Υπέρ της μερικής άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών υπό όρους και προϋποθέσεις τάσσονται οι τράπεζες, καθώς από τη μια θέλουν να περιοριστούν τα κόκκινα δάνεια και από την άλλη φοβούνται τη βίαιη πτώση τιμών των ακινήτων που θα προκύψει αν βγουν στο σφυρί χιλιάδες σπίτια.

Οπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, το μέτρο της απαγόρευσης των πλειστηριασμών έχει επιτρέψει να μην πληρώνουν τα χρέη τους ακόμη και δανειολήπτες που έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, καθώς γνωρίζουν ότι ουσιαστικά βρίσκονται στο απυρόβλητο.

Ετσι, εκτός από εκείνους που έχουν αντικειμενικό πρόβλημα, υπάρχουν και εκείνοι που, παρά το γεγονός ότι έχουν π.χ. υψηλές καταθέσεις, επιλέγουν να μην αποπληρώνουν το στεγαστικό τους. Η μερική άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών θα λειτουργήσει ως φόβητρο, ωθώντας αυτούς τους δανειολήπτες είτε να πληρώνουν κανονικά τη δόση τους είτε τουλάχιστον να επιδιώξουν κάποιας μορφής ρύθμιση.

Στον αντίποδα, οι τραπεζίτες δεν επιθυμούν καθολική άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών καθώς φοβούνται ότι αν στην αγορά πέσουν μερικές χιλιάδες ακίνητα, οι τιμές θα μειωθούν σοβαρά. Αυτό σημαίνει, αφενός, ότι η αξία των ακινήτων που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους θα μειωθεί περαιτέρω και, αφετέρου, ότι πολλοί δανειολήπτες θα διαπιστώσουν πως το ανεξόφλητο ποσό του δανείου τους υπερβαίνει την αξία του σπιτιού και, άρα, δεν συμφέρει να το πληρώνουν.

Συνεπώς, οι τραπεζικοί κύκλοι πιέζουν ώστε να αρθεί η καθολική προστασία, η οποία σύμφωνα με αυτούς έχει οδηγήσει κάποιους δανειολήπτες στην ασυδοσία. Από την άλλη, όμως, δεν θέλουν να γίνουν οι ίδιοι ιδιοκτήτες κάποιων χιλιάδων ακινήτων μειωμένης αξίας, τα οποία θα προκύψουν από τους μαζικούς πλειστηριασμούς.