Ενα καλοκαίρι απόλυτης δημοσκοπικής στασιμότητας πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατώντας να καταγράψει ένα ποσοστό που να του εξασφαλίζει ξεκάθαρα την πρωτιά στα γκάλοπ έναντι της Νέας Δημοκρατίας.

Το δημοσκοπικό αυτό τέλμα της Κουμουνδούρου παρατηρείται παρά τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που έχουν γονατίσει την ελληνική κοινωνία –με το ένα ρεκόρ ανεργίας να διαδέχεται το άλλο.

Το απογοητευτικό αυτό αποτέλεσμα για το ισχυρότερο αριστερό κόμμα της Βουλής οφείλεται κυρίως στην αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να καταστρώσει πειστικό και σταθερό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.

Οι αλλεπάλληλες παλινωδίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και η καθημερινή σχεδόν διακύμανση απόψεων των κορυφαίων στελεχών του κόμματος, από την απόλυτη αντιμνημονιακή ρητορική της εξόδου από το ευρώ έως τις επισκέψεις στο ΔΝΤ και τις συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τον κ. Σόιμπλε δημιούργησαν κρίση εμπιστοσύνης σε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που δοκιμάζεται και διψά για σοβαρές προτάσεις ανάταξης της χώρας.

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ –τον Ιούλιο –δεν μπόρεσε να άρει τις αντιφάσεις ή έστω να γεφυρώσει τις δύο αντίθετες τάσεις που εκφράζουν οι διαφορετικές συνιστώσες του κόμματος. Ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε να επιβάλει τη γραμμή του στον κ. Λαφαζάνη ούτε καν να διαλύσει τις αριστερίστικες συνιστώσες που θολώνουν ακόμη περισσότερο τον όποιο λόγο προσπαθεί να αρθρώσει.

Μπροστά στο αδιέξοδο και με τον φόβο ότι το 2014 μπορεί να έρθουν καλύτερες μέρες στην οικονομία, η Κουμουνδούρου κάνει τώρα μια απεγνωσμένη «αριστερή» στροφή προς τον ακτιβισμό. Επιχειρεί να βγάλει τους πολίτες στον δρόμο, καλεί την κοινωνία σε «ανυπακοή» απέναντι στην κυβέρνηση και πρωτοστατεί στο κλείσιμο των σχολείων και στην εξάπλωση της αναταραχής από την παιδεία στην υγεία και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Η επιλογή αυτή της Κουμουνδούρου είναι απολύτως λανθασμένη. Η πλειονότητα των πολιτών που βρίσκονται σήμερα σε δεινή οικονομική θέση και ανασφάλεια ζητούν από τα πολιτικά κόμματα υπευθυνότητα, σιγουριά, προοπτική και σχέδιο. Αναζητούν πολιτικούς που θα τους εμπνεύσουν εμπιστοσύνη για το μέλλον και θα τους δείξουν τον δρόμο επιστροφής στην ομαλότητα. Απεχθάνονται την αβεβαιότητα και δεν πιστεύουν σε ουρανοκατέβατους επαναστάτες.

Οσο ο ακτιβισμός και η επαναστατική γυμναστική έχουν το πάνω χέρι στην Κουμουνδούρου εις βάρος του σοβαρού σχεδιασμού, των προσγειωμένων στόχων και της λογικής τόσο ο κύριος όγκος του εκλογικού σώματος θα απομακρύνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ: ενδεχομένως θα προσελκύει οργισμένους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής αλλά όχι τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Αν μάλιστα η οικονομία πράγματι αρχίσει να πατάει στα πόδια της το 2014, το κόμμα του κ. Τσίπρα –εφόσον δεν αλλάξει ρότα –θα πείθει ολοένα και λιγότερους.

Τελευταία Νέα