Το 2015 δεν είναι 2012 συνηθίζει να λέει ο Αλέξης Τσίπρας στους συνομιλητές του. Και το πιστεύει. Αναφέρεται όμως στην οικονομία, στα φοβικά σενάρια περί Grexit, στη συστηματική καλλιέργεια ανασφάλειας από ορισμένα κέντρα και στις συνθήκες υπό τις οποίες θα μπορούσε στη σημερινή πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτεί με τους δανειστές για το δημόσιο χρέος.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012 ελάχιστα θυμίζει τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Ακόμη και ο Τσίπρας είναι διαφορετικός πολιτικός αρχηγός. Διαθέτει μεγαλύτερη πείρα και αυτοπεποίθηση και σαφώς περισσότερη διάθεση για άσκηση εξουσίας.
Οι διαφορές συμπυκνώνονται στην έννοια του timing. Tο καλοκαίρι του 2012 η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε σχεδόν με ανακούφιση το γεγονός ότι δεν έκοψε το νήμα της εκλογικής αναμέτρησης –για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει τα βαριά καθήκοντα διακυβέρνησης της χώρας. Σήμερα η ίδια ομάδα θεωρεί ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπεράσει το ραντεβού με την Ιστορία, που δεν είναι άλλο από την ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων, θα χάσει το τρένο οριστικά.
Στα δυόμισι χρόνια που μεσολάβησαν από τις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να ωριμάσει. Να ψηθεί και να καταρρίψει τους μύθους που τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο τον εμφάνιζαν ως ένα εναλλακτικό κόμμα ασύντακτων πολυγλωσσικών συνιστωσών, που χαϊδεύει τα αφτιά της τρομοκρατίας και στην τελική δεν τού καίγεται καρφί για την ευρωπαϊκή προσήλωση της χώρας ή για την πιθανότητα επιστροφής στην δραχμή.
Η Κουμουνδούρου αναγκάστηκε να κάνει άλματα για να υπερβεί τον εαυτό της. Να διαγράψει την παλιά εικόνα. Αλματα που μέχρι πρότινος προκαλούσαν έντονα προβλήματα ακόμη και στις εσωτερικές ισορροπίες της. Η επιχείρηση προσέγγισης στον ρεαλισμό απαίτησε όμως πολλά ραντεβού. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα κόμμα που έχει στηρίγματα, συνομιλητές και συμμάχους. Εντός κι εκτός Ελλάδος. Τα τελευταία γεγονότα με τον μισό ευρωπαϊκό Τύπο να βομβαρδίζει με σενάρια περί Grexit και τον άλλο μισό να υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας δικαιούνται να δοκιμαστούν στην εξουσία, δεδομένων των θέσεών τους ότι η παραμονή στο ευρώ είναι η βασική τους επιδίωξη, το επιβεβαιώνουν.
Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΦΙΛΟΣ. Μέσα σε 30 μήνες έγιναν πολλά. Κάποτε θα φάνταζαν απίθανα. Ο Γεργκ Ασμουσεν, που βρέθηκε ως εντεταλμένος σύμβουλος της ΕΚΤ σ’ ένα υπόγειο ξενοδοχείου στην Πολωνία μαζί με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να υποδεικνύει στον Βαγγέλη Βενιζέλο τον Οκτώβριο του 2011 το σενάριο του Grexit, σήμερα αποτελεί έναν από τους πλέον σταθερούς συνομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τη νέα του ιδιότητα του γερμανού υφυπουργού Εργασίας ο Ασμουσεν κάλεσε τον Σεπτέμβριο στο Βερολίνο για επαφές με τους περίφημους «μερκελιστές» το οικονομικό επιτελείο της Κουμουνδούρου το οποίο εκπροσωπήθηκε από τους Δραγασάκη και Σταθάκη. Στόχος του Ασμουσεν ήταν να μεσολαβήσει προκειμένου οι εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης να ακούσουν από συριζαϊκά χείλη την αφοσίωσή τους στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει συχνά με τον Ασμουσεν. Και ενημερώνεται για το κλίμα στη Γερμανία και γενικότερα στην Ευρώπη. Οι δυο τους έχουν καλή χημεία. Η πρώτη τους συνάντηση έγινε τον Σεπτέμβριο του 2013 με πρωτοβουλία του Γερμανού και η δεύτερη τον περασμένο Απρίλιο όταν ο Ασμουσεν ήρθε στην Αθήνα.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΤΡΑΓΚΙ. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει περισσότερο στη θεσμική Ευρώπη και σημαία του είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Εξ αυτού του λόγου άλλωστε έχει καλλιεργήσει σχέσεις με τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι. Οταν στις 9 Ιουνίου μετά τις ευρωεκλογές ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον Σούπερ Μάριο, άνοιξε συζήτηση για ένα νέο ευρωπαϊκό deal όπου με συνδυασμό δράσεων της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων υπό την έγκριση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα συμφωνηθεί ένα ισχυρό αναπτυξιακό πακέτο. «Ο Ντράγκι πάντοτε στις δηλώσεις του υποδεικνύει την αναγκαιότητα να υπάρχουν αλλαγές στις συνθήκες αλλά χωρίς να το λέει ευθέως» σχολιάζουν από την Κουμουνδούρου θεωρώντας ότι στέλνει μηνύματα στην Κομισιόν και τη γερμανική κυβέρνηση. Ο δίαυλος επικοινωνίας είναι ανοιχτός. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεσηκώθηκε με την παρέμβαση Στουρνάρα περί ρευστότητας, ο Νίκος Παππάς επικοινώνησε με ανώτατο στέλεχος της ΕΚΤ και διαμαρτυρήθηκε για τον κεντρικό τραπεζίτη: «Εχετε δίκιο» φέρεται ότι απάντησε η άλλη πλευρά.
Εσχάτως, η Κουμουνδούρου έχει προωθήσει ένα καλύτερο επίπεδο επικοινωνίας και με τον Μάρτιν Σουλτς, τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου. Ο Σουλτς, αν και σοσιαλδημοκράτης, επιθυμεί να παίζει τον ΣΥΡΙΖΑ καθαρά και εξ αυτού του λόγου «έβαλε χέρι» στη Μέρκελ για τους υπαινιγμούς της περί Grexit και χρεοκοπία της Ελλάδας. Ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί εκ παραλλήλου επαφή και με τον αντιπρόεδρο της καγκελαρίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ του SPD.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ. Σε επίπεδο ευρωπαϊκών κομμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζεται σταθερά από το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Ομως ο μεγάλος έρωτας που τρέχει αυτήν την περίοδο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Podemos της Ισπανίας, το κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας, που γιγαντώθηκε διαδικτυακά και κατέκτησε 5 έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο. Podemos και ΣΥΡΙΖΑ ηγούνται του αντιμερκελικού μετώπου που συγκροτείται στον ευρωπαϊκό Νότο. Η Ιταλία είναι άλλη περίπτωση. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάποιο κόμμα σύμμαχο, απλούστατα έχει το δικό του κόμμα. Την περίφημη Λίστα Τσίπρα, που κατέβηκε στις εκλογές κι έστρωσε κόκκινα χαλιά περιμένοντας τον Τσίπρα μετά την επίσκεψή του στον Πάπα Φραγκίσκο. Στους ευρωπαϊκούς συμμάχους η Κουμουνδούρου εντάσσει και το περίφημο Σιν Φέιν της Ιρλανδίας που σημαίνει «Εμείς». Ομοίως και το κόμμα της Πορτογαλικής Αριστεράς.
