Ο σκοτεινός άνθρωπος του πρώην πρωθυπουργού, Τάκης Μπαλτάκος, επιχαίρει για την πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα της διαπραγμάτευσης. «Εγώ ο δεξιός βαράω προσοχή, όπως λένε στον στρατό, μπροστά σε αυτά που κάνει η αριστερή –δυστυχώς για μας –κυβέρνηση» δηλώνει.
Ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος, γνωστός από τις συνεχείς και θορυβώδεις παρεμβάσεις του, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται ο ύμνος του προς τη Χρυσή Αυγή, πανηγυρίζει επειδή «ο νέος Πρωθυπουργός […] εφαρμόζ[ει] μια πολιτική που αποπνέει εθνική υπερηφάνεια».
Πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι; Δεν μπορώ να το ισχυριστώ, δεν δέχομαι ότι οι «εθνικόφρονες» συγχαίρουν τα «μιάσματα», είμαι υποχρεωμένος να υπερασπιστώ τις ουσιαστικές ιδεολογικές διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ (όχι των ΑΝΕΛ) με τους προαναφερθέντες. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι στο όνομα «του λαού» και της εθνικής υπερηφάνειας, στην Ελλάδα κυριάρχησε ένα ιδεολογικό υπόστρωμα που συστηματικά αρνείται την πραγματικότητα.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Η αδυναμία της χώρας να χρηματοδοτηθεί με τις δικές της δυνάμεις. Είναι σκληρό να το λέει κανείς, αλλά η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη χώρα. Χωρίς χρηματοδότηση, καταρχήν, το επίπεδο ζωής θα πέσει κι άλλο.
Αλλά η ρητορική ρήξης με τους εταίρους, όχι για το χρήμα που μας δίνουν αλλά για τους όρους με τους οποίους εισρέει αυτό το χρήμα, φαίνεται ότι συσπειρώνει ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις. Θέλουμε το χρήμα, δεν θέλουμε όρους. Οποιος θέτει όρους, γίνεται a priori εχθρός. Και κάπως έτσι, επισείεται η απειλή μιας ρήξης με εχθρούς οι οποίοι δεν υπάρχουν.
Η Ελλάδα είναι Ευρώπη. Αν τεθεί η Ευρώπη απέναντί μας, στο τέλος ενεδρεύει η εθνική απομόνωση. Εικάζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσανατολίζεται σε λύσεις που θα χειροκροτούσε η ιστορική εθνικοφροσύνη.
