Μόνο εύκολο δεν είναι να δέσεις έναν άγριο κόνδορα, ένα πουλί με άνοιγμα φτερών που φθάνει τα δύο μέτρα, στην πλάτη ενός οργισμένου ταύρου. Και όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει στην κορυφή των Ανδεων, στην πόλη Κοϊγιούρκι του Περού, σε υψόμετρο 2.000, κατά τη διάρκεια της Γιορτής του Αίματος. Κάθε χρόνο στις 29 Ιουλίου, μία ημέρα μετά την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της χώρας, κορυφώνεται ένα πολυήμερο φεστιβάλ με μια μάχη: κόνδορες, ταύροι και ταυρομάχοι αναμετρώνται μπροστά σε πλήθος κόσμου που έχει συρρεύσει από όλη τη χώρα. Κατά τη διάρκεια της μάχης ο κόνδορας είναι δεμένος επάνω στον ταύρο και του επιτίθεται με το γαμψό ράμφος του. Συνήθως στοχεύει τα μάτια και τα αυτιά του ανήμπορου να αντιδράσει ζώου. Ταυτόχρονα νεαροί ταυρομάχοι επιχειρούν να εξαγριώσουν ακόμη περισσότερο τον ταύρο. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, το έθιμο αυτό καθιερώθηκε όταν ακόμη η περιοχή ήταν ισπανική κτήση ως μια αντίδραση των κατοίκων στον ξένο κατακτητή. Ο κόνδορας των Ανδεων σημειώνει μια, συμβολική έστω, νίκη κατασπαράσσοντας τον ισπανικό ταύρο.

Η προετοιμασία για τη γιορτή ξεκινά έναν μήνα νωρίτερα: πρέπει να παγιδεύσουν τους κόνδορες –εφέτος πιάστηκαν δύο -, τους οποίους κρατούν σε αιχμαλωσία έως την ημέρα της μάχης. Την ημέρα εκείνη ακολουθείται ένα τελετουργικό. Δύο άνδρες συγκρατούν με σκοινιά καθένα από τα πουλιά και τα περιφέρουν στους δρόμους της πόλης, δίπλα στα φτωχόσπιτα, μπροστά από την εκκλησία και στη στολισμένη κεντρική πλατεία. Πίσω τους ακολουθεί μεγάλη πομπή: ο κόσμος, ο οποίος είναι ντυμένος με τις παραδοσιακές πολύχρωμες στολές των Ανδεων, τραγουδά και χορεύει στον ρυθμό που δίνουν οι μουσικοί με πνευστά και κρουστά. Από το πλήθος ξεχωρίζει ο δήμαρχος, ο οποίος καβάλα στο άλογό του χαιρετά κρατώντας τη σημαία του Περού. Οι κόνδορες καταλήγουν στην αρένα, όπου ήδη περιμένουν οι ταύροι και οι ταυρομάχοι. Οι κερκίδες γεμίζουν με το ενθουσιώδες κοινό που τραβά φωτογραφίες, ενώ δεν λείπει και η μυρωδιά από το αλκοόλ, μια και όλοι πίνουν αρκετά από την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ. Το βασικό γεγονός, η μάχη, διαρκεί λίγα λεπτά για κάθε ζευγάρι κόνδορα – ταύρου και ολοκληρώνεται όταν δένεται ο ταύρος και απομακρύνουν από αυτόν το άγριο πουλί. Στη συνέχεια, όλοι κατευθύνονται σε μια απότομη πλαγιά και το πλήθος φωνάζει «αφήστε τα να φύγουν!». Ζητούν δηλαδή την απελευθέρωση των παγιδευμένων πουλιών ελπίζοντας ότι κανένα δεν τραυματίστηκε, διότι αυτό θα σήμαινε κακοδαιμονία ενός χρόνου για την περιοχή.

Οπως είναι αναμενόμενο, αρκετές φιλοζωικές οργανώσεις έχουν αντιδράσει στην παρουσία ενός τόσο σπάνιου πτηνού στις εκδηλώσεις ζητώντας να καταργηθεί το συγκεκριμένο έθιμο, όμως ο δήμαρχος της πόλης δεν συζητά καν τέτοιο ενδεχόμενο. Οι πολιτικές φιλοδοξίες είναι και αυτές μέρος του παιχνιδιού…

Τελευταία Νέα