Κάθε καλοκαίρι οι φίλοι μου με προτρέπουν να γράψω κάτι… εποχιακό. Μετά τις μυοκαρδίτιδες του καλοκαιριού, είναι καιρός νομίζω να ασχοληθώ και με τον περιβόητο ιό του Δυτικού Νείλου, θέμα άλλωστε που έχει ξαναπασχολήσει επιστημονικά αυτή τη στήλη και παλιότερα.

Το σίριαλ συνεχίζεται… Τίτλος, «O ιός του Δυτικού Νείλου». Αγωνία. Τι θα συμβεί; Απολύτως τίποτα. Στη χειρότερη περίπτωση, ό,τι συνέβη πέρσι και πρόπερσι. Και γράφω στη χειρότερη περίπτωση, γιατί έχουν βελτιωθεί οι ψεκασμοί κατά των κουνουπιών, που είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση του ιού, κι έτσι τα αποτελέσματα αναμένεται να είναι καλύτερα.

Εκείνο όμως που πρέπει όλοι να αντιληφθούμε, είναι ότι στο τελικό στάδιο κάθε σοβαρής νόσου, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια ή οι διάφορες μορφές καρκίνου, το οποιοδήποτε μικρόβιο ή ο οποιοσδήποτε ιός μπορεί να προκαλέσει το μοιραίο και ως αιτία θανάτου να αναφερθεί ότι ο ιός π.χ. της γρίπης ή του Δυτικού Νείλου κ.λπ. ήταν ο υπεύθυνος για τον θάνατο.

Ο ιός λοιπόν του Δυτικού Νείλου προσβάλλει υπερήλικες και καταπονημένους οργανισμούς και είναι ιός με χαμηλή τοξικότητα, που δεν εγκυμονεί κινδύνους εκδήλωσης μιας μεγάλης επιδημίας ή πανδημίας. Γι’ αυτό άλλωστε δεν έχει παραχθεί ειδικό εμβόλιο κατά του συγκεκριμένου ιού μέχρι σήμερα.

Υπάρχουν όμως ειδικότερα πανάκριβα αντιδραστήρια που ανιχνεύουν τον ιό μέσα στις φιάλες αίματος της αιμοδοσίας και έτσι αποφεύγεται η άμεση μετάγγιση του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η πραγματική καταπολέμηση του ιού πάντως είναι ταυτόσημη με την εξόντωση των κουνουπιών, με ψεκασμούς των στάσιμων νερών περί τον μήνα Μάρτιο. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει βάσει σχεδίου μεθοδευμένη και άρα αποτελεσματική προσπάθεια για την εξόντωση των κουνουπιών.

Τώρα, το γεγονός ότι προκειμένου να επιτύχει κανείς την ιδανική πρόληψη μετάδοσης του ιού, που είναι η εξόντωση των κουνουπιών, να καταφεύγει στην αγορά πανάκριβων αντιδραστηρίων για την ανίχνευσή του στο αίμα των αιμοδοτών είναι ένα άλλο θέμα προς… μεγάλο προβληματισμό. Από το γεγονός αυτό και μόνον μπορεί κάποιος να εξηγήσει την υπερβολική… ανησυχία που καλλιεργείται κάθε καλοκαίρι για τον ιό του Δυτικού Νείλου.

Ο ιός του Δυτικού Νείλου που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην επαρχία του Δυτικού Νείλου στην Ουγκάντα, δεν μεταδίδεται από ζώα του σπιτιού σε άνθρωπο και μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να προσβάλλει την καρδιά με τη μορφή μυοκαρδίτιδας. Αντίθετα, εκδηλώνεται με συμπτώματα μηνιγγίτιδας ή μηνιγγοεγεφαλίτιδας, όπως υπνηλία, ζάλη, πονοκέφαλος κ.λπ. Ως προληπτικά μέτρα που πρέπει να υιοθετούνται είναι οι επαλείψεις του δέρματος με εντομοαπωθητικά, η χρήση ανεμιστήρων, καθώς και οι κουνουπιέρες τη νύκτα, προκειμένου να αποφευχθεί το τσίμπημα του μολυσμένου κουνουπιού.

Ομως ψυχραιμία. Ο ιός του Δυτικού Νείλου είναι απείρως καλοηθέστερος από τους ιούς της κοινής γρίπης, γι’ αυτό και δεν δικαιολογείται ανησυχία πέραν των λογικών ορίων.