Στις εποχές της μεγάλης τους ακμής, μέχρι δηλαδή το 2007, οι ελληνικές τράπεζες φρόντιζαν να επενδύουν μέρος των κερδών τους αγοράζοντας εταιρείες εντός και εκτός συνόρων. Ασφαλιστικές, εταιρείες leasing, ξενοδοχεία, ακόμη και βιομηχανίες βρίσκονταν στο στόχαστρο των τραπεζών, όμως το μεγάλο ενδιαφέρον τους στρεφόταν σε άλλες τράπεζες στα Βαλκάνια. Ηταν η εποχή που η λεγόμενη «Νέα Ευρώπη» θεωρούνταν το Ελντοράντο του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Εχοντας μπει από νωρίς στο παιχνίδι, οι ελληνικές τράπεζες κατάφεραν να αποκτήσουν δεσπόζουσα θέση στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία και τα Σκόπια, σε πείσμα των ανταγωνιστών τους από την Αυστρία και την Ιταλία που μάταια προσπαθούσαν να αποκτήσουν μερίδια από την πίτα. Οι επενδύσεις ήταν κερδοφόρες και οι προοπτικές μεγάλες. Τόσο μεγάλες, που οι ελληνικές τράπεζες κατάφεραν να σπάσουν κάθε ρεκόρ κεφαλαιοποίησης στο χρηματιστήριο. «Βγάζαμε τόσο πολλά λεφτά από τα Βαλκάνια, που δεν χρειαζόμασταν καν να αγοράσουμε σύνθετα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Ετσι, σωθήκαμε από τα τοξικά ομόλογα που αγόρασαν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές τράπεζες» εξηγεί κορυφαίος τραπεζίτης.
Και μετά ήρθε η κρίση. Η ανάπτυξη στα Βαλκάνια πάγωσε, ο χρυσός έπαψε να έρχεται από το… Ελντοράντο, ενώ στην Ελλάδα η συμμετοχή στο PSI τίναξε στον αέρα τους ισολογισμούς των τραπεζών που χρειάστηκαν μπαράζ αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου για ανακάμψουν.
Πλέον, το μέλλον των ελληνικών τραπεζών περνά από τα σχέδια αναδιάρθωσης που έχουν καταθέσει στην DG Competition. Και σε αυτά περιλαμβάνεται ουσιαστικά η απεμπλοκή τους από τις μη τραπεζικές δραστηριότητες, αλλά και η πώληση θυγατρικών τους. Δηλαδή, μέσα σε μια διετία, οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να πουλήσουν τα ασημικά τους εντός και εκτός Ελλάδος σε τιμές σαφώς μικρότερες από εκείνες που τα αγόρασαν. Ηδη στις Βρυξέλλες υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια πωλήσεων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει, όπως για παράδειγμα στην πώληση ποσοστού της Finansbank στην Τουρκία από την Εθνική Τράπεζα.

Ειδικά για τα Βαλκάνια, προφανώς και οι συνθήκες δεν είναι ίδιες με αυτές που ίσχυαν το 2003 ή το 2007, άρα είναι λογικό οι τιμές πώλησης να είναι χαμηλότερες. Ομως, οι «κακές γλώσσες» διεθνώς λένε ότι ήρθε η ώρα οι ανταγωνιστές των ελληνικών τραπεζών να πάρουν την εκδίκησή τους. Θα αγοράσουν έναντι πινακίου φακής τις θυγατρικές των ελληνικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, προσδοκώντας στη δική τους κερδοφορία, όταν και αν η οικονομική κατάσταση βελτιωθεί. Ετσι, Αυστριακοί, Ιταλοί, ενδεχομένως και Γερμανοί ετοιμάζονται για το δικό τους φαγοπότι, αξιοποιώντας τα ασημικά των ελληνικών τραπεζών. Εξάλλου, ως γνωστόν, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.​