζει τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα τον Μάιο του 2012. Ο νυν Πρωθυπουργός, έχοντας τότε τη δεύτερη διερευνητική εντολή, προσπάθησε να οριοθετήσει τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Προσπαθούσε να συγκροτήσει το μέτωπο «Από τα αριστερά της Αριστεράς μέχρι τα αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας». Τώρα όμως τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν τον δρόμο τους. Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης προσπαθεί να πετύχει πολιτική και κυρίως εκλογική συμφωνία με δυνάμεις και προσωπικότητες της ευρύτερης ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τα μηνύματα που έρχονται από τη μεγαλύτερη δύναμη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι κάτι παραπάνω από θετικά. Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ βλέπουν με πολύ θετικό μάτι την κίνηση Λαφαζάνη και μάλιστα αυτή η διάθεση συνεργασίας καταγράφηκε σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα σε αντιπροσωπείες των δύο πλευρών.

Την ίδια ώρα, η πρώτη συμφωνία είναι γεγονός καθώς το κίνημα Δεν Πληρώνω – Ενιαίο Μέτωπο συμφώνησε να συνεργαστεί με τη Λαϊκή Ενότητα. Στο εγχείρημα θα συμμετέχει και η οργάνωση Νέος Αγωνιστής, που έχει αποσπαστεί από την ΠΑΣΠ και μέχρι πρόσφατα δραστηριοποιούνταν στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ. Στο μετωπικό αυτό σχήμα θα συμμετέχει και ο Αλέκος Αλαβάνος παρά τις ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί από κορυφαία στελέχη της Λαϊκής Ενότητας, τα οποία εκτιμούν πως το πολιτικό του άστρο έχει δύσει. Πάντως οι ενωτικές πρωτοβουλίες δεν σταματούν εκεί. Από τη στιγμή που η συνεργασία με την Πρόεδρο της Βουλής μοιάζει κλειδωμένη, οι προσπάθειες του κόμματος Λαφαζάνη στρέφονται στην αναζήτηση νέων συμμαχιών, με αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Στα πλαίσια αυτά, βέβαιη θεωρείται η συνεργασία με τον πρώην πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ Νίκο Φωτόπουλο και με όλη την ομάδα που τον ακολουθεί μετά τη ρήξη τους με την ΠΑΣΚΕ.

ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ. Δεν είναι όμως όλα ρόδινα στις προσπάθειες που καταβάλλει ο νεοσύστατος σχηματισμός για ανεύρεση συμμαχιών. Υπάρχουν δύο πολύ μεγάλα αγκάθια που μπλοκάρουν τις διεργασίες. Το μεγαλύτερο ακούει στο όνομα Μίκης Θεοδωράκης. Το όνομα του μεγάλου συνθέτη ακούστηκε έντονα το προηγούμενο διάστημα, με ορισμένες πληροφορίες να αναφέρουν πως δέχτηκε ήδη κρούση από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη για να στηρίξει το εγχείρημα. Χωρίς καμία από τις δύο πλευρές να επιβεβαιώνει τις φήμες, ο συνθέτης με ανακοίνωσή του προς τα μέλη της ομάδας του, τη Σπίθα, αντέκρουσε όλα αυτά τα σενάρια, δείχνοντας να κλείνει προς το παρόν την πόρτα στη Λαϊκή Ενότητα.

Το δεύτερο αγκάθι ακούει στο όνομα Μανώλης Γλέζος. Ο σεβασμός προς το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς θεωρείται δεδομένος. Παράλληλα, θα ενίσχυε πολύ την προσπάθεια σε επίπεδο κύρους, αλλά θα κατάφερνε και ένα μεγάλο πλήγμα, κυρίως σε επίπεδο εντυπώσεων στον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, σύμφωνα με πληροφορίες, ούτε ο Γλέζος καίγεται να συμπορευθεί με τον Λαφαζάνη ούτε η Λαϊκή Ενότητα να τον έχει κοντά της.
Με δύναμη από τη Χιλή

Από πού αντλεί την έμπνευση αλλά και την ονομασία της η Λαϊκή Ενότητα τουΠαναγιώτη Λαφαζάνη; Δεν είναι δύσκολο, αρκεί να ταξιδέψει κανείς πίσω στον χρόνο και μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Για την ακρίβεια στη Λατινική Αμερική και πιο συγκεκριμένα στην Χιλή, των αρχών της δεκαετίας του ’70.

Η Unidad Popular (Λαϊκή Ενότητα), η συνεργασία του κομμουνιστικού κόμματος με το σοσιαλιστικό και κόμματα της Αριστεράς, που με επικεφαλής τονΣαλβαδόρ Αλιέντεκέρδισε τις εκλογές του 1970, με ένα ριζοσπαστικό – σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Το πραξικόπημα τουΠινοτσέτπου ακολούθησε έριξε όμως αιματηρή αυλαία στο εγχείρημα…