Θα πρέπει κανείς να χειροκροτήσει ανεπιφύλακτα την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να στείλει δύο στελέχη του στο Λονδίνο να συνομιλήσουν με funds, τράπεζες και πάσης φύσεως διεθνείς επενδυτές.
«Μια ομάδα επαφής με τις διεθνείς αγορές» όπως έλεγε κι ο Δραγασάκης.
Διότι άλλο να λες εύκολα καλαμπούρια σε τηλεοράσεις και κομματικές συνάξεις. Κι άλλο να μιλάς σοβαρά με σοβαρούς ανθρώπους που ορίζουν την τύχη σου.
Οι συζητήσεις αυτές ποτέ δεν μένουν μυστικές.
Ολοι οι μετέχοντες (καμιά τριανταριά, αν τους μετράω καλά…) πήγαν στις διάφορες συναντήσεις να ακούσουν τον Σταθάκη και τον Μηλιό όχι επειδή δεν είχαν καλύτερο τρόπο να περάσουν την ώρα τους, ούτε επειδή σκέφτονται μήπως ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.
Πήγαν να αξιολογήσουν όσα ακούσουν και να ενημερώσουν τους πελάτες τους. Κι αυτό ακριβώς έκαναν.
Για «φαρσοκωμωδία» μίλησε ο ένας. Για «ελληνική τραγωδία» ο άλλος.
Λίγο να γνωρίζεις τους ανθρώπους και τους κύκλους, μπορείς θαυμάσια να υποθέσεις τις εκρήξεις γέλιου που με δυσκολία θα συγκρατούσαν όταν άκουγαν τους συριζαίους να αναπτύσσουν τις συγγένειές τους με τους Podemos και την Die Linke.
Ενας εκ των παρισταμένων μού μετέφερε την εκτίμηση ότι:
-Ακούσαμε ένα τρίτο άγνοια (ignorance), ένα τρίτο αφέλεια (naivety) και ένα τρίτο αριστερό λαϊκισμό (leftwing populism).
Ακόμη κι έτσι όμως οι συναντήσεις αυτές μπορεί να αποδειχθούν εποικοδομητικές. Υπό την προϋπόθεση ότι οι απεσταλμένοι θα επιστρέψουν με μια ειλικρινή περιγραφή κι αξιολόγηση όσων διημείφθησαν κι όχι με άλλη μια σοδειά εξωραϊσμένων κι ευσεβών προσδοκιών.
Διότι, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο πραγματικός κόσμος είναι εκείνος που συνάντησαν ο Σταθάκης κι ο Μηλιός στο Λονδίνο, όχι αυτός τον οποίο φαντάζονται κάθε ημέρα η «Αυγή» και το Left.gr.
Κι αν ο πραγματικός κόσμος έχει σήμερα στήσει στον τοίχο τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο με απίστευτη ωμότητα και κυνισμό, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσίπρα και την «κυβέρνηση της Αριστεράς» θα τους κατασπαράξει για πρωινό πριν ακόμη ξημερώσει η επομένη των εκλογών.
Αυτός προφανώς δεν είναι λόγος παραίτησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως ευκαιρία συνειδητοποίησης.
Να συνειδητοποιήσει ότι κανείς δεν μπορεί να στήσει καλύτερα έναν οικονομικό πανικό από εκείνους που κινούν τα νήματα της οικονομίας. Και οι οποίοι, εξ όσων γνωρίζω, δεν είναι εαμογενείς ψηφοφόροι, ούτε προοδευτικοί ακτιβιστές.
Να συνειδητοποιήσει επίσης πως από την άποψη των διεθνών αγορών είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι. Και ο Σαμαράς, και ο Τσίπρας, και ο Βενιζέλος, και η «Ρόζα», και άλλα έντεκα εκατομμύρια Ελληνες.
Και ως εκ τούτου το ναυάγιο αυτήν τη φορά δεν θα έχει επιζώντες!..
