Οι Γάλλοι ποινικοποιούν τους πελάτες του αγοραίου έρωτα. Ε, ρε, Τουλούζ Λοτρέκ που τους χρειάζεται. Κι αν δεν έρθει κούτσα κούτσα, κι αν ξεκολλημό δεν έχει από τα σεπαρέ του Μουλέν Ρουζ και τα χαμαιτυπεία της Μονμάρτρης, τότε καλώ τον έτερο εναγόμενο, τον Φλομπέρ, να μας πει πώς κι έτσι; Πώς έτυχε κι άφησε τα κοκαλάκια του από σεξοτουρισμό στην Εγγύς Ανατολή; Ηταν Τουρκάλα ή μήπως χριστιανή η πόρνη που του κόλλησε τη σύφιλη; Συγγνώμη που χώνομαι εκεί που δεν με σπέρνουν, αλλά θαρρώ ότι και μόνο από σεβασμό στην παράδοση η γαλλική μπουρδελότσαρκα όχι απλώς δεν πρέπει να ποινικοποιηθεί αλλά να πατενταριστεί κιόλας, όπως κάνουμε εμείς με τη φέτα κι αυτοί με το καμαμπέρ. Συνωθούνται αίφνης στο μυαλό μου κι άλλοι διακεκριμένοι γάλλοι πορνόβιοι αλλά δεν έχω χρόνο για χάσιμο, αγαπητοί Ουγκό και Σιμενόν και Σταντάλ και Ρεμπό και Αλφόνς Ντοντέ και Κλοντ Μονέ κι εσύ, σιγανοπαπαδιά Ρενουάρ, με τις ροζουλί λουόμενές σου. Αντε τώρα να ξεπλυθώ ελόγου μου από τη μ… να σας κάνω αβάντα, την ώρα μάλιστα που καίγεται η Ευρώπη από το τράφικινγκ. Κι όμως, έχω και γι’ αυτό το θέμα εντελώς ξεκάθαρη πρόταση, η οποία συνοψίζεται στο εξής: να κόψετε τον λαιμό σας να βρείτε λύση.

Κατά τ’ άλλα, το βλέπω, το νιώθω, το μυρίζομαι. Η νέα φτώχεια η δολερή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την παλιά καλή μπουρλέσκ Κεντρική Ευρώπη του Σνίτσλερ και του Φρόιντ στην προτεσταντική διαστροφή της Σκανδιναβίας και του Λαρς φον Τρίερ, μετά συγχωρήσεως. Πόσες δεκαετίες θα περάσουν μέχρι να ξαναγεννηθεί ένας νέος Μπέργκμαν να μας τα ξαναβγάλει με το τσιγκέλι; (κουίζ).