«Θλιμμένη Τζάσμιν». Ναι, ναι. Και όμως, ναι. Δεν είναι ρομαντική κομεντί, δεν είναι τουριστική διαφήμιση ευρωπαϊκής πόλης –όπως το Παρίσι και η Ρώμη -, είναι γυρισμένη στην Αμερική και κυρίως στο Σαν Φρανσίσκο, πρωταγωνιστεί ένα θηρίο της Ερμηνείας, η Κέιτ Μπλάνσετ, και φέρει την υπογραφή του Γούντι Αλεν. Παραληρούν οι αμερικανοί κριτικοί. Υποκλίνονται στη σαγήνη της Μπλάνσετ, την οποία θεωρούν αδιαμφισβήτητο φαβορί για τα Οσκαρ, στον ρόλο νοικοκυράς σε απόγνωση (με δυο λόγια). Οχι νευρωτικής. Και ας είναι Γούντι Αλεν. Στον ρόλο μιας γυναίκας που τα είχε όλα, και μάλιστα στη Νέα Υόρκη, τα έχασε όλα –της τα πήρε η Εφορία! –και αναγκάζεται να μετακομίσει στο σπίτι της αδελφής της (την υποδύεται η Σάλι Χόκινς, γνωστή μας από ταινίες του Μάικ Λι). Εκτός από τις συμμετοχές του Αλεκ Μπάλντουιν και του Πίτερ Σάρσγκαρντ, σημειώστε στον ρόλο του Τσίλι την εντυπωσιακή εμφάνιση του Μπόμπι Καναβάλε (υποψηφίου για τηλεοπτικό βραβείο Εmmy στο «Boardwalk Empire» και πρόσφατα συμπρωταγωνιστή του Αλ Πατσίνο στην εκδοχή των «Οικοπέδων με θέα» για το Μπρόντγουεϊ, στον ρόλο που κινηματογραφικά είχε ο ίδιος ο Πατσίνο). Το μότο, πάντως, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ακόμη και για τους εχθρούς της κινηματογραφικής νεύρωσης του σκηνοθέτη – κλαρινετίστα, είναι: «Α, να και μια ταινία του Γούντι Αλεν που βλέπεται»! Στο κάτω κάτω και μόνον για την εξαιρετική Μπλάνσετ αξίζει.

«Το απέραντο γαλάζιο». Η πρώτη από τις δύο επανεκδόσεις της εβδομάδας είναι η ταινία που σύστησε στο διεθνές κοινό τη δουλειά του κραταιού Λικ Μπεσόν, αλλά και τον εξαιρετικό γάλλο ηθοποιό Ζαν Ρενό. Και που κατέδειξε τη σαγήνη την οποία μπορεί να ασκήσει η ατμοσφαιρική άμπιεντ μουσική (του Ερίκ Σερά). Ακόμη, έσωσε τη μάλλον σύντομη καριέρα της Ροζάν Αρκέτ, έδωσε τον έναν και μοναδικό σούπερ ρόλο του στον Ζαν-Μαρκ Μπαρ και εικονοποίησε, με μια μυθοπλασία βασισμένη στο βιβλίο του μετρ των καταδύσεων Ενζο Μαϊόρκα, τη ζωή του παγκόσμιου πρωταθλητή των ελεύθερων καταδύσεων Ζακ Μαγιόλ (αυτοκτόνησε το 2001 στα 74 του), ο οποίος στα 56 του κατάφερε να κατεβεί στα 105 μέτρα! Τέλος, έβαλε στο κινηματογραφικό πλάνο το απέραντο γαλάζιο φόντο της Αμοργού, καθώς και τον σκηνοθέτη και σπουδαγμένο στην Αμερική ηθοποιό Ανδρέα Βουτσινά σε ρόλο… παπά. Δελφίνια, σιωπηλά βάθη, έρωτας και λίγη τρέλα σε ένα φιλμ που στιγμάτισε μια εποχή. Αξεπέραστο, ακόμη και 25 χρόνια μετά!

«Μέσα από τα μάτια τους». Παραμυθένια πλάσματα στον «Λαβύρινθο του Πάνα», εφιάλτες και βία στη «Ράχη του Διαβόλου», κλόουν στην «Τελευταία ακροβάτη της Μαδρίτης», ιστορική αναδρομή στους «Στρατιώτες της Σαλαμίνας»… Οι ισπανόφωνες ταινίες δεν σταματούν να επιστρέφουν στον ισπανικό Εμφύλιο. Στην ταινία του Χουάν Κάρλος Μεντίνα έχουμε μια νέα ματιά, πάντα με άξονα την πολιτική αλληγορία, μέσα από τα μάτια των παιδιών που νοσηλεύονται σε άσυλο της Καταλωνίας διότι δεν νιώθουν πόνο και τα «μαθαίνουν» να πονούν με βασανιστήρια. Προσοχή: Πολύ σκληρές σκηνές, σχεδόν ανάλογες αιμοσταγούς θρίλερ όπως η σειρά ταινιών «Saw».

«Θανάσιμα εργαλεία – Η Πόλη των Οστών». Αν μας πουν ότι αυτή η σειρά ταινιών, βασισμένων στα παγκόσμια μπεστ σέλερ της Κασάντρα Κλερ, είναι ο επόμενος… «Χάρι Πότερ» και το επόμενο «Λυκόφως» της μεγάλης οθόνης, θα το πιστεύαμε; Μπορεί. Πάντως η συνταγή είναι η ίδια. Μικρότεροι ήρωες, δράση, μυστήριο, μαγικά, βρικόλακες και εφέ γύρω από μια δολοφονία με δράστες εφήβους, που να τραβάει μικρούς και μεγάλους –το νέο κόλπο του Χόλιγουντ, που είναι σαν να έχει βαλθεί τελευταία μόνον να πουλάει ποπκόρν σε 12χρονα και 13χρονα. Η συγγραφέας μπορεί να έχει δηλώσει ότι «τα «Θανάσιμα εργαλεία» είναι ένας φανταστικός κόσμος στον οποίο λατρεύω να ζω», οι αναγνώστες μπορεί να την πίστεψαν, ποπκόρν θα πουλήσει το Χόλιγουντ, όμως όλα αυτά αξίζουν τον κόπο κινηματογραφικά; Θα δείξει. Πάντως, η ταινία κατατάσσεται στα φετινά μπλοκμπάστερ. Σημειώστε την παρουσία τής μάλλον άχρωμης (και στην ταινία «Καθρέφτη, καθρεφτάκι» ως Χιονάτη απέναντι στην Κακιά Μάγισσα Τζούλια Ρόμπερτς) Λίλι Κόλινς ως Κλέρι Φρέι, που συναντά κυνηγούς σκιών. Και, ναι, είναι κόρη του Φιλ Κόλινς των θρυλικών Genesis (τον θυμόμαστε και στο κινηματογραφικό «Buster» του ’80).

«One Direction: This Is Us». Η χαρά των… νηπίων και εκείνων που λατρεύουν να αποθεώνουν κάθε τηλεοπτικό μουσικό κατασκεύασμα. Ενενήντα –ανηλεή και τρισδιάστατα –λεπτά για την «ιστορία» του boygroup ή αγορίστικου συγκροτήματος (με τις ανάλογες ρουβίτσες) που προέκυψε από το βρετανικό «X-Factor». Είναι αλήθεια ότι ετοιμάζει ταινία και ο Περικλής του «Fame Story»;

«Η πηγή των παρθένων»

Μια ρεαλιστικότατη σκηνή βιασμού μετά φόνου ήταν που είχε προκαλέσει σκάνδαλο το 1960 (έφτασε να απαγορευτεί σε κάποιες Πολιτείες των ΗΠΑ!), σε μια ταινία που συνδυάζει την υπογραφή του μεγάλου Ινγκμαρ Μπέργκμαν, το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και τη θαυμαστή φωτογραφία του μάστορα Σβεν Νίκβιστ. Η ιστορία, που αρχίζει από την «κατάρα» της ψυχοκόρης, συνεχίζεται με τον φόνο της κόρης και καταλήγει στη φιλοξενία των δολοφόνων στο σπίτι των γονιών, βασίζεται σε σουηδική μπαλάντα του 13ου αιώνα.