«Δώδεκα χρόνια γάμου μεταξύ ομοφύλων στην Ολλανδία: ένας τρομακτικός απολογισμός». Είναι ο τίτλος άρθρου που είχε ανεβάσει στο Rue89 αρχές του 2013 ο Λοράν Σαμπόν, ένας γάλλος καθηγητής εγκατεστημένος στην Ολλανδία. Ενας τίτλος ειρωνικός και προβοκατόρικος. Ο Σαμπόν εξηγούσε ότι στην πραγματικότητα τίποτε, ή σχεδόν τίποτε, δεν είχε συμβεί μετά την ολλανδική μεταρρύθμιση. Ο γάμος μεταξύ ομοφύλων ενσωματώθηκε γρήγορα στα ήθη· και πολιτικά έγινε σύντομα μη θέμα. Ακόμη και η ολλανδική Ακροδεξιά είχε γίνει πια «υπέρ», έχοντας επίγνωση ότι οι ψηφοφόροι της «δεν θα καταλάβαιναν γιατί θα έπρεπε να γίνονται διακρίσεις εις βάρος του γείτονά τους, του παιδιού, του αδελφού, της αδελφής τους, ή και του ίδιου τους του εαυτού».

«Δύο χρόνια γάμου για όλους στη Γαλλία: ένας τρομακτικός απολογισμός». Είναι ο τίτλος άρθρου που ανέβασε την Πέμπτη στο «L’Obs» ο Πασκάλ Ρισέ. Εξίσου ειρωνικός και προβοκατόρικος. Ο «γάμος για όλους» ψηφίστηκε από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση στις 23 Απριλίου 2013, έπειτα από 136 ώρες θυελλωδών συζητήσεων και σε τεταμένο πλαίσιο, με διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, επιθετικές δηλώσεις και ομοφοβική βία. Την εποχή εκείνη οι πολέμιοί του υπόσχονταν και άλλες εντάσεις στην καλύτερη περίπτωση, έναν «εμφύλιο» και «αιματοχυσία» στη χειρότερη –πέραν φυσικά της ηθικής εξαχρείωσης την οποία θα αναλάμβανε να ανακρούσει ένα μέτωπο «ενάρετων» δημάρχων. Και τελικά;

Οι δήμαρχοι επιτέλεσαν το καθήκον τους, εκείνοι που αρνήθηκαν μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ενα 68% των πολιτών, ποσοστό υψηλότερο από ποτέ, δηλώνει πλέον «υπέρ» του γάμου για όλους. Και όπως σε όλες τις χώρες που τον έχουν νομιμοποιήσει, έτσι και στη Γαλλία η ομοφοβία υποχωρεί. Ακόμη και στο Εθνικό Μέτωπο, που δεν το λες και το πιο gay friendly κόμμα, συναντά πια κανείς ανοιχτά ομοφυλόφιλα ηγετικά στελέχη. Το θέμα έχει εγκαταλείψει την πολιτική συζήτηση. Οι δεξιοί που ορκίζονταν ότι θα «ξεπάντρευαν» τα ομόφυλα ζευγάρια μόλις επιστρέψουν στα πράγματα σιωπούν. Και πρόσωπα γραφικά όπως η Φριζίτ Μπαρζό, εκείνα που υπόσχονταν αιματοχυσίες και τα τοιαύτα, επέστρεψαν στη λήθη.

Πάμε ακόμη μια φορά, λοιπόν: εκείνη η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια; Πρώτη φορά Αριστερά, χελόου;