Αναδρομή. Μια λέξη-κλειδί για τη μόδα του Λονδίνου. Με πολλές αναφορές στην ιστορία της τέχνης. Ενα βήμα μετά την αγάπη για τις χειροποίητες τεχνικές, η πόλη της εκκεντρικής δημιουργικής έκφρασης έδειξε ότι είχε ανάγκη να εμβαθύνει και να προχωρήσει πέρα από την αστραφτερή επιφάνεια του γκλάμορ. Γι’ αυτό και οι σχεδιαστές ανέτρεξαν στο παρελθόν αναζητώντας την έμπνευση ανάμεσα σε λογοτεχνικές συντροφιές, αναπαραστάσεις ζωγραφικής και ιστορικής παράδοσης.

Ακόμη και ο Τομ Φορντ, υποστηρικτής τα τελευταία χρόνια της φαντασμαγορίας και της πολυτέλειας, έκανε αφαιρετικές κινήσεις και διατήρησε λιτές τις γραμμές του, παρουσιάζοντας τη βασική ιδέα του ως εξής: στενή φούστα, μπλούζα με τετράγωνη στους ώμους λαιμόκοψη και μπότες καουμπόη από μαύρο βελούδο. Η σύνδεσή του με την υψηλού εισοδήματος πελατεία του παραμένει και για αυτό επιμένει στην επιλογή των υλικών του: μαλακά σουέτ δέρματα, γούνες μινκ και κασμιρένια υφάσματα.

Στον οίκο Burberry ο σχεδιαστής Κρίστοφερ Μπέιλι φάνηκε εξαντλημένος από τη γοητεία των τεχνολογικών υλικών με τα οποία ασχολήθηκε τις περασμένες χειμερινές σεζόν. Και δήλωσε θαυμαστής της ομάδας Μπλούμσμπερι και των μελών της Βιρτζίνια Γουλφ, Ντάνκαν Γκραντ, Ε. Μ. Φόρστερ, Βανέσα Μπελ. Από την αριστοκρατία της διανόησης των αρχών του 20ού αιώνα ο σχεδιαστής της συλλογής Burberry Prorsum κράτησε την πεποίθηση της ομάδας για απόλαυση των προσωπικών σχέσεων. Και τη θεωρία τους για ανάμειξη των καλών και εφαρμοσμένων τεχνών την πέρασε σε μια συλλογή με πολλές χειροποίητες επεξεργασίες, όπως ζωγραφισμένα ρούχα και αξεσουάρ.

Ανάμεσα στους σχεδιαστές που ήλθαν σε ρήξη με το στυλ τους για να εξελίξουν τη δουλειά τους συγκαταλέγεται και η Μαίρη Κατράντζου. Η οποία έκλεισε τις εκκρεμότητές της με τις εικόνες ψηφιακά επεξεργασμένες και τυπωμένες σε ύφασμα. Η ελληνίδα σχεδιάστρια απαντώντας στη δημοσιογράφο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» Σούζι Μένκες δεν παραδέχτηκε την καταγωγή τής έμπνευσής της. Και αναφέρθηκε γενικά σε διακριτικά σύμβολα από αυτά που κεντάνε στα σακάκια ή τις αθλητικές στολές τους τα μέλη κλειστών ομάδων. Ομως η αγγλίδα δημοσιογράφος και γνώστρια της ιστορίας της τέχνης διέκρινε τις ελληνικές ρίζες της. «Ελληνική Ορθοδοξία στα πλισέ μακριά μήκη των φορεμάτων της με ύφος ιερατικών αμφίων; Οποια και αν είναι η προέλευση αυτής της έμπνευσης, ας πούμε απλώς ότι η Κατράντζου έφθασε βαθιά μέσα στην καλλιτεχνική ψυχή της και βγήκε με μια δυνατή συλλογή».