Κάθε πρωί, λίγο πριν από τις 8, ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ βγαίνει στο μικρόφωνο του γαλλικού ραδιοφωνικού σταθμού Europe 1. «Τα κέφια του Ντάνι» διαρκούν μόλις τρία λεπτά. Ο Ντάνι έχει κουραστεί, κατεβάζει σιγά σιγά ρυθμούς. Αλλά επειδή είναι αυτός που είναι, τα ραδιοφωνικά του τρίλεπτα είναι πάντα uptempo. Ενίοτε είναι και θυμωμένα.

Πρωί Δευτέρας, ο Ντάνι θέλησε να μιλήσει για μια λαϊκή εξέγερση που περνάει σχεδόν απαρατήρητη, στη σκιά της Ουκρανίας, μακριά από την Ευρώπη∙ τους δεκάδες χιλιάδες Βενεζουελανούς που διαδηλώνουν εβδομάδες τώρα εναντίον της «μετα-τσαβικής» κυβέρνησης Μαδούρο, καταγγέλλοντας τον πληθωρισμό, τη διαφθορά, την εγκληματικότητα. «Ξέρετε πόσους υπουργούς έχει ο Μαδούρο;» ρώτησε τους ακροατές. «Περισσότερους από 100!». Αλλοτε κτηνοτροφική και γεωργική χώρα, εξήγησε, η Βενεζουέλα αναγκάζεται σήμερα να εισάγει τα πάντα. Στηρίζεται μόνο στα έσοδα από το πετρέλαιο –αποτέλεσμα, ένας πληθωρισμός-ρεκόρ, κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης, ελλείψεις σε βασικά αγαθά. Και εγκληματικότητα: 26.000 ανθρωποκτονίες πέρυσι. Επειτα από 15 χρόνια εξουσίας, όμως, αδύνατο να κατηγορήσεις τους «προηγούμενους». Ο Μαδούρο παίζει λοιπόν το χαρτί του αντιιμπεριαλισμού και του αντιαμερικανισμού. Κινητοποιεί τους οπαδούς του και κηρύσσει τη μητέρα όλων των μαχών: η εξέγερση εναντίον του, φωνάζει, είναι μια φασιστική εξέγερση. Οι νεκροί ξεπερνούν τους 13.

Ο Ντάνι ήταν θυμωμένος. Τον ενοχλεί ότι μέρος του γαλλικού φιλελεύθερου αριστερού Τύπου, η αγαπημένη του Λιμπερασιόν για παράδειγμα, αναφέρεται στη βενεζουελανή αντιπολίτευση ως «σκληροπυρηνική Δεξιά», σαν να βρισκόμασταν, ας πούμε, στο 1960 και να ήταν μέλη του Μετώπου της Γαλλικής Αλγερίας∙ και δεν υποφέρει το γεγονός ότι κομμάτι της γαλλικής Αριστεράς, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν συγκεκριμένα, στηρίζει σήμερα τον Μαδούρο. Το ότι ο Τύπος φιμώνεται, οι ελευθερίες καταστέλλονται, η διαφθορά λυσσομανάει, δεν τους ενοχλεί∙ όπως δεν τους ενοχλούσε εξάλλου το «χεράκι χεράκι» του Τσάβες με τον Αχμαντινετζάντ. «Οι εχθροί των εχθρών μου είναι φίλοι μου, τελεία». Αλλωστε ως Τσάβες ή Μαδούρο ονειρεύεται εαυτόν ο Μελανσόν, να μιλάει έξι ώρες χωρίς διακοπή στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση –ο Ντάνι είναι σίγουρος. Για την ιστορία, το κόμμα του Μελανσόν κατήγγειλε «τις προσπάθειες αποσταθεροποίησης της δημοκρατικής κυβέρνησης της Βενεζουέλας» ένα εικοσιτετράωρο πριν εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ την «ολόθερμη αλληλεγγύη» του στους «προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους που διανύει η χώρα». Ντάνι, πόσο θα μας λείψεις.