Αναζήτηση
Η τελευταία προσπάθεια που έχει σχέση με την τεχνητή καρδιά έρχεται από τη Γαλλία. Πρόσφατα, γάλλοι ιατροί εμφύτευσαν σε ασθενή μια τεχνητή καρδιά εμπλουτισμένη με βιολογικά στοιχεία, με στόχο να ελαττώσουν τη συχνότητα της δημιουργίας θρόμβων και την εκδήλωση εμβολών που πολλές φορές απειλούν την ίδια τη ζωή του αρρώστου. Μια τεχνητή καρδιά υβριδική.
Αραγε αυτή η προσπάθεια θα έχει καλύτερα αποτελέσματα, συγκριτικά με την αμιγή τεχνητή καρδιά, αφού βασικό της μειονέκτημα είναι η δημιουργία θρόμβων στο εσωτερικό της; Αραγε πλησιάζει η μέρα που με ασφάλεια θα μπορεί να αλλάξει ένας ασθενής εξ ολοκλήρου την καρδιά του με μια τεχνητή καρδιά και έτσι θα προσβλέπει σε μακρόχρονη επιβίωση;
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι κινούμαστε στον σωστό δρόμο προς το όνειρο.
Η πρώτη προσπάθεια εμφύτευσης τεχνητής καρδιάς έγινε από τον Denton Cooley στο Χιούστον το 1969 αλλά ο άρρωστος έζησε μόλις τρεις ημέρες. Το 1982 έγινε η δεύτερη σοβαρή προσπάθεια εμφύτευσης και πάλι τεχνητής καρδιάς από τον Kolff και ο άρρωστος έζησε 112 μέρες.
Ακολούθησαν πολλές άλλες προσπάθειες, με καλύτερη εκείνη του ασθενή Schroeder που έζησε κοντά στα δύο χρόνια. Ομως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν άρρωστοι που αναγκάζονταν να ζουν μέσα στο νοσοκομείο γιατί παρουσίαζαν σειρά επιπλοκών.
Ο πρώτος άρρωστος με τεχνητή καρδιά τύπου Syncardia που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο για να κάνει μια φυσιολογική ζωή ήταν ο Κάρολος Οκέκε το 2008 στην Αμερική. Εκτοτε έγιναν περίπου 900 ανάλογες προσπάθειες σε όλο τον κόσμο.
Η πρώτη μεταμόσχευση τεχνητής καρδιάς με τον άρρωστο να ζει στο σπίτι του έγινε προ 3ετίας στην Αγγλία. Ο ασθενής βγήκε από το νοσοκομείο με έναν σάκο στην πλάτη του που περιέχει σύστημα μπαταριών που τροφοδοτεί την τεχνητή του καρδιά.
Γενικά η εμφύτευση της τεχνητής καρδιάς αφορά εκείνους τους αρρώστους των οποίων η φυσική καρδιά αδυνατεί τελείως να λειτουργήσει. Αυτό που μέχρι τώρα ο πολύς κόσμος ονομάζει τεχνητή καρδιά είναι οι λεγόμενες αντλίες υποστήριξης.
Οι αντλίες υποστήριξης σήμερα χρησιμοποιούνται ευρύτατα και στη χώρα μας. Εχουν ένδειξη για τους αρρώστους εκείνους των οποίων η καρδιά υπολειτουργεί. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συσκευή που βοηθά την ανήμπορη φυσική καρδιά, είτε να συνέλθει είτε να κερδηθεί χρόνος μέχρις ότου βρεθεί δότης για μεταμόσχευση.
Οι αντλίες λειτουργούν ταυτόχρονα με τη φυσική καρδιά. Εάν η φυσική καρδιά πάψει να λειτουργεί, ο άρρωστος αυτός χάνεται. Αυτό δεν συμβαίνει με την πραγματική τεχνητή καρδιά που είναι τελείως ανεξάρτητη από τη φυσική.
Η τεράστια προσφορά της ολικής τεχνητής καρδιάς για τον άρρωστο του τελικού σταδίου καρδιακής ανεπάρκειας είναι εύκολα αντιληπτή αν διαβάσει κάποιος τις δηλώσεις που έκανε ο άγγλος άρρωστος Green, μόλις βγήκε από το νοσοκομείο, προς τους δημοσιογράφους.
«Πριν από δυο χρόνια πήγαινα με το ποδήλατό μου κάθε μέρα στη δουλειά μου, μια απόσταση 9 χιλιομέτρων. Τελευταία δεν μπορούσα να κάνω ούτε λίγα βήματα την ημέρα. Δεν μπορούσα να ανέβω ούτε λίγα σκαλιά. Τώρα αισθάνομαι ότι ξαναγεννήθηκα. Γυρίζω κοντά στην οικογένειά μου, στους φίλους μου. Μπορώ να πάω σε ένα εστιατόριο και σύντομα ελπίζω να γυρίσω στη δουλειά μου».
Το επιστημονικό αυτό επίτευγμα πρέπει να θεωρείται όχι απλώς ένα βήμα αλλά ένα άλμα για την ανθρωπότητα, γιατί όταν το όνειρο ολοκληρωθεί, τότε η τεχνητή καρδιά θα εξασφαλίσει τη μακροζωία.
Ομως μέχρις ότου το όνειρο αυτό λάβει σάρκα και οστά, θα πρέπει τα πάντα να γίνονται στην ώρα τους. Μέχρι τότε, πρέπει πρώτα να εξαντλούνται πλήρως οι κλασικές θεραπείες, ακόμα και η εμφύτευση τεχνητής υποστηρικτικής αντλίας, προτού κάποιος αποφασίσει να καταλήξει στην τεχνητή καρδιά, γιατί απλούστατα γενικά οι επεμβάσεις αυτές δεν στερούνται σοβαρών παρενεργειών, εξαιτίας των οποίων πολλές φορές ο άρρωστος πληρώνει με την ίδια του τη ζωή.
