Αναζήτηση
Βοηθήματα για ΧΑΠ
Χαράλαμπος Παπασταύρου
ΑΘΗΝΑ
Εδώ και εννέα χρόνια πάσχω από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Η νόσος αυτή έχει ως αποτέλεσμα να είμαι καθημερινά εξαρτημένος από συσκευές παροχής οξυγόνου, χωρίς τις οποίες δεν θα ήταν δυνατή η ομαλή λειτουργία του αναπνευστικού μου συστήματος. Δυστυχώς, όμως, οι συσκευές τις οποίες έχει τη δυνατότητα να μου παρέχει το ΙΚΑ είναι σταθερές και ογκώδεις, με βάρος άνω των 15 κιλών, και κατ’ επέκταση δύσκολες στη μεταφορά τους. Αυτό έχει ως συνέπεια την καθήλωσή μου στο σπίτι, μη έχοντας έτσι τη δυνατότητα να βρίσκομαι εκτός οικίας μου όσες ώρες το επιθυμώ και να συμμετέχω σε διάφορες κοινωνικές δραστηριότητες, όντας έτσι άμεσα εξαρτώμενος τόσο από τις συσκευές αυτές όσο και από την οικογένειά μου.
Το αίτημα που απευθύνω προς το υπουργείο Εργασίας, το οποίο είναι ζήτημα πολλών άλλων ομοιοπαθών επίσης, είναι να υπάρξει η δυνατότητα παροχής και φορητών συσκευών οξυγόνου στους ασθενείς με ΧΑΠ, έπειτα και από τη σύσταση των αρμόδιων γιατρών. Η δυνατότητα αυτή θα μας επιτρέψει να κινούμαστε με μεγαλύτερη ελευθερία και να μην περιοριζόμαστε μόνο σε μερικές ώρες εξόδου από την οικία μας. Γνωρίζω ότι η δαπάνη για μια τέτοια παροχή ίσως να κρίνεται μεγάλη. Ωστόσο, αν δεν είναι δυνατή η εξ ολοκλήρου αποζημίωσή της από το ΙΚΑ, θα μπορούσε να δοθεί η επιλογή να καλύπτουμε οι ίδιοι οι ασθενείς τη δική μας συμμετοχή. Η νόσος ΧΑΠ είναι ιδιαίτερα εξαπλωμένη τα τελευταία χρόνια και οι επιπτώσεις στην καθημερινότητα όσων πάσχουμε από αυτήν είναι μεγάλες. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με το αναπνευστικό μας σύστημα καθιστά αδύνατη πολλές φορές τη συμμετοχή μας σε κοινωνικές ομάδες, με αποτέλεσμα να μην έχουμε μία φυσιολογική ζωή. Για τον λόγο αυτόν είναι σημαντικό να δοθεί μέριμνα στο εν λόγω ζήτημα.
Πράξεις ασέβειας
Γεώργιος Ντόνας
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
Ποια η αντίδραση της Βουλής των Ελλήνων στην εξοργιστικά χυδαία και υβριστική στάση μέλους της, του βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Διαμαντόπουλου, εις βάρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν στο πρωτοχρονιάτικο καρναβάλι της Καστοριάς γελοιοποίησε το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας; Δεν πρέπει άμεσα να αρθεί η βουλευτική του ασυλία και να τιμωρηθεί παραδειγματικά από τα αρμόδια δικαστήρια; Ενήργησε αυτεπάγγελτα ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και σε αυτή την περίπτωση και στη βεβήλωση, από ομάδα ομοφυλοφίλων, της εορτής των Θεοφανίων, με τις προκλητικές ενέργειές τους εις βάρος των χρηστών ηθών και του Μητροπολίτη Πειραιώς, έξω από τον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος, στο πρώτο λιμάνι της χώρας; Και κάτι ακόμη: Οταν ασεβούν με τόσο θρασύ και απροσχημάτιστο τρόπο, απέναντι στα ιερά και όσια της συντριπτικής πλειοψηφίας οι ομοφυλόφιλοι, η νομιμότητα τους έλειπε.
Μπαχτσίσι και μίζες
Δημήτρης Μαυραειδόπουλος
ΑΘΗΝΑ
Το μπαχτσίσι (φιλοδώρημα), ανατολίτικη κληρονομά τεσσάρων αιώνων, μας έγινε συνήθεια και δεύτερη φύση. Με το ελεύθερο ελληνικό κράτος οι Βαυαροί του Οθωνα ήρθαν με όραμα να μας φτιάξουν ευρωπαϊκό κράτος. Και επειδή ένα κράτος χωρίς νόμους δεν είναι κράτος έφεραν μαζί τους και τον σκοτσέζο νομοθέτη Μάνσον. Στα ελληνικά μέτρα ταίριαζε το βελγικό νομοθετικό σύστημα. Ετσι κάλεσε τους προύχοντες από τις απελευθερωμένες περιοχές να συζητήσει τους νόμους. Αλλά πού να βρεθεί άκρη.
Τα τοπικά έθιμα υπερίσχυαν των προτεινόμενων νόμων. Το χαράτσι επέμεναν να το εισπράττουν οι προεστοί και τα αρματολίκια και να το αποδίδουν στο κράτος (με το αζημίωτο). Το γαμήλιο κρέας είθισται να είναι κλεμμένο από τον γαμπρό, διαφορετικά δεν νοείτο γάμος. Για τη δε νύφη, εάν ήταν πειραγμένος ο υμένας την κούρευαν και την έστελναν δεμένη ανάποδα στον γάιδαρο πίσω στους γονείς της. Ετσι τα έθιμα υπερίσχυσαν των νόμων.
Στο ελεύθερο ελληνικό κράτος το τουρκικό μπαχτσίσι θα μετονομαστεί σε αρνόκουρο (δηλαδή το μαλλί του προβάτου στο κράτος και του αρνιού στους μεσάζοντες). Οταν έφευγε ο εισπράκτορας από τις αγροτικές επαρχίες τον ρωτούσαν οι άλλοι: «Πόσο πήγε το αρνόκουρο;». Στη μεταπολεμική μηχανοκίνητη Ελλάδα το μπαχτσίσι μεταλλάχθηκε σε μίζα, λάδωμα, απαραίτητα στοιχεία για να πάρει μπροστά η μηχανή, και το φακελάκι για να ανοίξουν υψηλές πόρτες. Από το φακελάκι του γιατρού είχαν μερίδιο όλοι οι εμπλεκόμενοι, από τον τραυματιοφορέα, την εργολήπτρια, τον αναισθησιολόγο κ.λπ. Στην προμήθεια του Δημοσίου η μίζα μοιράζεται ιεραρχικά και φτάνει έως τον κλητήρα, τα συνδικάτα και τα κόμματα. Εχει δίκιο ο Ακης όταν υποστηρίζει ότι οι εξοπλισμοί γίνονταν με τη συμφωνία όλων, αφού οι μίζες μοιράζονταν αναλογικά και δίκαια.
Ετσι οι προμήθειες δεν αποφασίζονταν σύμφωνα με το κόστος του ανταγωνισμού αλλά αν το άρμα διέθετε, π.χ., διπλό ανεμιστηράκι ή ήταν σε χρώμα μπεζάκι μπορούσε να γίνει δεκτό και 40% ακριβότερο του ανταγωνισμού και ένα ανταλλακτικό εξοπλισμού έως και 20 φορές ακριβότερο. Και θα αναρωτηθείτε, με το δίκιο σας, τι ρόλο έπαιζε ο κατής (δικαστής). Οπως λέει ο θυμόσοφος λαός, όταν τα λεφτά είναι πολλά οι νόμοι γίνονται αόρατοι. Ετσι η παρανομία έγινε χούι και εθνική παράδοση.
Ελλείμματα και χρέος
Σταύρος Τσουκαντάς
Πρώην ΓΕΝ. Δ/ΝΤΗΣ ΥΠΑΝ
Δυστυχώς,η πολύ καλή πορεία της τουριστικής κίνησης, το ενεργητικό του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών και η δημιουργία ενός μικρού πρωτογενούς διαχειριστικού πλεονάσματος του κράτους κατά το προηγούμενο έτος όχι μόνο δεν απάλυναν τη δυσαρέσκεια του χειμαζόμενου από την ανέχεια ελληνικού λαού, αλλά τουναντίον, με την εξαγγελθείσα νέα φοροεπιδρομή, το κράτος συνεχίζει αφενός μεν να βάζει βαθιά το χέρι του στις τσέπες πολιτών, ακόμη και εκείνων με μηνιαίο εισόδημα 600 ευρώ, αφετέρου δε να δημεύει ακίνητες περιουσίες οφειλετών.
Ιστορική συγκυρία φέρνει τη χώρα μας στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ο Πρωθυπουργός έχει την τιμή αλλά και το καθήκον να προωθήσει την κοινή δράση, την οικονομική και κοινωνική συνοχή και κυρίως την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ όπως προβλέπονται από την Ιδρυτική Συνθήκη της Ρώμης. Ταυτόχρονα, θα έχει την ευκαιρία να επισημάνει την ανάγκη ιδιαίτερης μέριμνας για τις νότιες χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα αλλά και γεωπολιτικούς κινδύνους, ιδιαίτερα η χώρα μας που συνορεύει με τις χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου που φλέγονται με τις συνεχιζόμενες επί μακρόν πολεμικές, επαναστατικές και θρησκευτικές συρράξεις.
Δυστυχώς, εδώ και αρκετά χρόνια έχει ατονήσει το πνεύμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των εμπνευστών μιας ενοποιημένης και αλληλέγγυας Ευρώπης και με αποκορύφωμα την έκρηξη της μεγάλης οικονομικής κρίσης οι περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης (με πρώτη και καλύτερη τη δική μας) εγκατέλειψαν την τήρηση των κανόνων της Συνθήκης του Μάαστριχτ (1992) και του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης του Αμστερνταμ (1993), που όριζαν περιορισμούς στα δημοσιονομικά τους ελλείμματα έως το 3% του ΑΕΠ τους και στο δημόσιο χρέος τους έως το 60% του ΑΕΠ τους.
Οικονομικά των πολιτικών
Τάκης Σουβαλιώτης, ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΑ ΠΑΤΡΩΝ
Ματαιοπονούν όλοι οι πολιτικοί μας όταν πασχίζουν να μας πείσουν ότι είναι ειλικρινείς με τα όσα εμφανίζουν ως προς τα οικονομικά τους στις φορολογικές δηλώσεις που υποβάλλουν κάθε χρόνο. Δεν τους πιστεύει πια ο κόσμος. Και πώς να τους πιστέψει όταν ύστερα από κάθε σχετική έρευνα που γίνεται από εφοριακούς σε όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, πιάνονται πολλοί συνάδελφοί τους να έχουν αποκρύψει στις δηλώσεις τους ακόμη και δεκάδες εκατομμύρια ευρώ; Ας το καταλάβουν σε όλα τα κόμματα, ακόμη και σε εκείνα που υψώνουν επαναστατικά λάβαρα, ότι η κοινωνία μας έπαψε να είναι εύπιστη. Ή τόσο εύπιστη όσο νομίζουν.
Τη στιγμή που ένα μέρος του λαού μας που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο περνάει τον χειμώνα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα γιατί του το έχουν κόψει επειδή αδυνατεί να το πληρώσει, ενώ μαθαίνουμε ότι ανακάλυψαν και νέους εθνοπατέρες με τραπεζικές καταθέσεις μαμούθ σε ξένες τράπεζες, από μέσα μας ξεχειλίζει αηδία για όλους τους. Τι να τα κάνουμε τα γαλάζια, τα πράσινα και τα κόκκινα πανιά που κρεμάνε μπροστά στα κομματικά τους γραφεία. Δεν μας φτάνουν αυτά για να εμπιστευτούμε και πάλι αυτό το σάπιο πολιτικό μας σύστημα. Αυτά τα πανιά που τα λένε και πολιτικά σύμβολα, τα κρεμάνε παντού μόνο και μόνο για να μας αποβλακώνουν. Και αν ουρλιάζουν κάποιοι πως είναι αντιφασίστες, σημαίνει μήπως πως είναι και τίμιοι; Πως είναι και πατριώτες; Από κάτι τέτοιους τύπους ρίχτηκε μια ολόκληρη χώρα σε ένα βαθύ λάκκο.
