Με μεγάλη επιτυχία (αν κρίνω από την προσέλευση υπουργών που δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν σαββατιάτικα) ξεκίνησε τις εργασίες της η «Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους».

Πρόκειται για μια Επιτροπή που θα κάνει τον λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους και η οποία ιδρύθηκε από την Πρόεδρο της Βουλής, με απόφαση της Προέδρου της Βουλής και προεδρεύεται από την Πρόεδρο της Βουλής –μαζί με πεντέξι ακόμη επιτροπές της Βουλής.

Ουδείς γνωρίζει πώς στελεχώθηκε η Επιτροπή, ούτε με ποια κριτήρια, ούτε πώς θα λειτουργεί, ούτε τι ακριβώς θα κάνει. Υποθέτω ότι για όλα αυτά φρόντισε η Πρόεδρος της Βουλής και οι ερωτήσεις είναι περιττές.

Ευτυχώς η «Αυγή» αποκάλυψε μερικές από τις «σημαντικές προσωπικότητες» της Επιτροπής –δεν θα αναφέρω τα ονόματα, είναι παντελώς άγνωστα.

Μετέχουν λοιπόν (σύμφωνα με την εφημερίδα) ένας δικηγόρος «με ειδικότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα», ένας «πρώην(!) ειδικός για το δικαίωμα στην τροφή»(!), μια ειδικός «στις νομικές παραμέτρους της παγκόσμιας φτώχειας»(!), ένας «ειδικός της ανάπτυξης με βάση το εργατικό δυναμικό», ένας καθηγητής με «ειδίκευση τον κοινωνικό μετασχηματισμό» και μια αρμόδια για «την εναλλακτική απέναντι στην παγκοσμιοποίηση».

Τους ανωτέρω εξειδικευμένους επιστήμονες πλαισιώνουν ένας πρώην πολιτικός από τον Ισημερινό, ένα «στέλεχος της Πλατφόρμας Πολιτών» από την Ισπανία, ένα «στέλεχος της Βραζιλιάνικης Αριστεράς», ένα «στέλεχος του αντιπαγκοσμιοποιητικού(!) κινήματος», ένας γάλλος συνδικαλιστής και ένας πρώην σύμβουλος των κυβερνήσεων της Κολομβίας και του Ισημερινού.

Για κάποιον λόγο ο Ισημερινός είναι πολύ hot spot στην Επιτροπή, διότι και ο επικεφαλής της είναι βέλγος ακτιβιστής που έχει διατελέσει κάτι στον Ισημερινό, μετά τη συνεισφορά του στο Ανατολικό Τιμόρ και πριν να δραστηριοποιηθεί στην Παραγουάη.

Το εντυπωσιακό φυσικά δεν είναι πού βρήκαν και μάζεψαν όλους αυτούς.

Ούτως Ή άλλως, δεν νομίζω να τους έχει καλέσει άλλη χώρα για το οτιδήποτε (πλην ίσως του πολυαγαπημένου Ισημερινού) και ούτε υποθέτω να είχαν να περάσουν κάπου καλύτερα το Σαββατοκύριακο.

Το εντυπωσιακό είναι ότι μαζεύτηκε η πολιτειακή ηγεσία του τόπου και σύμπασα η κυβέρνηση για να υποδεχθεί, να προσφωνήσει και να χειροκροτήσει μια ακατανόητη διαδικασία που θα διεκπεραιωθεί από ακατάληπτους ανθρώπους.

Ισως αυτή η διολίσθηση σε πρακτικές Τρίτου Κόσμου να μην είναι ακόμη ανησυχητική. Υποθέτω πως μόλις σφίξουν τα γάλατα ο ελληνικός λαός θα θυμηθεί ποιος είναι και πού ανήκει.

Είναι όμως βαθιά προσβλητική. Διότι μια χώρα δεν μπορεί ταυτοχρόνως και να διεκδικεί τον σεβασμό των ευρωπαίων εταίρων της και να συμπεριφέρεται σαν την τελευταία Μπανανία της Λατινικής Αμερικής.

Κάποια στιγμή πρέπει να διαλέξει.

Τελευταία Νέα