«Η ιδιωτικοποίηση του 902 είναι μόνο η αρχή». Αυτά αποδίδει χιουμοριστικό τουίτ στον γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, μετά την ανακοίνωση της πώλησης των ραδιοτηλεοπτικών μέσων του κόμματος σε άγνωστο (έως χθες βράδυ) ιδιώτη επιχειρηματία. Αλλες, σοβαρές, αναρτήσεις στο facebook επισημαίνουν ότι το «κόμμα του λαού», πιεσμένο από την ανάγκη, εφαρμόζει τους κανόνες του καπιταλισμού: όταν τα έσοδά σου καταρρέουν, για να συγκρατήσεις το κόστος προβαίνεις σε απολύσεις και, αν δεν αρκούν, σε ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, βεβαίως, δεν είναι καπιταλιστής. Αλλά η κομματική ανακοίνωση περιέχει μια παραδοχή που δίνει λαβές στην κριτική. «Ο 902 και οι άλλες επιχειρήσεις του κόμματος», λέει, «δεν είναι σοσιαλιστικές νησίδες. Λειτουργούν στον καπιταλισμό και υφίστανται τις συνέπειες των νόμων του, άρα και της κρίσης του». Η ανακοίνωση αυτή ωστόσο εντέχνως παραλείπει ότι το «καπιταλιστικό ξεφόρτωμα» των ενημερωτικών μέσων του κόμματος χρειάστηκε τη συνδικαλιστική ανοχή για να πραγματοποιηθεί απρόσκοπτα. Ούτε παλαιότερα παρενέβησαν η ΕΣΗΕΑ και τα άλλα σωματεία στον χώρο του Τύπου όταν έγιναν απολύσεις στην εφημερίδα και στο τυπογραφείο του κόμματος ούτε τώρα έγινε κάποια κινητοποίηση. Απίστευτα επιλεκτική γαλαντομία για καπιταλιστές που πίνουν το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας.
Παρά τη γαλαντομία, ωστόσο, του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού προς το ΚΚΕ, δεν αποφεύχθηκε η σύγκρουση μαζί του. Ο λόγος; Η κατά τα άλλα τυπική ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ για το θέμα, επί της ουσίας αναγκαστική μια που τα κοροϊδευτικά σχόλια για την αδράνειά της κατάφεραν να διαπεράσουν την επιλεκτική κώφωση των εκλεγμένων συμβούλων της, υιοθέτησε μια έκφραση από ένα επώνυμο άρθρο στο χθεσινό φύλλο της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, της «Αυγής».
«To KKE χρησιμοποιώντας τα όπλα του εχθρού όχι εναντίον των αντιπάλων αλλά εναντίον των δικών του έχει απολέσει μεθοδικά την ηθική ανωτερότητα που πάντοτε διατηρούσε έναντι των αντιπάλων μας, τουλάχιστον μέχρι το Μνημόνιο», σημειωνόταν στο άρθρο. «Το ΚΚΕ, ως εργοδότης, χάνει οριστικά την ηθική ανωτερότητά του, που διατηρούσε έναντι των αντιπάλων του τουλάχιστον μέχρι το Μνημόνιο», αντιγράφει η ανακοίνωση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Η κοινή ηθικολογική αναφορά έχει μεγαλύτερη σημασία από την επιβεβαίωση της παράδοσης του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού στην Αριστερά –περιφρονώντας τους κανονικούς δημοσιογράφους που εργάζονται σκληρά (ή είναι άνεργοι) εκτός της κομματικής γυάλας. Μεταφέρει στο συνδικαλιστικό πεδίο έναν εμφύλιο για την ηγεμονία του «κινήματος», που επί τη ευκαιρία αναζωπυρώνεται. Ο λόγος; Ο ΣΥΡΙΖΑ γλυκοκοίταζε τη συχνότητα, οραματιζόμενος ένα μεγάλο αριστερό τηλεοπτικό κανάλι. Στο ΚΚΕ, από τη σκοπιά τους, γνωρίζουν ότι άμα τη παραδόσει των κλειδιών του τηλεοπτικού σταθμού στους άσπονδους φίλους τους, παραδίδουν οριστικά την ηγεμονία της Αριστεράς.
Αποτέλεσμα; Ο εμφύλιος που σοβούσε ήδη εκδηλώθηκε. Οι εχθροπραξίες άρχισαν. Ραντεβού στα γουναράδικα, λοιπόν; Μπα! Ραντεβού, το πολύ, στο εργαστήριο κατασκευής ανατομικών μαξιλαριών που διαφήμιζε μεταμεσονύχτια ο 902. Διότι η Ιστορία πάντα πρέπει να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
