Το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών ήταν προβλέψιμο εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο. Αν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην τρόικα και τη νέα ελληνική κυβέρνηση πετύχουν, το αποτέλεσμα θα είναι ένας συμβιβασμός που θα σώσει τα προσχήματα και για τις δύο πλευρές· αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει.

Παρότι κανείς δεν μπορεί να πει τι θα σήμαινε μια ελληνική χρεοκοπία για το ευρώ, είναι βέβαιο πως θα συνεπαγόταν κινδύνους για τη συνέχεια της ύπαρξής του. Εξίσου βέβαιο είναι πως μία τέτοια μεγα-καταστροφή δεν θα άφηνε αλώβητη τη Γερμανία.

Ενας συμβιβασμός θα οδηγούσε de facto σε χαλάρωση της λιτότητας, με σημαντικούς εσωτερικούς κινδύνους για την Ανγκελα Μέρκελ (αν και λιγότερους από ό,τι μια διάλυση της ευρωζώνης). Αν αναλογιστεί όμως κανείς τη δημοτικότητά της στη Γερμανία, η Μέρκελ υποτιμά τις εναλλακτικές επιλογές που διαθέτει. Θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα, αρκεί μόνο να εμπιστευόταν τον εαυτό της.

Στο τέλος, ίσως να μην έχει επιλογή. Δεδομένου του αντικτύπου του ελληνικού εκλογικού αποτελέσματος στις πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, όπου η δυσφορία απέναντι στη λιτότητα είναι επίσης μεγάλη, η πολιτική πίεση στο Eurogroup θα αυξηθεί σημαντικά. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να προβλέψει πως αυτό το τελευταίο κεφάλαιο της κρίσης του ευρώ θα κάνει συντρίμμια την πολιτική λιτότητας της Γερμανίας –εκτός αν η Μέρκελ θέλει πραγματικά να πάρει το τεράστιο ρίσκο να αφήσει το ευρώ να καταρρεύσει.

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το θέλει. Ανεξαρτήτως λοιπόν του ποια πλευρά –η τρόικα ή η νέα ελληνική κυβέρνηση –κινηθεί πρώτη στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις, οι εκλογές στην Ελλάδα έχουν ήδη παραγάγει μια ξεκάθαρη ήττα για τη Μέρκελ και τη βασισμένη στη λιτότητα στρατηγική της για την υποστήριξη του ευρώ. Ξέρουμε πια πως μείωση του χρέους και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ταυτόχρονα εξουδετερώνουν την οποιαδήποτε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση διότι φορολογούν υπερβολικά τους ψηφοφόρους της. Και χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχουν ούτε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όσο αναγκαίες και αν είναι.

Αυτό είναι το δίδαγμα της Ελλάδας στην Ευρώπη. Το ερώτημα τώρα δεν είναι κατά πόσο θα το αποδεχθεί η γερμανική κυβέρνηση, αλλά πότε. Θα χρειαστεί άραγε μια ανάλογη πανωλεθρία για το συντηρητικό κόμμα της Ισπανίας στις επερχόμενες εκλογές ώστε να αναγκαστεί η Μέρκελ να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα;

Ο Γιόσκα Φίσερ, πρώην ηγέτης των Πρασίνων, ήταν υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Γερμανίας την περίοδο 1998-2005.