«Η ίδια η εποχή μας είναι χέβι μέταλ!»

Παλαιότερα ονομάζονταν «Φτηνό, ευέλικτο, μουσικό δυναμικό», το εγχείρημα όμως έκανε τον κύκλο του. Κάπου εκεί βρέθηκε στον δρόμο τους ο Μάνος Ξυδούς, ο οποίος άσκησε καθοριστική επίδραση. «Μπόρεσε να εντοπίσει και να αναδείξει τα πιο ουσιαστικά στοιχεία της δημιουργικής μας ταυτότητας» λένε και μεταξύ των άλλων εννοούν μια πορεία που περιελάμβανε τη μουσικοθεατρική παράσταση «Αντίθετα μπροστά», τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους –αντιπροσωπευτικό του σκληρού, ελληνόφωνου και πολιτικοποιημένου χαρακτήρα τους –ή το concept album «Η μπαλάντα της φυλακής», εμπνευσμένο από ποίημα του Οσκαρ Ουάιλντ για το σωφρονιστικό ίδρυμα του Ρέντινγκ. Αυτοί είναι οι Kollektiva και ο τρόπος που συστήνονται δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρεξηγήσεις όσον αφορά το δημιουργικό και πολιτικό στίγμα τους. «Είμαστε μια δημιουργική «αγέλη»» λέει η εξαμελής μπάντα, «που νιώθει την ανάγκη να εκφράσει με καλλιτεχνικό τρόπο την εποχή της και να μοιραστεί έτσι σκέψεις, προβληματισμούς και οράματα μέσα από τα τραγούδια της».

Η τελευταία τους κυκλοφορία με τον τουλάχιστον εύγλωττο τίτλο «Revolution Sessions» είναι ένα ψηφιακά διαθέσιμο EP που περιλαμβάνει πέντε στάνταρ του πολιτικού πενταγράμμου, μεταξύ των οποίων ο «Μικρόκοσμος» του Θάνου Μικρούτσικου, μεταφρασμένους από τον Γιάννη Ρίτσο στίχους του Ναζίμ Χικμέτ ή το ιταλικό «Bella Ciao» για τον αγώνα των Παρτιζάνων τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μέχρι τώρα εκδοχές τους είναι «μνημειώδεις και συγκλονιστικές», απλώς για την Kollektiva «η «τέχνη της διασκευής» έγκειται στο να εντοπίσεις την ουσία του περιεχομένου κάθε τραγουδιού και περνώντας το μέσα από το δικό σου ηχητικό και αισθητικό πρίσμα, να το ντύσεις με μια άλλη μεν, συμβατή δε μορφή». Και το πρωτότυπο πολιτικό τραγούδι; Οι δημιουργοί του πρέπει να παρακολουθούν τις κοινωνικοπολιτικές και τις καλλιτεχνικές εξελίξεις: «Οταν η αυτονόητη αυτή σύνδεση διακοπεί, τότε αυτό που θα δημιουργηθεί θα μοιάζει «εκβιασμένο», παρωχημένο και λιγότερο πραγματικό».