Ακόμη και τον θαυμασμό πολλών μελών της Χρυσής Αυγής (φωτογραφία) για τους αρχαίους Σπαρτιάτες σχολίασε ο Αλέν Μπαντιού: «Το ανακάτεμα της εθνικιστικής επωδού, της μυώδους κατάληψης των δρόμων, της ρατσιστικής ή ξενοφοβικής προπαγάνδας που δεν έχει δισταγμούς μπροστά στο έγκλημα και της προώθησης μιας μυθολογικού τύπου Ιστορίας αποτέλεσε πάντα, σε καιρό κρίσης του κεφαλαίου, τη βάση του εμπορεύματος που πωλούν οι φασίστες. Οταν ένα μεγάλο κομμάτι του λαού αισθάνεται ανίσχυρο απέναντι στις συνέπειες της κρίσης, ο φασίστας δείχνει τα μπράτσα του και υπόσχεται μια εναλλακτική «δύναμη», φτιαγμένη στην πραγματικότητα από δουλοπρέπεια, από φόβο επιτήδεια συντηρούμενο και από καταδίωξη των πιο αδυνάτων. Μπορούμε πάντα να επιχειρήσουμε να πούμε ότι οι καπιταλο-κοινοβουλευτικοί είναι μαλθακοί Αθηναίοι και οι φασίστες σκληροί Σπαρτιάτες. Η αλήθεια είναι ότι είτε πρόκειται για συνενοχή είτε για αντιπαλότητα, η μεταξύ τους σχέση δεν προοιωνίζεται τίποτα το καλό. Στο τέλος τέλος, ο Πελοποννησιακός Πόλεμος έριξε στο βάραθρο την ελληνική ελευθερία στο σύνολό της». Κλείνοντας τη συζήτησή μας ο Αλέν Μπαντιού εξήγησε ότι θεωρεί τον Πλάτωνα ποικιλοτρόπως σύγχρονο: επειδή λ.χ. είναι ο πρώτος που είπε ότι η σκέψη έπρεπε να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς της θρησκείας και από τους εγωισμούς της ιδιωτικής ιδιοκτησίας ενώ άσκησε κριτική στον καταναλωτισμό μιλώντας για «μη απαραίτητες επιθυμίες».
