«Η Ευρώπη το 2050 θα αντιπροσωπεύει

το 3% του πληθυσμού της Γης»

Ζακ Ντελόρ

Και ενώ το ελληνικό ζήτημα δείχνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να οδεύει σε λύση για την ΕΕ, αρχίζει η «μάχη της Αγγλίας».

Ο Κάμερον έχει παγιδευτεί με την πύρρειο νίκη του στις εκλογές. Η δέσμευσή του για δημοψήφισμα με το ερώτημα εξόδου από την ΕΕ πρέπει να υλοποιηθεί. Και δεν έχει συμμάχους στη νέα κυβέρνηση για να απεμπλακεί η χώρα από την καταστροφική διετή αναμονή και διαμάχη. Ομως οι επιχειρήσεις στην Αγγλία διεμήνυσαν προεκλογικά ότι η εκκρεμότητα θα στοιχίσει πολλά στην οικονομία –στοιχίζει ήδη. Κι αν το δημοψήφισμα οδηγήσει τη χώρα εκτός EΕ, το κόστος θα ανέλθει σε εκατοντάδες δισ., ενώ θα χαθούν ανυπολόγιστα πολλές θέσεις εργασίας. Απειλείται ακόμα και η πρωτοκαθεδρία του Σίτι. Ηδη, πολλές εταιρείες προετοιμάζονται να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.

Η προετοιμασία απεμπλοκής του βρετανού πρωθυπουργού είχε ξεκινήσει, ήδη προεκλογικά, σε συνομιλίες με τη Μέρκελ. Η καγκελάριος έχει καθαρή θέση. Θέλει την Αγγλία μέσα στην Ενωση. Θα κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιήσει τα αιτήματα για επιστροφή εθνικής κυριαρχίας στην Αγγλία. Αλλά αλλαγή των συνθηκών δεν πρόκειται να υπάρξει. Τα πράγματα για τον Κάμερον ήταν χειρότερα στη Ρίγα. Με τη δόξα του νικητή στις εθνικές εκλογές, επανέφερε το αίτημά του για αποφυγή του δημοψηφίσματος. Κατά πληροφορίες των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», η στάση των θεωρούμενων συμμάχων του στο αίτημά του για λιγότερη Ευρώπη ήταν παρόμοια με τη στάση απέναντι στον Τσίπρα. Ολοι θέλουν την παραμονή της Βρετανίας στην Ευρώπη. Αλλά οι βαλτικές και οι σκανδιναβικές χώρες, επειδή γειτνιάζουν με τη Ρωσία αλλά και για οικονομικούς λόγους, μπορούν μεν να κάνουν παραχωρήσεις, αλλά επ’ ουδενί δέχονται αλλαγές των συνθηκών. Με άλλα λόγια, του είπαν «εσύ καλά τα λες, αλλά θα σεβαστείς τις διαδικασίες, διαφορικά κινδυνεύει το οικοδόμημα».

Καλά ξεμπερδέματα.

ΥΓ: Τον Ιούνιο, τα κράτη-μέλη θα συζητήσουν το κείμενο του Γιούνκερ που εκφράζει την απόφαση του πυρήνα της Ενωσης να προχωρήσει σε εμβάθυνση. Η διατήρηση του ευρώ είναι στρατηγικής σημασίας και οδηγεί σε περισσότερη Ευρώπη. Χωρίς αλλαγή των συνθηκών αλλά με τη μέθοδο της Ευρώπης πολλών ταχυτήτων ή της Ευρώπης των προθύμων. Το 2050 είναι ιστορικά πολύ κοντά για να αγνοηθούν οι προκλήσεις του.