Λέγεται ότι το πιο δύσκολο πράγμα για έναν κομμουνιστή είναι να προβλέψει το παρελθόν. Θυμήθηκα αυτή τη ρήση καθώς άκουγα τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ σχεδόν με σοβιετικό στυλ να λέει στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια που έγινε στο Μόναχο ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο «η Σοβιετική Ενωση ήταν εκείνη που δεν ήθελε τον διχασμό της Γερμανίας». Οι παρόντες σχεδόν γέλασαν καθώς θυμήθηκαν τη σοβιετική ομπρέλα πάνω από την Ανατολική Γερμανία και το Τείχος του Βερολίνου. Ομως κατά κάποιον τρόπο ο Λαβρόφ είχε δίκιο: η ΕΣΣΔ θα ήταν χαρούμενη αν είχε καταφέρει να καταπιεί ολόκληρη τη Γερμανία.

Σήμερα, με παρόμοιο τρόπο, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν θα ήταν ικανοποιημένος εάν μπορούσε να απορροφήσει ολόκληρη την Ουκρανία, την οποία θεωρεί ως επέκταση της πατρίδας του. Η ομιλία του Λαβρόφ στο Μόναχο αντικατοπτρίζει το διαφορετικό σύμπαν στο οποίο φαίνεται να έχει προσεδαφισθεί το ρωσικό διαστημόπλοιο σχεδόν 25 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, δήλωσε ο Λαβρόφ, ήταν μια λαϊκή εξέγερση με τους ανθρώπους να διεκδικούν «το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση». Οι Ουκρανοί επιδόθηκαν σε ένα όργιο «εθνικιστικής βίας» με διωγμούς εναντίον των Εβραίων και των Ρώσων. Οι ΗΠΑ έχουν κίνητρο μια ακατάσχετη όρεξη για παγκόσμια κυριαρχία, λέει, και στην Ουκρανία οργάνωσαν ένα «πραξικόπημα» που οδήγησε στην ανατροπή του προέδρου Γιανουκόβιτς.

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Η ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας διέλυσε με τη βία την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία της Ουκρανίας, σε μια κατάφωρη παραβίαση του άρθρου του 2 του Χάρτη του ΟΗΕ. Παραβίασε και την επίσημη δέσμευση της Ρωσίας βάσει του Μνημονίου της Βουδαπέστης το 1994 να σέβεται τα διεθνή σύνορα της Ουκρανίας. Η «εθνικιστική βία» δεν προέρχεται από το Κίεβο αλλά από τη Μόσχα, όπου ο Πούτιν έχει εφεύρει ένα παράλογο παραμύθι περικύκλωσης, ταπείνωσης και δυτικής αρπακτικότητας. Οσο για τον φασισμό που αναφέρει ο Λαβρόφ ότι ανθεί στην Ουκρανία, μάλλον θα πρέπει να κοιτάξει στη χώρα του για περιστατικά επιθέσεων σε Εβραίους και άλλες εθνικές ομάδες. Ο ρώσος πρόεδρος επικαλείται την Ιστορία για να τη μετατρέψει σε φάρσα. Τέλος, το λεγόμενο πραξικόπημα στην Ουκρανία δεν ήταν τίποτα άλλο από λαϊκή εξέγερση εναντίον μιας διεφθαρμένης μαριονέτας της Μόσχας που ήθελε να αποτρέψει τη δημοκρατική πορεία της χώρας προς τη Δύση.