Στα 27 του σήμερα, ο Μιχάλης Δεσδενάκης έχει δύο χρόνια τώρα να κάνει μεροκάματο στις οικοδομές στον τόπο του, τις Μοίρες Ηρακλείου. Θέλοντας και μη, είπε να αλλάξει ρότα επαγγελματικά. Ποντάρει πια στη δεδομένη αγάπη του για τη θάλασσα –είναι φανατικός ψαροντουφεκάς. Τώρα αποφοιτά από τη Σχολή Δυτών. «Προσπαθώ πλέον να κάνω και δουλειά μου το χόμπι μου, μια και είμαι αρκετά εξοικειωμένος. Από τη στιγμή, μάλιστα, που έμαθα ότι ξανανοίγει η φημισμένη αυτή Σχολή, το θεώρησα ευκαιρία να αποκτήσω ένα κρατικό δίπλωμα που μετράει», λέει στα «ΝΕΑ».

Για να εκπαιδευτεί κανείς στα βασικά της κατάδυσης σε μια ιδιωτική σχολή, θα χρειαστεί ώς και μερικές χιλιάδες ευρώ, ενώ τώρα όλα τα μαθήματα ήταν δωρεάν, σημειώνει. «Οι δαπάνες μας αφορούσαν μόνο στα έξοδα μετάβασης, διαμονής και διατροφής μας για τις ημέρες των μαθημάτων. Το κυριότερο όμως ήταν το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Εδώ δηλαδή έμαθες από καταρτισμένους εκπαιδευτές υποβρύχιες τεχνικές εργασίες που συνήθως δεν διδάσκεσαι σε μια ιδιωτική σχολή. Εκπαιδευτήκαμε, για παράδειγμα, σε ηλεκτροκόλληση, κοπή με οξυγόνο, ανέλκυση ναυαγίων – άγκυρας ή και πώς να τοποθετούμε στον βυθό πλόκια (μεγάλα τσιμέντα) που κατεβάζει γερανός. Με άλλα λόγια, εδώ δεν είχες να κάνεις με αναψυχή και τουρισμό αλλά με επαγγελματικές δουλειές», περιγράφει.

Χωρίς να έχει ρίζες από ναυτική οικογένεια, και η 34χρονη Καλύμνια Ελπινίκη Παζάκου θέλησε να εμπλουτίσει τις γνώσεις της ως εκπαιδεύτρια καταδύσεων. Ηταν η μοναδική γυναίκα που παρακολούθησε μαθήματα στην κρατική αυτή Σχολή. «Η ανάγκη μου να αλλάξω εργασιακά κατεύθυνση με έστρεψε να κάνω τη θάλασσα και δουλειά μου. Να φύγω από το νησί μου, πάντως, δεν το συζητούσα, γιατί μ’ αρέσει και τ’ αγαπάω. Αλλά ιστορία μεγάλη στις καταδύσεις έχει η Κάλυμνος, σκέφτηκα, οπότε ως γυναίκα, είπα, θα ανοίξουν οι πόρτες αφού άλλες κοπέλες στον χώρο μας δεν υπάρχουν. Στα τρία καταδυτικά κέντρα του νησιού έβλεπες μόνο άνδρες, έλειπε μια εκπαιδεύτρια», ανατρέχει.