Την τελευταία δεκαπενταετία έχουν καταγραφεί τρεις σημαντικές αλλαγές οι οποίες αφήνουν κληρονομιά που θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερες αλλαγές στο επικοινωνιακό περιβάλλον.

Πρώτον, η ανάπτυξη του Διαδικτύου άλλαξε τον τρόπο που οι άνθρωποι παραλαμβάνουν και μοιράζονται τις πληροφορίες, μια νέα κατάσταση που επηρεάζει τις κοινωνικές σχέσεις των χρηστών –από τον τρόπο που εργάζονται, ενημερώνονται έως και φροντίζουν τον εαυτό τους. Η ταχύτητα της σύνδεσης στο Διαδίκτυο αυξήθηκε σημαντικά με την αύξηση των ευρυζωνικών συνδέσεων. Καθώς οι άνθρωποι άμεσα στράφηκαν στις ταχύτερες συνδέσεις, άλλαξαν τον τρόπο χρήσης τους όσον αφορά το Διαδίκτυο: πέρασαν περισσότερο χρόνο διαδικτυακά, πραγματοποίησαν περισσότερες δραστηριότητες, παρακολούθησαν περισσότερα βίντεο και έγιναν οι ίδιοι δημιουργοί περιεχομένου.

Δεύτερον, η συνδεσιμότητα μέσω των κινητών τηλεφώνων και αργότερα των έξυπνων κινητών και των τάμπλετ, έδωσε τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε οπουδήποτε και να βρισκόταν να έχει πρόσβαση στον κόσμο του Διαδικτύου. Στην πράξη, η κινητή τηλεφωνία με τις υψηλές ταχύτητες σύνδεσης που προσφέρει και τα έξυπνα κινητά έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται για το πώς και πότε μπορούν να επικοινωνούν και να συλλέξουν πληροφορίες κάνοντας τα πάντα «εγκαίρως» και σε πραγματικό χρόνο. Εχουν επίσης επηρεάσει τον τρόπο που οι άνθρωποι διαθέτουν τον χρόνο και την προσοχή τους.

Τρίτον, η αύξηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει επηρεάσει τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται για τους φίλους τους, τους γνωστούς, ακόμη και τους αγνώστους. Οι άνθρωποι έχουν πάντα τα κοινωνικά δίκτυα της οικογένειας και των φίλων που τους βοήθησαν. Η νέα πραγματικότητα είναι ότι καθώς οι άνθρωποι δημιουργούν κοινωνικά δίκτυα στους χώρους της τεχνολογίας, τα δίκτυα αυτά είναι συχνά μεγαλύτερα σε μέγεθος και πιο ποικιλόμορφα σε σχέση με το παρελθόν. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιτρέπουν στους ανθρώπους να συνδέονται πιο εύκολα και σε μεγαλύτερη εμβέλεια. Μία από τις σημαντικότερες επιδράσεις είναι ότι τα παραδοσιακά όρια μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου χώρου, μεταξύ κατοικίας και εργασίας, μεταξύ του να είναι κάποιος ταυτόχρονα καταναλωτής και παραγωγός περιεχομένου έχουν γίνει δυσδιάκριτα.

Την εκπληκτική πορεία των μέσων επικοινωνίας μπορεί να την κατανοήσει κανείς και μόνο αν ανακαλέσει στη μνήμη του πώς ήταν το επικοινωνιακό πεδίο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Δεν υπήρχε βίντεο ούτε ηλεκτρονικοί υπολογιστές ούτε δορυφορική και ψηφιακή τηλεόραση, ενώ η πλειονότητα των τηλεοπτικών νοικοκυριών έβλεπε τηλεόραση σε δύο χρώματα (μαύρο και άσπρο).

. Κ. ΜΕΤΑΞΑ