Αναζήτηση
Κάπου εδώ φανταστείτε αλλαγή πλάνου, αφού η Σμαράγδα τρέχει από γύρισμα σε γύρισμα. Εχουν ξεκινήσει ήδη για το τηλεπαιχνίδι «Celebrity Game Night» που θα συνεχιστεί για όλη την σεζόν και την επόμενη εβδομάδα, η ίδια κάνει την πρώτη προπόνηση για την «Εθνική Ελλάδος», τo σίριαλ του Γιώργου Καπουτζίδη. «Είμαι ενθουσιασμένη που ξανάπεσε στα χέρια μου τέτοιο σενάριο, γιατί είναι πλέον σπάνια τα καλά σενάρια στην τηλεόραση. Εχουμε ξαναδουλέψει με τον σκηνοθέτη Αντώνη Αγγελόπουλο και με τον Γιώργο και έτσι ξέρω πολύ καλά ότι το αποτέλεσμα θα είναι αντίστοιχο των ανθρώπων που το φτιάχνουν». Είναι πολύ χαρούμενη, το λέει διαρκώς, εξού και πήρε την πρωτοβουλία να βάψει τα μαλλιά της καστανά, καθώς είναι ανάλογος ο ρόλος που ερμηνεύει και ήθελε κάτι που να μην είναι τόσο λαμπερό και φανταχτερό.
«Και…». Εχει και; τη ρωτάω. «Ναι, στις 4 Δεκεμβρίου βγαίνει η ταινία που κάναμε το καλοκαίρι με τον Θοδωρή Αθερίδη με τίτλο «Από έρωτα». Η ταινία μόλις τελείωσε το μοντάζ και είναι από τις ωραιότερες ελληνικές ταινίες που έχω δει. Πραγματικά, το λέω παντού αυτό, είμαι ενθουσιασμένη, πολύ χαρούμενη και περήφανη που συμμετέχω σε αυτή τη δουλειά. Ο Θοδωρής δεν με έχει εκπλήξει ακριβώς, γιατί πάντα περίμενα καλύτερα πράγματα από εκείνον, αλλά οι συνθήκες που έγινε όλο αυτό και το αποτέλεσμα είναι κάτι το απίστευτο. Είμαι ενθουσιασμένη», απαντά.
Εχει μια σεζόν γεμάτη και λέει ότι δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ένα καλύτερο σίριαλ, μια καλύτερη ταινία ή ένα καλύτερο θεατρικό για φέτος. «Αυτά που έχω να κάνω είναι εξαιρετικά. Θα με κουράσουν μεν, αλλά ψυχικά θα μου δώσουν ενέργεια και δύναμη». Αναρωτιέμαι αν ένας άνθρωπος με τόσο κέφι και ενέργεια θα ήθελε να δοκιμαστεί σε κάτι άλλο. «Το έχω σκεφτεί και μπορεί να το κάνω κάποια στιγμή. Θέλω να κάτσει μέσα μου και να νιώθω σίγουρη για το τι και πάς ακριβώς θα το κάνω και να πάψω να τεμπελιάζω.
Οχι ότι τεμπελιάζω, δηλαδή, με τόση δουλειά, αλλά επειδή έχω την τάση να μην ξεκινάω εγώ τα πράγματα και συνήθως να με τραβάνε αυτά, θα ήθελα κάποια στιγμή να γίνουν με τον τρόπο που έχω ονειρευτεί και χωρίς να φοβάμαι. Εχω φοβηθεί και έχω τεμπελιάσει να ξεκινήσω κάτι από εμένα, και νομίζω ότι είναι κάτι που οφείλω στον εαυτό μου».
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ. Εχει πει «ναι» και «όχι» σε δουλειές κυρίως βάσει των συνεργατών και όχι του ρόλου. «Είμαι κάποια χρόνια σε αυτή τη δουλειά και όλοι γνωριζόμαστε. Δεν κολλάω στο να παίξω έναν ρόλο γιατί μπορεί ο ρόλος να είναι εξαιρετικός, αλλά σε ένα περιβάλλον που δεν μπορώ να συνεννοηθώ. Ξέρω με ποιους έχω κοινά πράγματα και ποιοι θα είναι ανοιχτοί, γιατί δεν μπορώ καθόλου τους ανταγωνιστικούς ανθρώπους. Θέλω να βοηθάει και να δίνει το χέρι ο ένας στον άλλον, γιατί κάνουμε μια δουλειά συνεργασίας. Δεν μπορείς να την κάνεις αν δεν είσαι χαλαρός και ανοιχτός. Δεν έχω αντιληφθεί σαν πόλεμο το να είσαι πάνω στη σκηνή».
Αισθάνεται τυχερή που έχει φίλους καλλιτέχνες και ηθοποιούς με τους οποίους γνωρίζονται πολλά χρόνια και ο ένας στηρίζει τον άλλον, είτε λέγοντας κάτι καλό ή κάτι κακό. «Σημασία έχει να νιώθεις ότι υπάρχει κάποιος που σου χτυπάει την πλάτη και σου λέει πήγαινε, το κάνεις καλά».
Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος; «Δεν μπορώ να πω ότι έχω προτίμηση, παρότι το θέατρο είναι ο χώρος όπου οι ηθοποιοί αισθάνονται καλά, σίγουρα προτιμώ να κάνω ένα πολύ καλό σίριαλ από το να κάνω μια μέτρια παράσταση». Τα πρώτα χρόνια πάθαινε πανικούς πάνω στη σκηνή, είχε μια περίεργη σχέση με το θέατρο όπως λέει. Από τη μια ήθελε να το κάνει και από την άλλη το φοβόταν και δεν μπορούσε να χαλαρώσει και να βρει τον εαυτό της μέσα από τον ρόλο.
Η καθημερινή ζωντανή έκθεση την φρικάριζε τρομερά. «Το κομβικό σημείο ήταν, νομίζω, τα χρόνια που συνεργαστήκαμε με τον Θοδωρή, όταν κάναμε θέατρο και τότε λύθηκε οριστικά αυτό μέσα μου. Αγάπησα το θέατρο, ένιωσα άνετα, και ότι είναι ο χώρος όπου νιώθω οικεία και καλά». Κάποτε ανέβαινε στη σκηνή για να κάνει πρόβα και ένιωθε ένα σφίξιμο στην καρδιά. «Τώρα είναι τρομερή χαρά που πηγαίνω στο θέατρο και το οφείλω στον Θοδωρή και στον τρόπο που δουλέψαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Μεγαλώνοντας, χαλάρωσα και ωρίμασα».
ΣΑΝ ΑΘΛΗΤΡΙΑ. Από τις ωραιότερες στιγμές που έχει να θυμάται είναι το «Σικάγο», το μιούζικαλ που έκανε πέρυσι. «Εκανα πολύ σκληρή δουλειά, ωστόσο το έκανα τόσο κέφι που δεν ήθελα να τελειώσει. Πήγαινα νωρίς στο θέατρο, έκανα τζόγκινγκ γύρω από το Παλλάς, έκανα ζέσταμα, πρόσεχα τι έτρωγα όλη μέρα, ήμουν σαν αθλητής εκείνο το διάστημα, γιατί ήθελα να έχω το 100% των δυνάμεών μου την ώρα της παράστασης».
Οσο για τους νέους ηθοποιούς και την ανεργία, λέει ότι αυτοί που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί είναι όσοι αγαπούν πραγματικά τη δουλειά και δεν το κάνουν για τη διασημότητα. Και το ταλέντο; «Είναι συνισταμένη πολλών πραγμάτων. Εχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και με τις επιλογές που κάνεις.
Εχω δει πολλούς ανθρώπους με ταλέντο, οι οποίοι δεν το περιποιούνται, με αποτέλεσμα να σκορπάνε. Αλλά και άλλους που νόμιζες ότι έχουν λιγότερες δυνατότητες και τελικά έγιναν καλύτεροι και έκαναν ωραίες επιλογές. Είναι ένα χάρισμα που θέλει πολλή δουλειά. Πρέπει να το θεωρείς σαν ένα δώρο που σου έδωσε ο Θεός και να το περιποιείσαι ανάλογα».
