Δεν είναι μόνο ο σύζυγος της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ που την έβγαζε κοτσάνι με πέτσινο πτυχίο και δυνατές κομματικές διασυνδέσεις. Το Πρυτανείο να ‘ναι καλά κι από παρασιτιζόμενους, λεγεών. Αυτό που με στενοχώρησε το περισσότερον, με αποτέλεσμα να του δίνω κάποιο δίκιο του χριστιανού, είναι η στάση της συζύγου του, Μαρίας Γιαννακάκη, η οποία με μια σταλινική, για τα γούστα μου, ανακοίνωση, βγήκε και (περίπου) ζήτησε να τον πασαλείψουν με πίσσα και πούπουλα. Μη με βλέπετε έτσι μαλθακή και πειθήνια. Στον καιρό μου την έσκιζα κι εγώ τη γάτα. Σας παραθέτω εδώ από στήθους το εγχειρίδιο της καλής σταλινοπούλας και θα καταλάβετε.
Υστερα από το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και την 6η πλατιά ολομέλεια τα οποία εσήμαναν την αποσταλινοποίηση στη μεγάλη χώρα των σοβιέτ, οδήγησαν στην καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη και προεκάλεσαν χαλασμό στους ζαχαριαδικούς θυλάκους της Τασκένδης, η σύζυγός του –Ρούλα κι αυτή –με μια συμβολική κίνηση κομματικής loyalty έπαψε να συστήνεται με το συζυγικό και γύρισε στο πατρικό της επώνυμο. Τι να κάνω κι εγώ; Τραγουδάω. Τι πειράζει λαϊκά αν τα μιλάμε/ Ψυχή μου, καρδιά μου / Κουκούλου ή Ζαχαριάδη; / την αγάπη για πολιτική καριέρα / πάντα ίδια τη μετράμε.
Ιδίως αν μας κόψουν πάνω στην ανηφόρα, στον δρόμο προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
